Συνέντευξη με τον Δημήτρη Νάκο, σκηνοθέτη και σεναριογράφο της βραβευμένης ταινίας «Κρέας», ο οποίος θα βρίσκεται αύριο Σάββατο 15 Μαρτίου στον κινηματογράφο «Ηλύσια», προκειμένου, μετά την προβολή της ταινίας, να συνομιλήσει με το κοινό της Αλεξανδρούπολης
Της Κικής Ηπειρώτου
«Μου αρέσει να αντιμετωπίζω με εντιμότητα και ειλικρίνεια το κοινό, να αφηγούμαι ιστορίες που οι θεατές μπορούν να ταυτιστούν, να αναγνωρίσουν τους ήρωες και τις ιστορίες και να ακολουθήσουν μία ταινία μέχρι τέλους» υπογραμμίζει μιλώντας στη «ΓΝΩΜΗ» ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας «Κρέας», Δημήτρης Νάκος, ο οποίος θα βρίσκεται αύριο Σάββατο 15 Μαρτίου στον κινηματογράφο «Ηλύσια», προκειμένου, μετά την προβολή της ταινίας του, στις 10 το βράδυ, να συνομιλήσει με το κοινό της Αλεξανδρούπολης.
Σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, ο Τάκης ετοιμάζει τα εγκαίνια του νέου του κρεοπωλείου. Μια μέρα πριν τα εγκαίνια, ο γιος του, Παύλος σκοτώνει τον γείτονα που διεκδικεί μέρος της γης τους. Μοναδικός μάρτυρας ο Χρήστος, ένας νεαρός από την Αλβανία, τον οποίο ο Τάκης έχει μαζί του από μικρό παιδί.
Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, τα τρία βραβεία που απέσπασε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το βραβείο μουσικής στο φεστιβάλ του Μονπελιέ, καθώς και τις προβολές σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, το “Κρέας” σερβίρεται και στις ελληνικές αίθουσες, και μιλά με τόλμη και ρεαλισμό για έννοιες ιδιαίτερα γνώριμες και άκρως επίκαιρες: για τη συγκάλυψη, την αποποίηση ευθυνών, την «αγία» ελληνική οικογένεια, τις περίκλειστες κοινωνίες με τα σκοτεινά μυστικά τους.
Ο Δημήτρης Νάκος λίγο πριν την προβολή της ταινίας του στα «Ηλύσια», μίλησε στη ΓΝΩΜΗ.
Η συνέντευξη
Το «Κρέας» προβάλλεται το διάστημα αυτό σε κινηματογραφικές αίθουσες σε όλη την Ελλάδα και έχετε την ευκαιρία να είστε παρών σε κάποιες προβολές όπου ακούτε σχόλια και ερωτήσεις. Τι σας λέει ο κόσμος;
Είναι πολύ ωραία η ανταπόκριση του κόσμου, πολύ ζεστή, ήδη από το εξωτερικό, και στην Ελλάδα που παρουσιάζουμε τώρα την ταινία, τόσο στην Αθήνα, όσο εκτός Αθηνών. Ακούμε ωραία λόγια, κάνουμε ωραίες κουβέντες και είμαστε χαρούμενοι.
Η ταινία εξελίσσεται στην επαρχία, όπου διαπράττεται ένα έγκλημα και στη συνέχεια ακολουθούν οι πολύ οικείες σε όλους μας πράξεις της συγκάλυψης και της αποποίησης ευθυνών. Για ποιο λόγο επιλέξατε την επαρχία και τη συγκεκριμένη θεματική;
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από ένα πραγματικό αγρόκτημα στην Κύμη Ευβοίας που ανήκει στον πάτερα γυναίκας μου. Οπότε, είναι ένα μέρος που ξέρω πολύ καλά, το επισκεπτόμαστε όλο τον χρόνο και έχουμε κάνει και 3 ταινίες μικρού μήκους στην περιοχή. Το συγκεκριμένο αγρόκτημα μού έβγαζε πάντα μία ενέργεια, με έναν πολύ αξιοπερίεργο τρόπο και ήθελα να στήσω μία ιστορία εκεί για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία. Αυτό, σε συνδυασμό με τις προβληματικές της συγκάλυψης, της αποποίησης ευθυνών και με δυο πραγματικά γεγονότα δολοφονιών που είχαν συμβεί σε άλλες περιοχές, κάναμε ένα μιξ για βγήκε το τελικό σενάριο για το «Κρέας».
Είναι έντονοι στην ταινία οι δεσμοί της ελληνικής οικογένειας και οι κλειστές κοινωνίες που συχνά κρύβουν πράγματα κάτω από το χαλί, επιχειρώντας να ρίξουν αλλού το φταίξιμο.
