efhmerida1

Ο δρόμος που διάλεξε

Άλλο ένα από τα  διηγήματα του διαγωνισμού της ΓΝΩΜΗΣ, με θέμα στις «όχθες του Έβρου»,  που κρίθηκαν ως καλύτερα από την Κριτική Επιτροπή, με βάση την   γλώσσα, την  αφηγηματική τεχνική, το ύφος και  την πρωτοτυπία της προσέγγισης του θέματος. 

 

Μαρία –Φωτεινή Χαλαστάνη

Ο δρόμος που διάλεξε

“’Ήταν άλλο ένα μουντό χειμωνιάτικο πρωινό.” Διαγραφή. “Η ημέρα δε φαινόταν να προμηνύει τίποτε άλλο εκτός από βροχή.” Διαγραφή. Το χέρι του έτρεμε. Είχε ξεχάσει να φάει κάτι-από πότε; Έπρεπε να προλάβει την προθεσμία του εκδοτικού οίκου. Το μόνο του εισόδημα, η συγγραφή, φαινόταν να τον εγκαταλείπει κι αυτή..Όσο το λουκέτο της επιχείρησής του που έκλεισε, λόγω της κρίσης, είχε αρχίζει να σκουριάζει, δυο χρόνια τώρα, το σκουριασμένο λουκέτο της φαντασίας του είχε αρχίσει να τρίζει..όταν πούλησε το πρώτο του διήγημα, απλώς ένιωσε μια μικρή ικανοποίηση. Όταν το δεύτερο έφτασε τα πέντε χιλιάδες αντίτυπα, ήταν σίγουρος πως η φαντασία του είχε πια κόψει τα δεσμά της.

Εκτός από τα διηγήματα που σκάρωνε, έγραφε που και που και για λογαριασμό μιας οικονομικής εφημερίδας… αλλά τελευταία του φαινόταν πως ό, τι και να έγραφε στερούνταν έμπνευσης και πρωτοτυπίας..ακόμα και οι οικονομικές αναλύσεις του θα έκαναν σίγουρα τους αναγνώστες του να πλήττουν αφόρητα..έτσι κι αλλιώς αυτό το αναγνωστικό κοινό ήταν πολύ περιορισμένο: οι σελίδες του χρηματιστηρίου ήταν ένα κακόγουστο αστείο στα χέρια ενός άνεργου..κι εκείνος το γνώριζε καλά.

Αποφάσισε να πάρει λίγο καθαρό αέρα..στη χειμωνιάτικη πόλη του ακριτικού νομού, με τις Χριστουγεννιάτικες βιτρίνες, ανάμεσα στον κόσμο που πηγαινοερχόταν, στις τεράστιες αφίσες που τον προσκαλούσαν στο τάδε πάρτι ή στο δείνα γκαλά, σε πλανόδιους μουσικούς και ανθρώπινα αγάλματα που τρόμαζαν τα πιτσιρίκια, σε διαφημιστικά φυλλάδια που μηχανικά άπλωνε τα χέρια να πάρει από άγνωστες όμορφες κοπέλες, και σε ζητιάνους που τον έκαναν να μαζεύει τα χέρια του στις τσέπες του, περπατούσε χωρίς κάποιο συγκεκριμένο προορισμό. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι αυτές οι μέρες πάντα τον εκνεύριζαν, η πόλη του άρεσε πολύ περισσότερο όταν άδειαζε από κόσμο. Τότε μπορούσε να απολαύσει το κέντρο της, ακόμα και ο καφές που έπινε, ίδιος κάθε φορά, στο ίδιο καφενείο, χρόνια τώρα, του φαινόταν πιο γλυκός. Aκόμα κι αν τον πλησίαζε κάποιος αλλοδαπός για χρήματα, έπιανε τον εαυτό του να είναι αρκετά γενναιόδωρος..κατά τα άλλα, η θέα και μόνο των μεταναστών ήταν γι’ αυτόν κάτι περισσότερο από ενοχλητική..ήταν ένα μαρτύριο χωρίς τέλος, χωρίς λύτρωση..Αν δεν ήταν από τη φύση του εναντίον της βίας, θα μπορούσε και να ανήκει σε κάποια φασιστική οργάνωση, όμως οι λόγοι του δεν ήταν ποτέ πολιτικοί ή ιδεολογικοί, κι ακόμα λιγότερο θρησκευτικοί, αφού δεν πίστευε σε κάποιο δόγμα..

Όταν τη γνώρισε, ήταν φοιτητής στο τελευταίο έτος του Οικονομικού.. ήταν τόσο όμορφη, μέσα στα ανατολίτικα ρούχα της και με εκείνα τα αστεία ελληνικά της, που αμέσως γοητεύτηκε…Στην αρχή δειλά.

