Συνέντευξη με τον Εβρίτη Τομεάρχη Άμυνας της ΟΝΝΕΔ Χρήστο Δερμεντζόπουλο που διεκδικεί μία θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές
Της Κικής Ηπειρώτου
Για τη διασυνοριακότητα που αντί για μοχλός στήριξης έχει καταντήσει κατάρα, για την απουσία αγροτικής πολιτικής για τον Έβρο, για την ανεργία που μαστίζει τους πολίτες της περιοχής και για το δημογραφικό, που αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του Έβρου, μιλά σήμερα στη ΓΝΩΜΗ ο Εβρίτης Τομεάρχης Άμυνας της ΟΝΝΕΔ Χρήστος Δερμεντζόπουλος, που θα διεκδικήσει μία θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Παράλληλα, σχολιάζει τα θέματα της συνταγματικής αναθεώρησης, τις φυλακίσεις πολιτικών προσώπων, αλλά και το μεταναστευτικό, για το οποίο καταλογίζει στην κυβέρνηση μία πολιτική διαχείριση στο πνεύμα του «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
Η συνέντευξη
– Κύριε Δερμεντζόπουλε, ο Έβρος, εδώ και χρόνια, μαστίζεται από αποβιομηχάνιση, υψηλά ποσοστά ανεργίας, δημογραφική κατάρρευση και ερήμωση της ενδοχώρας του. Υπάρχουν περιθώρια, η επόμενη μέρα να είναι διαφορετική για τον τόπο μας και μέσα από ποιες πρωτοβουλίες μπορεί να επιτευχθεί αυτό;
Η εικόνα που μόλις περιγράψατε, δυστυχώς είναι σε γενικές μορφές η εικόνα όλης της χώρας σήμερα. Μόνο που στον Έβρο η κατάσταση για κάποιους επιπρόσθετους λόγους είναι πιο έντονη, πιο επιβαρυμένη. Λόγοι που έχουν να κάνουν με την έλλειψη σωστής περιφερειακής πολιτικής, με την πλήρη απουσία οποιουδήποτε αναπτυξιακού μοντέλου αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων της περιοχής – όπως είναι η διασυνοριακότητα, με την παντελή εγκατάλειψη του κυριότερου (ίσως και μοναδικού) μέσου παραγωγής εισοδήματος, που είναι ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία). Και κοντά σε όλα αυτά ήρθε και η οικονομική κρίση την τελευταία δεκαετία και τσάκισε την περιοχή, αλλά και όλη τη χώρα.
Ακόμη και στις τριτοκοσμικές χώρες του κόσμου υπάρχει ένας χωροταξικός σχεδιασμός. Τι μπορεί να γίνει, πως θα γίνει και πως θα στηριχτεί, ώστε να εκμεταλλευόμαστε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας και να μειώνουμε τις επιπτώσεις των μειονεκτημάτων κάθε περιοχής. Υπάρχει εδώ κάτι τέτοιο; Τρανταχτό παράδειγμα η γειτνίαση με δύο άλλα κράτη. Η διασυνοριακότητα που λέγαμε. Αντί να γίνει μοχλός στήριξης του Έβρου και πλεονέκτημα εθνικό, έχει καταντήσει πληγή και κατάρα.
Είπατε για την ενδοχώρα και την ερήμωση της. Είδε μήπως κανείς και εμένα μου ξέφυγε την παρουσία αγροτικής πολιτικής για στήριξη και ενδυνάμωση της κτηνοτροφίας και της γεωργίας στο νομό μας; Ή τα τελευταία χρόνια την παρουσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, σε ένα νομό που ταυτίζει την ύπαρξη του με το αντικείμενο αυτό. Δυστυχώς την απλή γραφειοκρατική διαχείριση κοινοτικών πόρων τη βαφτίζουμε σχέδιο και όραμα. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς αξιοποίηση δυστυχώς δεν πάμε πουθενά.
