του Θόδωρου Ορδουμποζάνη
Στον τομέα Έβρου, τα τμήματα προκαλύψεως (100 περίπου αξιωματικοί και 2000 οπλίτες) με τον Ταξίαρχο Ιωάννη Ζήση, μετά την πτώση του οχυρού Nυμφαίας και την κατάληψη της Κομοτηνής, βράδυ της 7ης Απριλίου, αφού συμπτύχθηκαν σύμφωνα με το υφιστάμενο σχέδιο, επιβιβάσθηκαν σε μια αμαξοστοιχία και αναχώρησαν για Πύθιο και από εκεί για Τουρκία με τελικό προορισμό την Πέργαμο.
Με την είσοδό τους στο Τουρκικό έδαφος, οι Τούρκοι, βάσει των κανόνων του Διεθνούς δικαίου, τους αφόπλισαν. Από τους Εγγλέζους του δηλώθηκε ότι έχουν τρεις επιλογές: Να επιστρέψουν πίσω στην πατρίδα ή να παραμείνουν εκεί και να εργασθούν μέχρι τη λήξη του πολέμου ή να μεταφερθούν στην Χάιφα για να ενταχθούν στον συμμαχικό στρατό.
Ο διοικητής όμως της ταξιαρχίας Έβρου, Ταξίαρχος Ζήσης Ιωάννης, φέροντας βαρέως τον αφοπλισμό της ταξιαρχίας του, αυτοκτόνησε στις 9 Απριλίου 1941 στα Ύψαλα της Ανατολικής Θράκης με ένα περίστροφο που είχε κρύψει στις αποσκευές του. Οι Τούρκοι τον έθαψαν στα Ύψαλα, αφού προηγουμένως του είχα αποδώσει τις τιμές που αρμόζουν στον βαθμό του. Η πολιτεία αργότερα για να τον τιμήσει έδωσε το όνομά του σε μεγάλο στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης.