efhmerida1

Το αυτοκίνητο, ο «κύκλος ζωής των πόλεων» και η Αλεξανδρούπολη – Μέρος 3ο

Ποιος είναι ο ρόλος του κέντρου μιας πόλης και ποιος ο ρόλος του αυτοκινήτου; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, σε συνδυασμό με την σωστές υποδομές, βρίσκουν λύση στο κυκλοφορικό και το πρόβλημα της στάθμευσης

Του Μάνου Λασκαράκη

Ως ανασκόπηση από τα δύο πρώτα μέρη του άρθρου (εδώ και εδώ) ας κρατήσουμε δύο πληροφορίες: 1ον, μετά την βιομηχανική επανάσταση, τόσο οι πόλεις μας όσο και οι ζωές μας, διαμορφώθηκαν με επίκεντρο το αυτοκίνητο, ενώ τα ιδιωτικά οχήματά μας «κατέκτησαν» ένα μεγάλο (και καταχρηστικό) ποσοστό του αστικού περιβάλλοντος. 2ον, στην εποχή μας, οι οδικές αρτηρίες, οι πλατείες και άλλοι δημόσιοι χώροι, επανασχεδιάζονται φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο τους πεζούς, τα ποδήλατα και τα εναλλακτικά μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι νέες υποδομές των πόλεων συνοδεύονται και με μια αντίστοιχη αλλαγή νοοτροπίας και συνηθειών των δημοτών, οι οποίοι καλούνται να απεξαρτηθούνε από τα αγαπημένα τους τετράκυκλα.

Ας στρέψουμε λίγο το βλέμμα μας στην καθημερινότητα. Κάθε φορά που βρισκόμαστε ως αυτοκινητιστές στο κέντρο της πόλης μας σε ώρα αιχμής, ίσως κάνουμε ενστικτωδώς τις ακόλουθες σκέψεις : «γιατί έχει τόση κίνηση;», «γιατί δεν βρίσκω να παρκάρω;», όταν η σωστή ερώτηση έπρεπε να θέσουμε στον εαυτό μας είναι «γιατί πήρα το αυτοκίνητο;»  Αυτές οι (λάθος) ερωτήσεις είναι ένα παράδειγμα νοοτροπίας. Πώς όμως γεννήθηκε αυτή η νοοτροπία;

Οι αιτίες είναι πολλές, αλλά θα κάνω μια προσέγγισή από την προσωπική μου εμπειρία. Μεγαλώνοντας σε μια ελληνική πόλη την δεκαετία του 80 και του 90, θυμάμαι χαρακτηριστικά το ρόλο που έπαιζαν τα μέσα μεταφοράς στη ζωή μας. Ως παιδιά καβαλούσαμε τα ποδήλατα (κυρίως για να διασκέδαση), ως έφηβοι παρατήσαμε τα ποδήλατα και ανεβήκαμε στα μηχανάκια και τέλος, ως ενήλικες, βολευτήκαμε στην αναπαυτική θέση του αυτοκινήτου. Η μετάβαση από το ένα μέσο μεταφοράς στο άλλο πέρασε στην συνείδησή μας ως μια φυσική εξέλιξη παράλληλα με την ενηλικίωσή μας. Τα ποδήλατα για τους μικρούς, τα αυτοκίνητα για τους μεγάλους. Να μια κακή παράδοση και κάκιστη νοοτροπία!

Προφανώς και ένα παιδί δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να οδηγεί αυτοκίνητο, αλλά ένας ενήλικας οφείλει να επιλέγει μεταξύ του ποδηλάτου, των ΜΜΜ και του αυτοκινήτου του, ανάλογα με την περίσταση. Ένας κάτοικος της Ζυρίχης για παράδειγμα, για τις καθημερινές του μετακινήσεις (μετάβαση στην εργασία ή στην αγορά) χρησιμοποιεί το ποδήλατο ή το λεωφορείο, και περιορίζει τη χρήση αυτοκινήτου για να μετακινηθεί περιφερειακά ή εκτός του αστικού ιστού.

Την αιτία για το κυκλοφοριακό που δημιουργείται στο κέντρο της πόλης μας, δεν πρέπει να την αναζητούμε στην έλλειψη οδικής χωρητικότητας, αλλά στην κατάχρηση του αυτοκινήτου και την έλλειψη υποδομών που στηρίζουν τους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης.

Παράλληλα και σε συνάρτηση με το κυκλοφοριακό προκύπτει το πρόβλημα της αναζήτησης χώρου στάθμευσης. Στο ερώτημα «γιατί δεν βρίσκω να παρκάρω;», συνήθως απαντάμε ενστικτωδώς «επειδή δεν έχει αρκετούς χώρους στάθμευσης». Είναι όμως αυτή η ορθή απάντηση;

Στα παραδείγματα των ευρωπαϊκών πόλεων που ανέφερα στο 2ο μέρος, οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης στο κέντρο, είτε παρέμειναν σταθεροί, είτε μειώθηκαν. Αφενός γιατί έτσι δίνεται κίνητρο για την επιλογή εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης, και αφετέρου γιατί η αύξηση χώρων στάθμευσης στο κέντρο δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο: Προσελκύει στο κέντρο περισσότερα αυτοκίνητα, αυξάνει την κυκλοφοριακή συμφόρηση, και μόλις καταληφθούν οι λιγοστοί ελεύθεροι χώροι, οδηγούμαστε εκ νέου στην «ανάγκη» δημιουργίας νέων χώρων… και ούτω καθεξής. Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ παρά μόνο με την αλλαγή νοοτροπίας: Ότι το κέντρο μιας πόλης δεν είναι «πασαρέλα» αυτοκινήτων αλλά χώρος κίνησης πεζών και ήπιων μέσω μεταφοράς.