Είπατε για ποσοστά ανεργίας. Πανηγυρίζει η Κυβέρνηση για τη «μείωση» της. Στην αγορά σήμερα, παραπάνω από τις μισές θέσεις εργασίας, είναι θέσεις ημιαπασχόλησης (τετράωρα) και μάλιστα κακοπληρωμένες.
Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις, όλες, μικρές, μικρομεσαίες και μεγάλες (όσες έμειναν) δεν μπορούν να σταθούν από την υπερφορολόγηση και τις εξοντωτικές υποχρεώσεις προς το κράτος. Η σημερινή κυβέρνηση με την επιδοματική πολιτική που ακολουθεί, προσβλέπει στη δημιουργία πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων, ισχυριζόμενη ότι κατα αυτόν τον τρόπο θα σώσει τη χώρα. Πολιτικές χωρών Λατινικής Αμερικής. Μόνο που αυτό καταστρέφει το δημιουργικό ιστό της κοινωνίας.
Και για να γυρίσουμε στα του Έβρου, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το δημογραφικό αποτελεί τη μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια του. Με το φυτίλι να είναι πολύ κοντά πια στην πυρίτιδα. Κοιτάξτε πόσοι και ποιάς ηλικίας έχουν μείνει στα χωριά μας και τα τελευταία χρόνια στις πόλεις της ενδοχώρας. Και μη μας ξεγελάει η εικόνα της Αλεξανδρούπολης που γιγαντώνεται. Αυτό που επιβάλλεται είναι η ισόρροπη ανάπτυξη, ώστε να υπάρχει και προοπτική και διάρκεια. Αυτό που χρειάζεται είναι σχεδιασμός και μέτρα.
-Τι προτείνετε για την κρίση που μαστίζει τον αγροτικό πληθυσμό της περιοχής μας; Στο θέμα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, που οδηγείται σε αδιέξοδο, έπραξε τελικά ορθώς η Νέα Δημοκρατία που έλαβε την απόφαση για παύση λειτουργίας της;
Είπα και προηγουμένως για την ελλιπή παρουσία του αρμόδιου Υπουργείου στη χώρα μας και στο νομό. Παρουσία σημαίνει στήριξη και ενίσχυση πρωτοβουλιών που έχουν να κάνουν με τον εκσυγχρονισμό και την είσοδο νέων ανθρώπων στην αγροτική απασχόληση, κίνητρα για ανάπτυξη και εξωστρέφεια και καλύτερη αξιοποίηση των παραγωγών. Στο σύνολο του πρωτογενή τομέα.
Όσον αφορά την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, θα σας διορθώσω λέγοντας ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έλαβε ποτέ απόφαση παύσης λειτουργίας στο σύνολο της. Είχε αποφασίσει μόνο για ένα χρόνο αναστολή λειτουργίας του εργοστασίου της στην Ορεστιάδα, εξασφαλίζοντας όμως την παραγωγή των καλλιεργητών εκείνης της χρονιάς, σε άλλο εργοστάσιο της. Και αυτό για να μπορέσει να κρατηθεί και να μην κλείσει οριστικά.
Και όλα αυτά γιατί η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης είχε περιέλθει σε τραγική οικονομική θέση, λόγω υπερχρέωσης και αδυναμίας να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Χρέη πάνω από εκατό εκατομμύρια στις τράπεζες και πλήρης απαξίωση.
Αυτήν την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε η σημερινή Κυβέρνηση και τότε ως Αντιπολίτευση την έκανε σημαία στην περιοχή. Όπως και τόσα άλλα. Ουσιαστικά επενδύοντας στον καημό του κόσμου, κορόιδεψε τους πολίτες, υποσχόμενοι τα πάντα και φτάσαμε σήμερα σε μια Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, σε χειρότερη μοίρα από ποτέ, με λιγότερες προοπτικές σωτηρίας και κυρίως να χρωστάει πια και στους τευτλοκαλλιεργητές.
