Κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι μια ευκαιρία για αλλαγή. Η ελπίδα για κάτι καλύτερο. Όλοι ακούμε και προσπαθούμε να αξιολογήσουμε τις φωνές που ακούγονται και τα προγράμματα των υποψηφίων.
Οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μια ευκαιρία να δοθεί έμφαση στις ανάγκες του κάθε τόπου και των πολιτών του, στις ιδιαιτερότητες αλλά και τις δυνατότητες που κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει.
Σε αυτή την προσπάθεια, το πρώτο κατά την γνώμη μου αναγκαίο μότο είναι «να αγαπάς τον τόπο σου και τον μόχθο των ανθρώπων του».
Οι κομματικές ταυτότητες και συμφέροντα θα πρέπει να έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Το δεύτερο είναι «να έχεις όραμα». Να νιώθεις την αξία που έχει αυτός ο τόπος, και να τον βλέπεις μέσα από ένα πρίσμα ιστορίας, γεωγραφικής θέσης, πολιτισμού, οικονομίας και προοπτικής.
Το τρίτο είναι φυσικά η «διάθεση για συνεργασία, η θετική σκέψη και ενέργεια».
Το τέταρτο είναι «ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη, η σύνθεση ανάμεσα σε αντικρουόμενες απόψεις και η υπέρβαση των αντιθέσεων για το καλό του τόπου».
Η τραγωδία είναι όταν με πρόσχημα το καλό του τόπου ευνοούνται κυρίως τα οικονομικά συμφέροντα κάποιων και δεν αλλάζει τίποτε στην ουσία.
Γιατί η επιτυχία σε έναν τόπο απαιτεί ομαδική προσπάθεια και προσήλωση σε έναν κοινό στόχο: Να ζήσουμε καλά, να συν-βιώσουμε ειρηνικά, να έχουμε όλοι με αξιοπρέπεια μια δουλειά και πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επίσης, να έχουμε σεβασμό σε κάθε ευπαθή ομάδα με ιδιαιτερότητα, είτε αυτή είναι οικονομικά αδύναμοι συνάνθρωποί μας, μειονότητες, πρόσφυγες, άτομα με ειδικές ικανότητες κλπ.
Τα τετράποδα, οι αθώοι συγκάτοικοι σε αυτή την πλάση, που υποφέρουν και αυτοί από τον «θόρυβο» και τα αρνητικά σημεία της σύγχρονης ζωής, ανήκουν σε αυτή την ομάδα.
Συχνά, ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες είναι οι γυναίκες. Γυναίκες και παιδιά σε αδύναμη θέση, λόγω κακοποίησης, λεκτικής, ψυχολογικής, σωματικής. Όλες αυτές οι ομάδες χρειάζονται τη φροντίδα και την προστασία μας.
Τέλος, ευπαθές έχει καταστεί και το φυσικό περιβάλλον, που δεν υπολογίζουμε, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και διεθνές επίπεδο.
Όλα αυτά δεν είναι εφικτά χωρίς την ενεργή συμμετοχή μας, χωρίς ΕΣΕΝΑ κι εμένα.
Ξέρω τι είναι αυτό που μας μας κρατάει πίσω, και μας εμποδίζει να λέμε τη γνώμη μας. Αυτό είναι ο φόβος. Άλλοι προσπαθήσαμε, ενεργήσαμε και βρήκαμε τοίχο. Πιστεύουμε ότι δεν αλλάζει τίποτα. Μπορούμε όμως να είμαστε εμείς και οι ανάγκες μας έξω από αυτή την αλλαγή; Εάν η επόμενη μέρα έλθει χωρίς την γνώμη, την άποψη, την ενεργή συμμετοχή μας, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε για εμάς.
Ή αλλιώς, πώς περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους, χωρίς εμάς;
Σίγουρα τα πράγματα είναι απλά. Και λύνονται με αγάπη, ενδιαφέρον, δέσμευση, σεβασμό στη γνώμη και τις ανάγκες του άλλου, θετική ενέργεια.
Ας πιστέψουμε σε μια αλλαγή, και ας είμαστε μέρος και φορείς της αλλαγής εμείς, συμμετέχοντας, προσφέροντας ιδέες και βοηθώντας στην υλοποίησή τους.
Πιστεύοντας ότι μέσα από τη σύγκρουση των διαφορετικών συμφερόντων, μπορεί να υπάρξει μια σύνθεση, που με την συνεργασία ΟΛΩΝ θα βοηθήσει τον τόπο να προχωρήσει μπροστά στην επόμενη δεκαετία.
Διότι εάν η επόμενη μέρα έλθει χωρίς την γνώμη, την άποψη, την ενεργή συμμετοχή ΟΛΩΝ μας, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε.
Και η αλλαγή είναι πρώτα από όλα μέσα μας. Ενεργοποιώντας όλο το δημιουργικό δυναμικό μας και έχοντας εμπιστοσύνη στο μυαλό, την ψυχή και τις ιδέες μας.
Μαριάννα Παυλίδου,
υποψήφια δημοτική σύμβουλος Αλεξανδρούπολης με την παράταξη «Δήμος για όλους, πρώτα εσύ»
εικαστικός, Ε.Ε.Π. στη Σχολή επιστημών της αγωγής, ΔΠΘ