του Χρήστου Τσάνταλη
Προσπαθώντας να αποβάλλω το συναίσθημα της λύπης για το τέλος του καλοκαιριού και όλα όσα δεν πρόλαβα να κάνω σε μια πολύ περίεργη περίοδο για τη χώρα και πριν νιώσω τις πρώτες σταγόνες της βροχής, προσπαθώ να σκεφτώ ποιος είναι ο δίσκος που εκφράζει περισσότερο τη συγκεκριμένη διάθεση..
Το συγκεκριμένο λοιπόν συναίσθημα του φθινοπώρου που έρχεται γοργά μέσα και γύρω μου νομίζω πως το έχει σε μέγιστο βαθμό το Urban Hymns των Verve, οι οποίοι μέχρι και την κυκλοφορία του μου ήταν παντελώς άγνωστοι.
Πρώτη χρονιά φοιτητής και το Bitter Sweet Symphony στο Mtv ήταν τόσο ψαρωτικό που έπρεπε να το δω για να βγω έξω και να νιώσω και εγώ άτρωτος ως άλλος Richard Aschroft, είναι τόσο μεγάλη η πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα κανάλια με το συγκεκριμένο single που ακόμα κ αν δεν ήταν τόσο δαιμονισμένα καλό θα το λάτρευα πάλι. Βέβαια αυτός ο μεγάλος φθινοπωρινός δίσκος μόλις ξεκινούσε…
Το Sonnet μια υπέροχη ερωτική μπαλάντα με απίστευτες μελωδίες και τον Richard να βρίσκει την απόλυτη μούσα στο πρόσωπο της πρώην του Jason Pierce των Spiritualized. Oι Verve είχαν πολλούς άσους ακόμα στο μανίκι και ένα από τα πολύ βαριά χαρτιά είναι το χαοτικό και παράλληλα γαλήνιο Drugs Dont Work, είναι τόσες πολλές οι εικόνες που σου δημιουργεί το τραγούδι γράμμα και ωδή στη λήθη και τον έρωτα.
Δεν ξέρω τι γίνεται ακριβώς και ποια είναι η μεγάλη συνθετική συγκυρία, η χημεία που δημιουργείται μεταξύ ανθρώπων για να γραφτούν τόσο μεγάλοι δίσκοι. Oι αστικοί ύμνοι, παιδιά των πόλεων και της νύχτας. Μελωδίες και όμορφα πουλιά του απογεύματος, σε ένα παραλήρημα έκφρασης και συναισθημάτων όπως αυτό του Weeping Willow..
To album δεν έχει ανάγκη να ανεβάσει ταχύτητες μιας και είναι ιδιαίτερα βαθύ μα όταν το κάνει groove – αρεi με μεγάλη επάρκεια και σου δίνει τα This Time και το αλήτικο The Rolling People.
Ο Aschroft δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο Velvet Morning και εδραιώνεται ως ένας μεγάλος ερμηνευτής για όλα τα πρωινά του κόσμου, ομορφαίνει τα πάντα ακόμα και τη θλίψη σε μια γκρίζα χώρα..
Οι Verve κατέκτησαν τον κόσμο και έχασαν για λίγο τον δικό τους, οδηγούμενοι σε μια νέα διάλυση – διάλειμμα ως άλλοι Ίκαροι, όλα έχουν το τίμημά τους με την τέχνη να αποτελεί και να δένει την κόλαση με τον παράδεισο, παίζοντας με τις αντοχές των περισσότερων κοινών θνητών. Οι Verve ήρθαν έλαμψαν και αποσύρθηκαν καίγοντας για λίγο τα φτερά τους στη λάμψη των αστικών τους ύμνων. Δίσκος μύθος που παρέσυρε τους θνητούς συνθέτες του..