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα, ιδιαίτερα του βορείου Έβρου, είναι η καταναλωτική «αιμορραγία» προς Τουρκία και Βουλγαρία. Ποια συγκεκριμένα μέτρα θα μπορούσε να πάρει μία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ώστε να ανακοπεί αυτή η αρνητική πορεία;
Ποια μέτρα έχουν παρθεί, και για να μην παρεξηγηθώ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, αλλά κυρίως τώρα, για να μην υπάρχει διαρροή χρήματος προς τις χώρες αυτές; Όσο υπάρχει εκεί χαμηλότερη φορολογία στις επιχειρήσεις τους, χαμηλότερη τιμή στα καύσιμα, δηλαδή στην ενέργεια και μικρότερο κόστος ζωής, θα συνεχίζεται αυτή η καθημερινή εικόνα με τις ουρές στα τελωνεία και τα κλειστά μαγαζιά στις πόλεις μας.
Είναι αδύνατον ο κάθε επαγγελματίας να μειώσει το κόστος των προϊόντων του με την εξοντωτική φορολόγηση που υφίσταται σήμερα. Και παράλληλα είναι αδύνατον με την οικονομική του κατάσταση ο κάθε καταναλωτής να μην δελεαστεί από το κόστος των γειτονικών χωρών.
Σήμερα όσο ποτέ, είναι επιβεβλημένη μια διαφορετική φορολογική πολιτική στις περιοχές της χώρας μας που υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας – τελωνειακοί σταθμοί με χώρες που έχουν χαμηλότερο φορολογικό καθεστώς. Έτσι ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να είναι όχι μόνον ανταγωνιστικές αλλά και ελκυστικότερες.
-Ποια είναι η θέση σας για την επιχειρούμενη Συνταγματική Αναθεώρηση, τόσο στο κομμάτι της θρησκευτικής ουδετερότητας, όσο για την υπουργική ευθύνη;
Καταρχάς να συμφωνήσουμε ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητη η αναθεώρηση του Συντάγματος. Το Σύνταγμα του 1975 στην εποχή του αποτέλεσε το πλαίσιο και τη βάση για την πιο σύγχρονη δημοκρατία στη χώρα μας. Οι τρεις προηγούμενες αναθεωρήσεις του έγιναν στο όνομα του εκσυγχρονισμού του, αλλά κατά βάση χαρακτηρίστηκαν από συγκεκριμένες αλλαγές. Έτσι η αναθεώρηση του 1986 ουσιαστικά είναι η αναθεώρηση της αφαίρεσης ουσιαστικών αρμοδιοτήτων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η «πρωθυπουργοκεντρική» λειτουργία του πολιτεύματος. Η αναθεώρηση του 2001, που έγινε βασικά για να λύσει μια σειρά ζητημάτων που είχαν να κάνουν με την ακώλυτη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, είναι πιο γνωστή για την πλήρη αναμόρφωση του θεσμού «περί ευθύνης υπουργών». Τέλος η αναθεώρηση του 2008, όπου υπήρξε η πιο άτολμη από όλες, γιατί δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν, στοιχείο απαραίτητο για να προχωρήσει η οποιαδήποτε αλλαγή.
Σήμερα λοιπόν, μετά από μια μακρόχρονη οικονομική κρίση, μετά από όλες τις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται παγκόσμια, με τις τεχνολογικές εξελίξεις, την αλλαγή νοοτροπιών και αντιλήψεων, κρίνεται επιβεβλημένη μια σειρά αλλαγών. Λόγου χάρη δεν μπορεί ακόμη να υφίσταται η αναχρονιστική αντίληψη της απαγόρευσης της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων, όταν παντού και γύρω μας, αυτά υπάρχουν και αναπτύσσονται. Σήμερα είναι πια η ώρα για την αλλαγή του άρθρου 16, που θα επιτρέπει την ίδρυση, αλλά παράλληλα θα έχει και όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες για την εύρυθμη λειτουργία τους αλλά παράλληλα και τη στήριξη του δημόσιου πανεπιστημίου. Πιστέψτε με, ο ανταγωνισμός και η άμιλλα θα βελτιώσουν τη Δημόσια Εκπαίδευση.
