«Αθόρυβη» και συγκινητική η προσφορά συμπολιτών μας σε όσους έχουν ανάγκη. Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που, στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, μας χαρίζουν ελπίδα
Η ανθρωπιά, είναι αδιαμφισβήτητα το μεγάλο ζητούμενο στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Κι αν κάποιες φορές, μοιάζει να έχει εκλείψει, υπάρχουν ακόμη, μικρές, καθημερινές ιστορίες, μεγάλων, σπουδαίων ανθρώπων που ρίχνουν λίγο φως και ελπίδα στο δύσκολο, πολλές φορές ανυπόφορο, σήμερα.
Δύο τέτοιες αληθινές ιστορίες αλιεύσαμε από το διαδίκτυο και θελήσαμε να μοιραστούμε μαζί σας. Δύο ιστορίες ανθρώπων που μέσα στα προβλήματα και το τρέξιμο της δικής τους καθημερινότητας, βρίσκουν πάντα χρόνο και διάθεση για να νοιαστούν και να πράξουν για τον συνάνθρωπο. Δύο ιστορίες που θέλουμε να πιστεύουμε πως πλαισιώνονται κι από πολλές άλλες ακόμη, τις οποίες απλώς δεν γνωρίζουμε ακόμη.
Τις ιστορίες δημοσίευσε στο προφίλ του στο facebook ο δραστήριος συμπολίτης μας Γιάννης Μαλκίδης.
«Ο αρτοποιός με τη μεγάλη καρδιά»
«Πρόσφατα καλός φίλος μου μετέφερε σε κατ’ ιδίαν συζήτηση την καθημερινή μεσημβρινή παρουσία γνωστού επιχειρηματία της πόλης μας με προϊόντα της επιχείρησης του αρτοποιείου που διατηρεί -σε κεντρικό σημείο της πόλης- ο οποίος επισκέπτεται σπίτια συμπολιτών μας που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική συγκυρία…αφήνοντας τους καρβέλια ψωμιού ημέρας.
Εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα φορτώνει το επαγγελματικό του αυτοκίνητο και διασχίζοντας από άκρη σε άκρη τη πόλη και τις γειτονιές της, κάνει το …χρέος του.
Για λόγους που μου εξήγησε ο ίδιος ο ταπεινός επαγγελματίας- και το σέβομαι ειλικρινά αυτό- δεν θέλει να γίνει γνωστό το όνομα του όταν τον επισκέφθηκα και “απαίτησα” να το φέρω εις γνώσιν των δημοτών.
Εννοείται πως δεν είναι ο μοναδικός που κινείται σε αυτούς τους “δρόμους” της αθόρυβης προσφοράς…
Άλλοι συμπολίτες μας παραμερίζοντας τον λιγοστό προσωπικό τους χρόνο επισκέπτονται εστιατόρια της πόλης- και με τα ιδιωτικά τους αυτοκίνητα- μοιράζουν τρόφιμα σε άπορους που τους παρέχουν δωρεάν οι καταστηματάρχες της εστίασης…
Γνωστές εταιρείες τροφίμων της περιοχής μας επίσης γίνονται αποδέκτες αιτημάτων από δραστήριους κατοίκους της πόλης μας για χορήγηση ειδών διατροφής ώστε να δοθούν σε ανθρώπους που τα χρειάζονται επειγόντως, και με μεγάλη χαρά τα παρέχουν αυτά…
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ !!!! ΑΝΩΝΥΜΑ !! ΧΩΡΙΣ ΚΛΙΚ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ!!! ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΜΕΡΕΣ !!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΑΚΡΑΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ, ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ…
ΥΓ. Φίλε ΑΝΔΡΕΑ ΦΙΚΑ ( γνωστός συμπολίτης λιμενικός στο επάγγελμα) σε ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση σχετικά με την φιλανθρωπική δράση του συμπολίτη μας επαγγελματία ιδιοκτήτη αρτοποιείου…αλλά δυστυχώς ήταν κάθετα αντίθετος με την δημοσιοποίηση του ονόματος του».
Μια «νεράιδα» δίπλα στους μαθητές
«Η διευθύντρια του 4ου δημοτικού σχολείου ( *Χρόνης Αηδονίδης*) της πόλης μας Αναστασία (Σούλα) Χρυσοχόου καταθέτει την προσωπική της μαρτυρία για μια “καλή νεραΐδα” – συμπολίτισσα η οποία μας αφήνει άφωνους με όσα καλά προσφέρει στους μαθητές του σχολικού συγκροτήματος στην Καλλιθέα.
Διαβάστε περισσότερα στην αφήγηση της κ. Χρυσοχόου:
“… κάθε τόσο κάποια κυρία, σύζυγος επιχειρηματία της πόλης μας, μου τηλεφωνεί ή με επισκέπτεται στο σχολείο για να την ενημερώσω αν κάποιος μαθητής/τρια μας αντιμετωπίζει πρόβλημα οικονομικό.
Πολλές φορές εξασφάλισε το πρωινό μαθητών μας από το κυλικείο, πλήρωσε εισιτήρια για εκδρομή στη Βουλή σε μαθητές μας, αγόρασε μεταλλόφωνα για παιδιά που δεν μπορούσαν, πλήρωσε τα μαθήματα αγγλικών παιδιών μας κ.α
Και όλα αυτά χωρίς κανείς να γνωρίζει ούτε ποια είναι, ούτε ποια επιχείρηση έχει ο σύζυγός της.
Εμείς πάντως (εγώ και η υποδιευθύντριά μου την ονομάζουμε “καλή νεράιδα” των μαθητών μας και με αυτό το όνομα αναφερόμαστε στους γονείς των μαθητών μας όταν μας ρωτούν για το ποια είναι αυτή η κυρία.
Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ να σας πω ποια είναι γιατί με έχει βάλει να της υποσχεθώ πως δεν πρόκειται σε κανέναν να το πω (εγώ όμως το έχω πει στην υποδιευθύντρια μου γιατί θεωρώ ότι πρέπει και εκείνη να ξέρει).
Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως ο σύζυγός της έχει επιχείρηση εστίασης.
Να φανταστείτε πως πλήρωσε τα μαθήματα αγγλικών έξι !!! μηνών στην κα Μάιμου για κάποιο παιδάκι και έδωσε σε μένα τα χρήματα να πάω να τα πληρώσω και δεν νοιάστηκε ούτε την απόδειξη να πάρει.
Αυτό γίνεται εδώ και περίπου έξι χρόνια και παρόλο που το παιδί της πηγαίνει πλέον στο γυμνάσιο εκείνη συνεχίζει την φιλανθρωπική της δράση…»