Πριν κάποια χρόνια σε κάποιο ταξίδι στην Αθήνα, είχα την ιδέα να πάω για τρέξιμο στο Δημοτικό Στάδιο Χαλανδρίου. Ήταν περίοδος διακοπών και περίμενα ότι θα το έβρισκα κλειστό. Αυτό που διαπίστωσα όμως με έκανε να αναρωτηθώ: γιατί το δικό μας αθλητικό κέντρο να μην προσφέρει την ίδια εξυπηρέτηση και προσβασιμότητα στους δημότες του;
Συγκεκριμένα, το αθλητικό κέντρο του Χαλανδρίου παραμένει ανοιχτό έως τις 11 το βράδυ, καθημερινές, Σαββατοκύριακα (εκτός από τις ώρες που μπορεί να έχει αγώνες, που πάντως δημοσιεύονται ανακοινώσεις), ακόμα και αργίες και γιορτές. Τότε έμπαινες εντελώς ελεύθερα, τώρα για να έχει κανείς πρόσβαση χρειάζεται απλώς να έχει εκδώσει μια κάρτα εισόδου με κόστος 3 ευρώ (εφάπαξ) και να έχει ανεβάσει σε μια πλατφόρμα του Δήμου τα απαραίτητα ιατρικά δικαιολογητικά. Δεν απαιτείται καν να είναι δημότης Χαλανδρίου. Τίποτα περίπλοκο, τίποτα αποτρεπτικό.
Και το πιο εντυπωσιακό; Τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες το κέντρο γεμίζει. Γιατί – όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας επιστάτης – ‘‘πότε θα αθληθεί ο κόσμος; Αυτές τις μέρες έχει ελεύθερο χρόνο, αυτές τις μέρες μπορεί να κινηθεί, να φροντίσει τον εαυτό του’’.
Αντιπαραβάλλοντας αυτή την εμπειρία με την πραγματικότητα που βιώνουμε στην πόλη μας, είναι φανερή η διαφορά. Περιορισμένα ωράρια (μέχρι τις 9 τις καθημερινές), συνωστισμός των ομάδων και περιορισμός στη χρήση λόγω αυτού από τους απλούς πολίτες, απουσία λειτουργίας τα Σαββατοκύριακα, για τις αργίες φυσικά ούτε λόγος. Στις 9 παρά πέντε ακούγεται ένα ‘κλείνουμε’ και βλέπεις κόσμο που φεύγει για να συνεχίσει την προπόνησή του έξω. Κλείνουν και τα φώτα στις μπασκέτες ώστε να αναγκαστεί ο κόσμος να αποχωρήσει. Το αποτέλεσμα; Ένα δημοτικό αθλητικό κέντρο που δεν εκπληρώνει τον κοινωνικό και υγειονομικό του ρόλο.
Η πρότασή μου είναι απλή:
- Διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας μέχρι τις 10.00 μ.μ.
- Καθημερινή λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων Σαββατοκύριακων, αργιών και εορτών.
- Απλοποιημένη διαδικασία πρόσβασης, με συμβολικό κόστος κάρτας και βασικά ιατρικά δικαιολογητικά.
Η Αλεξανδρούπολη τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει ένα ισχυρό δρομικό κίνημα. Αυτό το μαρτυρά η μεγάλη συμμετοχή των πολιτών στους διάφορους αγώνες που διοργανώνονται στην πόλη μας. Που όμως προπονείται όλος αυτός ο κόσμος; Σίγουρα όχι στο Δημοτικό Στάδιο «Φώτης Κοσμάς».
Ο αθλητισμός είναι δημόσιο αγαθό και θεμέλιο για την σωματική και ψυχική υγεία. Σε μια εποχή που η ανάγκη για ευελιξία και πρόσβαση είναι μεγαλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια, πρέπει να είναι προνόμιο όλων – και να είναι διαθέσιμο όταν ο κόσμος μπορεί πραγματικά να το αξιοποιήσει.
Ήρθε η ώρα ο Δήμος να προσαρμοστεί στις ανάγκες των δημοτών μας. Να ανοίξει τις πόρτες του αθλητισμού, όχι μόνο κυριολεκτικά αλλά και ουσιαστικά.
Ν.Π.