Για τη «θρησκευτική ουδετερότητα» που αναφέρεστε θα σας πω ότι αυτό που τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε για την Εκκλησία, δεν έχει να κάνει με καμιά αλλαγή Συντάγματος. Προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ξαναγυρίσει στο αριστερό του ακροατήριο, να παίξει με την ελπίδα του κόσμου για 10.000 διορισμούς, να ξανακοροιδέψει την κοινωνία. Η οποιαδήποτε αλλαγή στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας δεν αντιμετωπίζεται με όρους ψηφοθηρικούς και μικροκομματικούς. Θέλει διάλογο και συναίνεση των δύο πλευρών. Τόσο του Κράτους στο σύνολο του, όσο και της Εκκλησίας στο σύνολο της.
Όσον αφορά την τροποποίηση στις διατάξεις «περί ευθύνης Υπουργών» θα θυμίσω ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης την είχε προτείνει.
Η Νέα Δημοκρατία πρότεινε μια σειρά από γενναίες αλλαγές, που θα βάλουν τη βάση για την Ελλάδα του μέλλοντος μας, αλλά δυστυχώς αυτό που είδαμε στη Βουλή κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης είναι ένας πρωθυπουργός διχαστικός και κολλημένος στο χτες και τη συντήρηση.
Πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί αποτελεσματικά μία κυβέρνηση το τεράστιο ζήτημα του μεταναστευτικού-προσφυγικού; Συμφωνείτε με την άποψη του κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ότι θα πρέπει να περιληφθεί και ο Έβρος στη συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας;
Όπως και σε όλα τα άλλα θέματα (Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια) έτσι και στο μεταναστευτικό αυτή η Κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, αρχές του 2015, με την ανάληψη της εξουσίας, το διαχειρίστηκε με ιδεοληψία, άγνοια και ανικανότητα. Έτσι για το συγκεκριμένο θέμα, αφού πρώτα κυριολεκτικά κατεδάφισε κάθε προηγούμενη πολιτική που θωράκιζε τη χώρα, όπως τα Κέντρα φύλαξης και όλες τις μέχρι τότε δομές, πέρασε στην πολιτική των «ανοικτών συνόρων», της «μη ύπαρξης θαλασσίων συνόρων», της καταδίκης του «φράχτη του Έβρου». Η πολιτική διαχείριση ήταν «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», «ήρθαν και λιάζονται» και άλλα τέτοια, που θα ήταν φαιδρά αν δεν ήταν επικίνδυνα. Κοντά στο ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέρασαν τα σύνορα. Αποτέλεσμα, η αντίδραση των άλλων Ευρωπαίων. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να γίνεται η κατάσταση ανεξέλεγκτη κυρίως στα νησιά, βλέπε «Μόρια» και στον Έβρο με τις μαζικές εισόδους. Και σε όλα τούτα προστίθεται η «διαχείριση» του ποσού των 1,6 δις ευρώ και ο τρόπος λειτουργίας κάθε μορφής ΜΚΟ. Για την εντατικοποίηση της φύλαξης των συνόρων ούτε σκέψη. Αυτό οφείλει να κάνει κάθε χώρα. Όπως και να προχωρά άμεσα στο σαφή διαχωρισμό παράνομων μεταναστών και προσφύγων. Όπου οι παράνομοι μετανάστες να επιστρέφουν στις χώρες τους ή στην Τουρκία. Δυστυχώς η χώρα μας έχει υπερκορεστεί. Δεν αντέχει άλλο. Αυτό είναι και το νόημα της δήλωσης του αρμόδιου Τομεάρχη της Νέας Δημοκρατίας κ. Βαρβιτσιώτη. Και όχι η δημιουργία hotspots ή Κέντρων κράτησης στον Έβρο, όπως κάποιοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν. Αυτό εξάλλου σαφώς έχει αποκλειστεί από τη Νέα Δημοκρατία.
