- Απόρριψη 11 αιτήσεων για ανεμογεννήτριες σε καμένες και γειτονικές δασικές περιοχές
- Το σκεπτικό της απόφασης Οι περιοχές και τα έργα που απορρίφθηκαν
- Τι αναφέρει για την εξέλιξη η Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας της Θράκης
Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης απέρριψε έντεκα αιτήσεις για εγκατάσταση αιολικών σταθμών στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου, έξι εκ των οποίων εντός καμένων εκτάσεων και πέντε σε γειτονικές άκαυτες περιοχές με σημαντική περιβαλλοντική αξία.
Η απόφαση, που δημοσιοποιήθηκε στις αρχές Νοεμβρίου, θεωρείται κομβική για τη συζήτηση σχετικά με την ανάπτυξη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες ζώνες, ιδίως σε περιοχές που έχουν πληγεί από πυρκαγιές. Με την εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνεται πλήρως και το προ δύο ημερών ρεπορτάζ της ΓΝΩΜΗΣ.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι απορριφθείσες αιτήσεις αφορούσαν έργα της εταιρείας European Wind Farms, η οποία έχει καταθέσει συνολικά 217 αιτήσεις για αιολικά έργα στον Έβρο. Οι συγκεκριμένες έντεκα περιπτώσεις κρίθηκαν μη αποδεκτές, καθώς αφορούσαν περιοχές που είτε έχουν χαρακτηριστεί αναδασωτέες είτε αποτελούν τμήματα οικοτόπων προστατευόμενων ειδών, όπως αρπακτικά πτηνά που απαντώνται στη Θράκη.
Το σκεπτικό της απόφασης
Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με βάση τη γνωμοδότηση των αρμόδιων δασικών υπηρεσιών, επισήμανε ότι η εγκατάσταση αιολικών σταθμών σε καμένες εκτάσεις δεν μπορεί να προχωρήσει πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία αναδάσωσης και αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος. Παράλληλα, επισημάνθηκε πως η νομοθεσία προβλέπει ειδική ρύθμιση για έργα ΑΠΕ σε τέτοιες περιπτώσεις, η οποία, ωστόσο, δεν έχει ακόμη θεσμοθετηθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, παρότι σχετική μελέτη έχει παραδοθεί εδώ και μήνες.
Όπως σημειώνεται, η έλλειψη αυτού του θεσμικού πλαισίου έχει ως αποτέλεσμα οι αποκεντρωμένες υπηρεσίες να καλούνται να λάβουν αποφάσεις κατά περίπτωση, με γνώμονα την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την ισχύουσα δασική νομοθεσία.
Η περιοχή του Έβρου, που επλήγη το καλοκαίρι του 2023 από τη μεγαλύτερη δασική πυρκαγιά στην ιστορία της Ευρώπης, αποτελεί σήμερα ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο οικοσύστημα σε φάση φυσικής ανάκαμψης. Οι δασικές υπηρεσίες και περιβαλλοντικές οργανώσεις τονίζουν ότι η οποιαδήποτε χωροθέτηση ενεργειακών έργων σε καμένες ζώνες ενέχει κινδύνους για την αναγέννηση της χλωρίδας και της πανίδας.
Η Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας της Θράκης επεσήμανε ότι η καθυστέρηση του υπουργείου να προχωρήσει σε σαφές νομικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ σε καμένες εκτάσεις δημιουργεί κενό, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που θα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες. Παράλληλα, η οργάνωση ζήτησε να προηγηθεί συνολική εκτίμηση φέρουσας ικανότητας για την περιοχή, ώστε να αποσαφηνιστεί πόσα και ποια έργα μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς να επηρεάσουν τα προστατευόμενα οικοσυστήματα.
Οι περιοχές και τα έργα που απορρίφθηκαν
Ανάμεσα στα έργα που απορρίφθηκαν περιλαμβάνονται τα αιολικά «Αμπέλια 1», «Αμπέλια 2», «Γεράκι», «Μεσόλοφος» και «Προφήτης Ηλίας», τα οποία βρίσκονται εντός καμένων εκτάσεων στον Δήμο Αλεξανδρούπολης, καθώς και τα έργα «Βρύση», «Λευκή», «Αγκάθεα», «Ψεύτης» και «Δράκος» σε γειτονικές περιοχές του Δήμου Σουφλίου. Για όλες τις παραπάνω θέσεις, η υπηρεσία έκρινε ότι «δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις περιβαλλοντικής αδειοδότησης» υπό τις παρούσες συνθήκες.
Η ευρύτερη διάσταση του ζητήματος
Όπως σημειώνεται από την Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας της Θράκης, «η υπόθεση στον Έβρο επαναφέρει στο προσκήνιο το διαρκές ζητούμενο της εξισορρόπησης ανάμεσα στην προώθηση της πράσινης ενέργειας και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Η Ελλάδα έχει θέσει υψηλούς στόχους διείσδυσης των ΑΠΕ μέχρι το 2030, ωστόσο, οι διαδικασίες αδειοδότησης και χωροθέτησης συχνά συναντούν αντιδράσεις σε τοπικό επίπεδο, κυρίως όταν πρόκειται για περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό ή πολιτιστικό ενδιαφέρον.
Η απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης δημιουργεί προηγούμενο που ενδέχεται να καθορίσει και την αντιμετώπιση παρόμοιων περιπτώσεων στο μέλλον, ιδίως σε περιοχές όπου οι επιπτώσεις των πυρκαγιών παραμένουν έντονες. Παράλληλα, αναδεικνύει την ανάγκη για ενιαίο εθνικό πλαίσιο το οποίο θα καθορίζει με σαφήνεια πότε, πού και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορούν να υλοποιούνται ενεργειακά έργα σε δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις».
Γ. Πανταζίδης