Με άλλα λόγια, όταν το κέντρο ξεχειλίζει από αυτοκίνητα, δεν ψάχνουμε τρόπους να τα χωρέσουμε όλα. Το αντίθετο. Προσπαθούμε να τα περιορίσουμε.

Σε μια πόλη με μεγάλη τουριστική κίνηση, όπως είναι πλέον και η Αλεξανδρούπολη, προκύπτει όμως ένα ερώτημα: πού θα παρκάρουν οι χιλιάδες επισκέπτες από τις γειτονικές πόλεις και χώρες;

Για να εξυπηρετηθεί αυτή η ανάγκη, μια λύση είναι η δημιουργία ιδιωτικών ή δημοτικών υποδομών στάθμευσης, οι οποίοι όμως, θα χωροθετούνται σε στρατηγικά σημεία ώστε να μην διοχετεύουν αυτοκίνητα στο κέντρο και να μην επιβαρύνουν την κυκλοφορία. Δηλαδή σε περιοχές περιφερειακά του κέντρου ή συνοικίες που παρέχουν εύκολη πρόσβαση προς τα σημεία ενδιαφέροντος και προφανώς με το ανάλογο αντίτιμο ώστε να αποφεύγεται η άσκοπη χρήση. Τέτοιες υποδομές, πέρα από αξιοποίηση ελεύθερων εκτάσεων, μπορούν να γίνουν σε πολυώροφα κτήρια ή υπόγειες κατασκευές ώστε να καταλαμβάνουν μικρότερη επιφάνεια. Η περιοχή πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό Αλεξανδρούπολης αλλά και η περεταίρω αξιοποίηση του χώρου στάθμευσης κάτω από τον φάρο, μπορούν δώσουν «ανάσες» στο πρόβλημα της στάθμευσης τους καλοκαιρινούς μήνες, αρκεί να γίνει μια ανάλογη διαχείριση του όγκου των οχημάτων που θα κατευθύνονται προς και από τους χώρους αυτούς, με το δεδομένο ότι η παραλιακή οδός κλείνει τις βραδινές ώρες.

Κλείνοντας θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. 1ο, είναι ευχάριστο που βλέπουμε κεντρικά και κομβικά σημεία την πόλης μας να εξωραΐζονται μέσω των αναπλάσεων και να δίνεται περισσότερος χώρος για τους πεζούς και τα ποδήλατα. 2ο, είναι εξίσου ευχάριστο να βλέπουμε τους δημότες και τους επισκέπτες μας να «ζωντανεύουν» την πόλη μας με τους περιπάτους τους. 3ο, είναι δυσάρεστο να βλέπουμε αυτοκίνητα στοιβαγμένα πάνω σε πεζοδρόμια από διάφορους «αντάρτες» του ΚΟΚ, πρόβλημα για το οποίο πρέπει να βρεθεί λύση.

Και δύο μηνύματα. Προς τους δημότες: μη χρησιμοποιείτε αυτοκίνητο για αποστάσεις που περπατιούνται σε δέκα λεπτά. Γίνεστε μέρος του προβλήματος. Και προς την δημοτική αρχή Αλεξανδρούπολης: Χρειαζόμαστε περισσότερους ποδηλατοδρόμους (και στην ανατολική πλευρά της πόλης).

Πολύ ντόρο κάνουν κάποιοι για το πού θα παρκάρουν το αυτοκίνητο τους, υπάρχει όμως και μια σιωπηρή και μεγάλη μερίδα δημοτών που οδηγούν αδιαμαρτύρητα το ποδήλατό τους καβαλώντας κράσπεδα ανάμεσα σε αυτοκίνητα, μέχρι να φτάσουν στον ποδηλατοδρόμο, αν τους εξυπηρετεί στη διαδρομή τους.

 

 

About Author

0 Σχόλιο

Αφήστε ένα σχόλιο

Δικαιούχος ονόματος τομέα (domain name)
Ε. ΛΑΣΚΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΝΩΜΗ
ΑΦΜ: 082164919
ΔΟΥ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Ιδιοκτήτης: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Νόμιμος εκπρόσωπος: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Διευθυντής: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Διευθυντής σύνταξης: Γιώργος Πανταζίδης
Διαχειριστής: Λασκαράκης Εμμανουήλ

Αρ. Μ.Η.Τ.: 232167

LOGO MHT RGB

              Μέλος του

media
Η ΓΝΩΜΗ - Καθημερινή Εφημερίδα της Θράκης

Τέρμα Αγίου Δημητρίου, Αλεξανδρούπολη

Τηλ 25510 24222, 29888

Fax : 25510 80606

email :  gnomi@gnomionline.gr