Είναι από τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικογένειας, από εκεί που ξεκινάνε και τα καλά και τα κακά. Ο άνθρωπος διαμορφώνεται από την πρώτη του κοινωνία, που είναι η ίδια η οικογένεια, η οποία, από τη μία, μας φυλακίζει, από την άλλη, ανάλογα πάντα με την οικογένεια, μας δίνει και τα εφόδια. Αλλά, όταν μιλάμε για ευθύνη και για πράγματα που έχουν πάει στραβά, άρα φταίει αυτός ο οποίος σε δημιούργησε, για να αποκτήσεις αυτόν τον χαρακτήρα, μπαίνει και το ερώτημα μέχρι πού ευθύνεται η οικογένεια και μέχρι πού ευθύνεται πλέον ο άνθρωπος, διότι, με αυτή τη λογική, δεν ευθύνεται ποτέ, κανένας. Γι’ αυτό δεν αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη. Λέμε “αυτό το παιδί έγινε έτσι επειδή φταίνε οι γονείς του”, οι οποίοι έγιναν έτσι επειδή έφταιγαν οι δικοί τους γονείς. Έτσι, οι ευθύνες χάνονται στα βάθη των αιώνων, άρα δεν ευθύνεται ποτέ, κανένας.
Περάσατε από μία σειρά πολύ επιτυχημένων ταινιών μικρού μήκους, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή, αντιμετωπίσατε κάποιες δυσκολίες;
Η διαφορά μεταξύ της μικρού και της μεγάλου μήκους ταινία, χοντρά – χοντρά, είναι η διαφορά ανάμεσα στο διήγημα και στο μυθιστόρημα. Έχει να κάνει με το αν η ιστορία που έχεις να αφηγηθείς μπορεί να σταθεί και να απλωθεί σε μικρή ή σε μεγάλη φόρμα. Επομένως, όταν ήθελα να περάσω στη μεγάλου μήκους ταινία σκεφτόμουν ποια θα ήταν η ιστορία και μου ήρθε κάπως φυσικά.
Η βασική δυσκολία είναι ο χρόνος αναμονής που χρειάζεται μέχρι να μπορέσεις να γυρίσεις την ταινία. Για όλες τις ελληνικές ταινίες χρειάζεται πολύς χρόνος μέχρι να συγκεντρωθούν τα χρήματα, να γίνει η προετοιμασία, η προεργασία, αλλά έτσι όπως έγινε τελικώς που ήμαστε μια ομάδα από φίλους, μπροστά και πίσω από τις κάμερες και ταυτόχρονα όλοι φοβεροί επαγγελματίες, είχα ένα ασφαλές περιβάλλον γύρω μου και ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ τα γυρίσματα.
Πώς αντιμετωπίζετε σχόλια του τύπου «η ταινία είναι καλή, για ελληνική»;
Έχω ακούσει κι ένα πιο ωραίο, ότι για ελληνική, ήταν σαν ξένη. Ο ελληνικός κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια έχει κάνει άλματα και τεχνικά και σε ιστορίες, υπάρχει πολύ ταλέντο, πολλές ωραίες ιδέες.
Παλαιότερα υπήρχε ένα φοβερό τεχνικό ζήτημα, αλλά πλέον τα στούντιο είναι σε τρομερά σπουδαίο επίπεδο. Συνεργάζονται με ξένες, μεγάλες παράγωγες και δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα. Έχουμε φανταστικούς τεχνικούς και μηχανήματα. Ειδικά, όταν μιλάμε για τέτοια πράγματα, όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα. Όταν μια κονσόλα ήχου κάνει 1.000 ευρώ και μια άλλη 100.000 ευρώ, για κάποιο λόγο κάνει 100.000. Όλο αυτό, λίγο – λίγο συντελεί και στο σύνολο της ταινίας. Από εκεί και πέρα, είναι και θέμα γούστου των θεατών, το πώς μπορεί να λειτουργήσει μία ελληνική ταινία στο κοινό.
Πάντως, παρά το γεγονός ότι το «Κρέας» έχει ταξιδέψει στα φεστιβάλ του εξωτερικού, δεν είναι μία ταινία – εντός ή εκτός εισαγωγικών – κλειστά φεστιβαλική, που αφορά μόνο μια φόρμα που είναι στο εξωτερικό για να αρέσει.
Εμένα με αφορά το κοινό και περισσότερο ακόμη το ελληνικό κοινό, επομένως μου αρέσει να αντιμετωπίζω με εντιμότητα και ειλικρίνεια το κοινό και να αφηγούμαι ιστορίες που μπορούν να ταυτιστούν, να αναγνωρίσουν τους ήρωες και τις ιστορίες και να ακολουθήσουν μία ταινία μέχρι τέλους.