-Ως τομεάρχης Άμυνας, πώς βλέπετε την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων το διάστημα αυτό;
Υπάρχει μια κλιμακούμενη ένταση αυτήν την περίοδο. Ένταση που έχει να κάνει με το Αιγαίο, με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, με την Κύπρο, με τα 12 μίλια. Με όλα τα θέματα που η Τουρκία προσπαθεί να έχει ανοικτά και στο προσκήνιο. Κυρίως δε, όταν τα εσωτερικά της θέματα είναι ανοικτά, βλέπε οικονομία, χρησιμοποιεί την εξωτερική της πολιτική και τις σχέσεις της με τους γείτονες της σαν ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού και αντιπερισπασμού. Από Ελληνικής πλευράς χρειάζεται σταθερότητα στις θέσεις μας, ψυχραιμία και σοβαρότητα απέναντι σε κάθε πρόκληση.
-Τι άποψη έχετε για τις φυλακίσεις πρώην υπουργών;
Όποιο πολιτικό πρόσωπο, όποιας βαθμίδας διοίκησης, από αυτήν του πρώτου βαθμού ως και την κορυφή της εξουσίας έχει αποδεδειγμένα παραβεί τον νόμο, πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Κανένας δεν είναι υπεράνω νόμου. Έτσι οι μέχρι τώρα φυλακίσεις των δύο πρώην υπουργών, Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου πολύ καλά έγιναν. Βέβαια από εκεί και μετά, το να προσπαθεί σήμερα η κυβέρνηση να στήσει κατηγορητήρια, όπως λέει το «δόγμα Πολάκη», ή για να κυριολεκτούμε «Δόγμα Τσίπρα» είναι εκτροπή από τη δημοκρατία. Αυτά γίνονται σε άλλου είδους καθεστώτα.
-Κύριε Δερμεντζόπουλε, πώς πήρατε την απόφαση να διεκδικήσετε την ψήφο των Εβριτών στις επόμενες εθνικές εκλογές; Σας προβληματίζει η αναπόφευκτη σύνδεσή σας με την πολιτική σταδιοδρομία του πατέρα σας, Αλέξανδρου;
Καταρχάς με τον κίνδυνο να ακουστώ γραφικός, μιας και οι περισσότεροι απαντάνε με αυτόν τον τρόπο, η απόφαση για το ποιός θα διεκδικήσει την ψήφο στις εθνικές εκλογές, αποτελεί προνόμιο του Προέδρου του κόμματος και κανείς δεν μπορεί να την προκαταλάβει. Πρόθεση φυσικά και υπάρχει. Η απόφαση όμως ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Σας το αναφέρω αυτό γιατί, αν και 34 ετών, ασχολούμαι ενεργά με την παράταξη κοντά 16 χρόνια και γνωρίζω ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός στις διαδικασίες και στις αποφάσεις της ηγεσίας του κόμματος. Η πρόθεση λοιπόν, προέκυψε μέσα από πολλούς παράγοντες. Αρχικά ήταν το δεδομένο ενδιαφέρον μου για τα κοινά, αλλά και για τον τόπο μας. Αγαπώ και ενδιαφέρομαι για τον τόπο μου. Εδώ μεγάλωσα, εδώ είναι η δουλειά μας, εδώ είναι οι φίλοι μου, εδώ είναι η οικογένεια μου. Έπειτα σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η συγκεκριμένη χρονικά και πολιτικά συγκυρία. Πιστεύω ότι τώρα είναι η καλύτερη χρονική στιγμή να βγούμε οι νέοι μπροστά. Απαιτείται ισχυρή ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Είναι κάτι που το επιζητά η κοινωνία, αλλά είναι και κάτι που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ενστερνιστεί πλήρως, μια και ο ίδιος δήλωσε ότι θέλει να κυβερνήσει με ανθρώπους της γενιάς του και μικρότερους από αυτόν. Τέλος και σε συνδυασμό με τα προηγούμενα σημαντικό ρόλο στην πρόθεση μου διαδραμάτισε και η ενασχόληση από τα φοιτητικά μου χρόνια, είτε ως μέλος της Δ.Α.Π-ΝΔΦΚ στα όργανα συνδιοίκησης στη Νομική Θεσσαλονίκης, είτε ως Πρόεδρος των μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψηφίων διδακτόρων της Νομικής Θεσσαλονίκης, αλλά και μετέπειτα στις οργανώσεις της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας όπου την υπηρετώ μέχρι σήμερα, ως μέλος του πολιτικού συμβουλίου κατέχοντας τη θέση του Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας.
