35 χρόνια έχουν περάσει από το μακρινό 1982, τότε που η δημοτική αρχή του Τάσου Σουλακάκη ξεκίνησε να σχεδιάζει τη δημιουργία του πρώτου πεζόδρομου στην Αλεξανδρούπολη, επί της Νικηφόρου Φωκά.
Ο πεζόδρομος του ταχυδρομείου, όπως είθισται να λέγεται, δεν ήταν μία εύκολη υπόθεση για μία πόλη που η έννοια του πεζόδρομου τής ήταν άγνωστη. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες, αφού η δημιουργία του επηρέαζε και τα δύο σχολεία της περιοχής, ωστόσο η δημοτική αρχή ήταν αποφασισμένη να προχωρήσει, όπως και έκανε.
Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς σήμερα την Αλεξανδρούπολη χωρίς τον πεζόδρομο του ταχυδρομείου, με τα δέντρα του, τα καφέ και τις ταβέρνες, τις παρέες να δίνουν ζωή σε μία ολόκληρη γειτονιά. Η δημιουργία του ήταν το πρώτο έναυσμα για να ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια και οι υπόλοιποι πεζόδρομοι του κέντρου, ενώ το διάστημα αυτό, η δημοτική αρχή Λαμπάκη επιχειρεί να προσθέσει κι άλλες οδούς του ιστορικού κέντρου σε ένα ευρύτερο πλέγμα πεζοδρομήσεων.
Πώς ξεκίνησε το εγχείρημα του πρώτου πεζόδρομου
«Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, αφού για τον κάτοικο της Αλεξανδρούπολης, ο πεζόδρομος ήταν μία άγνωστη έννοια», λέει στη «ΓΝΩΜΗ» ο τότε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και εισηγητής της πρότασης Κώστας Πανταζίδης. «Ωστόσο, ήμασταν αποφασισμένοι να προχωρήσουμε, παρά τις αντιδράσεις, αφού πιστεύαμε πως η δημιουργία πεζοδρόμων στην πόλη θα αποδεικνύονταν σωτήρια, όπως και έγινε».
Ο πρώτος πεζόδρομος της Αλεξανδρούπολης δημιουργήθηκε με βάση τη λογική της ενοποίησης των δημόσιων χώρων γύρω από τον Α’ παιδικό σταθμό, τη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία και το ταχυδρομείο, με παράλληλη ανάδειξη των ιστορικών αυτών κτιρίων. Αυτό, φυσικά, προϋπόθετε το γκρέμισμα των πέτρινων τοίχων, ύψους 2 μέτρων, που υπήρχαν γύρω από τα δυο σχολεία.
«Θέλαμε οι μαθητές του παιδικού σταθμού και της Ακαδημίας να μην βλέπουν τα ντουβάρια, αλλά έναν ενιαίο χώρου πρασίνου, ο οποίος θα περιστοιχίζονταν από τα ιστορικά μας κτίρια», λέει ο κ. Πανταζίδης, και θυμάται τις επιθέσεις που δέχθηκε η δημοτική αρχή και ο ίδιος ως πρόεδρος τότε της σχολικής εφορείας.
Εντονες αντιδράσεις και τότε
«Υπήρχαν έντονες αντιδράσεις από μέρος του διδακτικού προσωπικού, που υποστήριζε ότι οι τοίχοι πρέπει να παραμείνουν, ειδάλλως θα έχουμε ανεξέλεγκτη είσοδο εξωσχολικών και κλοπές… Κατά σύμπτωση, το διάστημα εκείνο, σημειώθηκαν δύο κλοπές στον παιδικό σταθμό, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν οι τοίχοι, κι έτσι, κι αυτό το παράλογο επιχείρημα εξέπεσε από μόνο του. Υπήρχε επίσης, ακόμη και τότε, έντονη δυσφορία των κατοίκων, οι οποίοι δεν ήθελαν να χάσουν θέσεις στάθμευσης, ενώ εγώ προσωπικά, είχα βρεθεί στο στόχαστρο τοπικής εφημερίδας, η οποία ζητούσε με πρωτοσέλιδό της την παραίτησή μου από τη θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Δεν κάναμε πίσω ωστόσο, προχωρήσαμε στη δημιουργία του πρώτου πεζοδρόμου της Αλεξανδρούπολης, έφυγαν οι τοίχοι-φυλακές που εγκλώβιζαν τους μαθητές και αναδείχθηκε όλη εκείνη η περιοχή με τον καλύτερο τρόπο».
«Το ιστορικό κέντρο πρέπει να κλείσει για το αυτοκίνητο».
Σχολιάζοντας την προσπάθεια της σημερινής δημοτικής αρχής, που έχει ξεκινήσει να εφαρμόζει ένα ευρύ πρόγραμμα πεζοδρομήσεων, σύμφωνα με όσα ορίζει η κυκλοφοριακή μελέτη, ο κ. Πανταζίδης είναι κατηγορηματικός: «Το ιστορικό κέντρο πρέπει να κλείσει για το αυτοκίνητο. Οι δρόμοι της πόλης μας προσφέρονται για περπάτημα και ποδήλατο, ενώ από τη δημιουργία νέων πεζοδρόμων θα υπάρξουν οφέλη και για την οικονομία της πόλης».
Ωστόσο, σημειώνει πως ο δήμος θα πρέπει να φροντίσει για τη δημιουργία χώρων δωρεάν στάθμευσης περιφερειακά του κέντρου, αφού μόνο η περιοχή του γηπέδου δεν αρκεί, ενώ θα πρέπει να ενισχυθούν οι αστικές συγκοινωνίες για να εξυπηρετούν τους πολίτες που δεν κατοικούν στο κέντρο.