Θεωρείτε ότι οι Έλληνες βλέπουν ελληνικό κινηματογράφο ή τον… σνομπάρουν;
Σίγουρα υπάρχει κοινό που βλέπει ελληνικό κινηματογράφο, αλλά νομίζω ότι ο Έλληνας αρχίζει να μην βλέπει γενικώς κινηματογράφο και αυτό το βλέπουμε όχι μόνο στην επαρχία, αλλά και στην Αθήνα. Τα εισιτήρια δεν έχουν καμία σχέση με παλιά.
Ένας λόγος για αυτό, είναι ότι μετά τον covid, μάθαμε να βλέπουμε ταινίες στο σπίτι, στις πλατφόρμες. Ωστόσο, η εμπειρία της κινηματογραφικής αίθουσας δεν μπορεί να υποκατασταθεί από ένα laptop. Δεν είναι απλώς μία πληροφορία η ταινία, την οποία βλέπουμε όπως τις ειδήσεις. Η εμπειρία της αίθουσας είναι κάτι πολύ διαφορετικό, εξάλλου, οι ταινίες είναι προορισμένες για τη μεγάλη οθόνη. Όχι μόνο για να τις βλέπουμε, αλλά και για να τις ακούμε. Είναι τελείως διαφορετικός ο ήχος και η εικόνα στον κινηματογράφο.
Επιπλέον, εκτός των τεχνικών ζητημάτων, είναι και η εμπειρία να βλέπεις μία ταινία μαζί με άλλον κόσμο. Κάτι που μόνο ασυνείδητα μπορεί να το καταλάβει κανείς, όταν βρεθεί μέσα σε ένα σύνολο, με την ανάσα και την αντίδραση των άλλων, γίνεσαι μέρος μίας ομάδας, κάτι που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία του κινηματογράφου εν γένει.
Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
Υπάρχουν διάφορα σχέδια για το μάλλον, ωστόσο είναι η πρώτη εβδομάδα στους κινηματογράφους για το «Κρέας», επομένως είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό. Θέλω να πάει καλά, είναι πολύ ωραία η πρωτοβουλία της εταιρείας διανομής μας, της Feel Good, με τις προβολές σε πολλές πόλεις της επαρχίας, με την παρουσία μας, κάτι που δεν συνηθίζεται στον κινηματογράφο. Είναι μία πολύ ωραία ευκαιρία να βρεθούμε στις προβολές που γίνονται εντός κι εκτός Αθηνών, να συνομιλήσουμε με το κοινό, να ακούσουμε ερωτήματα και εντυπώσεις. Είναι για εμάς κάτι πολύ ωραίο και χρήσιμο και συνοδεύεται από μία μεγάλη χαρά και από μία χαρούμενη αγωνία.
Πέρα από την προβολή του Σαββάτου, στις 22.00, η ταινία «Κρέας» θα προβληθεί και σήμερα Παρασκευή στις 19.30, όπως και την Κυριακή, τη Δευτέρα και την Τέταρτη, την ίδια ώρα. Την ερχόμενη Τρίτη θα προβληθεί στις 22.00.
Info
Πρωταγωνιστούν: Ακύλλας Καραζήσης, Κώστας Νικούλι, Παύλος Ιορδανόπουλος, Μαρία Καλλιμάνη, Γιώργος Συμεωνίδης, Ναταλία Swift, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Γιάννης Αναστασάκης, Παντελής Δεντάκης, Κώστας Φιλίππογλου, Αντώνης Ιορδάνου, Άννα Καλαϊτζίδου, Φαίδων Καχτίτσης
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Δημήτρης Νάκος, Παραγωγός: Θάνος Αναστόπουλος, Παραγωγή: Φαντασία Οπτικοακουστική Ε.Π.Ε., Συμπαραγωγή: Foss Productions/ Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου/ΕΡΤ, Με την υποστήριξη: ΕΚΟΜΕ, Συμπαραγωγοί: Στέλιος Κοτιώνης/Δημήτρης Νάκος, Executive producer: Στέλλα Θεοδωράκη, Συνεργάτης παραγωγός: Ορέστης Πλακιάς, Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Βαλσαμής GSC, Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης, Πρωτότυπη μουσική: Κωνσταντής Πιστιόλης, Σκηνικά: Κυριακή Τσίτσα, Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα, Make-up artist & hair styling: Εύη Ζαφειροπούλου, Ήχος: Νίκος Έξαρχος, Σχεδιασμός ήχου: Βάλια Τσέρου, Μίξη ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης, Διεύθυνση παραγωγής: Πέτρος Κοντός, Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Ευδοκία Καλαμίτση, Εργαστήρια εικόνας: Authorwave, Color grading: Δημήτρης Καρτέρης, Σχεδιασμός τίτλων & αφίσας: Παντελής Αναστασιάδης