Όσον αφορά το κομμάτι της σύνδεσης με τον πατέρα μου για να είμαι ειλικρινής, η αλήθεια είναι ότι προφανώς και θα υπάρξει. Είναι αναμενόμενη και απολύτως λογική. Το γνωρίζω και το έχω αποδεχτεί. Και εγώ ο ίδιος την ίδια σύνδεση θα έκανα για κάποιον άλλον. Έχω αποδεχτεί ότι ο κόσμος στο πρόσωπο μου δεν θα έχει τις ίδιες ανοχές και απαιτήσεις με κάποιον άλλον που αποφασίζει να ασχοληθεί για πρώτη φορά και θα χρειαστεί κάποιο διάστημα να βρει τα «πατήματα» του.
Μεγάλωσα σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου η πολιτική αποτελούσε την καθημερινότητα μας. Προτιμώ να το βλέπω αυτό ως εμπειρία. Με γνώση της κατάστασης της περιοχής, αλλά και του πως πρέπει να λειτουργεί ένα πολιτικό γραφείο. Το να παραμένεις προσγειωμένος και συνειδητοποιημένος. Δεν τρέφω ούτε αυταπάτες ούτε ψευδαισθήσεις για το μέγεθος της ευθύνης. Θεωρώ μέσα από τις σπουδές και την εργασία μου σε Ελλάδα και εξωτερικό αποκόμισα κάποιες εμπειρίες. Πιστεύω ότι μπορώ να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι ώστε να κάνω την περιοχή μας καλύτερη. Να παρακινήσω ανθρώπους της γενιάς μου κάποιοι να γυρίσουν, άλλοι να βγουν μπροστά και να ενεργοποιηθούν προς όφελος του τόπου μας.
-Κλείνοντας, ποιο μήνυμα θα θέλατε να απευθύνετε στους κατοίκους του Έβρου;
Θα ήθελα το μήνυμα κλείνοντας να μην έχει κομματική χροιά. Γνωρίζω ότι στη πλειονότητα της κοινωνίας επικρατούν αισθήματα για τους πολιτικούς και τα κόμματα που δεν είναι θετικά. Κυριαρχεί αγανάκτηση, απαισιοδοξία και δυσπιστία. Αλίμονο αν είσαι νέος άνθρωπος με διάθεση προσφοράς και «βγάζεις» τον κόσμο ψεύτη και τρελό. Τα συναισθήματα είναι δικαιολογημένα. Οι ευθύνες βαραίνουν ΟΛΑ τα κόμματα. Η πραγματικότητα είναι σκληρή και μας προσγείωσε όλους. Οι μέρες όπου ήταν αρκετό για έναν πολιτικό να τριγυρνάει από καφενείο σε καφενείο και από χωριό σε χωριό μόνο και μόνο για να επιδεικνύει την παρουσία του έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Απαιτείται ενέργεια, ρεαλισμός, επιμονή και κατάρτιση. Ενέργεια για την διαρκή καταγραφή όλων των προβλημάτων σε όλα τα μήκη και πλάτη του νομού μας. Ρεαλισμός και επιμονή στην προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων αυτών και κατάρτιση γιατί παρά την κρίση, ζούμε στο 2018. Η 4η τεχνολογική επανάσταση που διανύουμε απαιτεί δεξιότητες. Δεξιότητες όπου θα συνεισφέρουν όχι μόνο στην επίλυση προβλημάτων αλλά και στη δημιουργία ευκαιριών.