-“κρίμα που θα φύγεις μετά από ένα εξάμηνο, αν σου έβρισκα μια δουλειά θα το σκεφτόσουν για λίγο περισσότερο;”- στη συνέχεια πιο ικετευτικά -“μείνε, σημαίνεις πολλά για μένα”-ώσπου τα παρακάλια του απέδωσαν.

Τον βοήθησε να στήσει την επιχείρησή του, ένα λογιστικό γραφείο, της έμαθε να μιλάει καλά τη γλώσσα, και της βρήκε ένα-δύο ιδιαίτερα μαθήματα. Όμως ποτέ δεν ένιωσε τον τόπο αυτό δικό της, πάντα κάτι της έλειπε, όσο κι αν εκείνος πάσχιζε για το αντίθετο..ούτε όταν ήρθε στον κόσμο ο γιος τους είδε να φεύγει αυτή η σκοτεινιά από τα μάτια της..όταν βρήκε τα πράγματά τους μαζεμένα κι εκείνους έτοιμους για ταξίδι γυρνώντας από το γραφείο εκείνο το μεσημέρι

-“θα πάμε για το καλοκαίρι, να τον γνωρίσουν οι παπούδες του” -δεν έφερε καμιά αντίσταση.

Ένα μήνα αργότερα, υπέγραφε τα χαρτιά του διαζυγίου του και μαζί τη βεβαιότητά του ότι δε θα τους ξαναέβλεπε. Ο πρώτος χειμώνας ήταν αβάσταχτος. Μετά συνήθισε ή έτσι, τουλάχιστον, είπε στην ανοιχτή πληγή του, κι έκαναν ανακωχή.

Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, τα βήματά του τον έφεραν μέχρι το γραφείο του, ένα ισόγειο  με δύο χώρους..στον δεύτερο, δίπλα στο δικό του, δούλευε κάποτε εκείνη.. Από μια ανεξήγητη παρόρμηση-ή από τη δύναμη της συνήθειας-ψαχούλευε τώρα για τα κλειδιά. Κι όταν άνοιξε και πέρασε το κατώφλι, δεν ήταν πια σίγουρος για τίποτα…κλάμα μωρού ήταν αυτό; Του δικού του; Σε ποια χρονιά βρισκόταν; “Γιασμίν;….”

Όταν τους αντίκρυσε-ένα ζευγάρι παράνομων μεταναστών με ένα νεογέννητο στην αγκαλιά-δεν μπορούσε να πει κανείς ποιος χρειαζόταν περισσότερη βοήθεια..Χρειάστηκε να στηριχτεί στον τοίχο, ενώ από κάπου μακριά ακουγόταν μια γυναικεία φωνή να τον εκλιπαρεί σε γλώσσα ακατάληπτη…ίσως να βρισκόταν σε άλλον αιώνα, θυμήθηκε εκείνον τον πίνακα του Ρέμπραντ με την “Αγία Οικογένεια”..έτρεξε στο μπάνιο κι άφησε το κρύο νερό στο πρόσωπό του να του θυμίσει τη σκληρή πραγματικότητα- “όχι πάντως πιο σκληρή από αυτών των ανθρώπων,” παραδέχτηκε. Τους υποσχέθηκε ότι δε θα τους “καρφώσει”. Απλώς δεν ήξερε για πόσο καιρό θα έμενε ξενοίκιαστο το γραφείο.

Δεν ήταν ο μόνος που της είχε μάθει τη γλώσσα του. Είχε προλάβει κι εκείνος να μάθει λίγα από τη δική της. Φεύγοντας, και με το κεφάλι του ακόμα να πονάει, θυμήθηκε κάτι στίχους του R.Frost:

Δυο δρόμοι χώριζαν στο δάσος

και εγώ πήρα το δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο,

και αυτό είναι που έκανε όλη τη διαφορά.

Μία ώρα αργότερα, καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του, έτοιμος να αρχίσει να γράφει, δέχτηκε το πιο γλυκό τηλεφώνημα των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων..Αυτή ήταν περίπου η ηλικία του γιου του, που του υποσχόταν, μέσα από μια γεμάτη παράσιτα σύνδεση, ότι θα ερχόταν μέσα στις γιορτές..“ Όσο κι αν προσπαθήσεις να κρυφτείς από την αγάπη, θα σε βρει εκείνη”. Αποθήκευση.

 

Βιογραφικό της συγγραφέως 

Η Μαρία- Φωτεινή Χαλαστάνη διαμένει στην Αλεξανδρούπολη και  είναι   έγγαμη με ένα παιδί. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  .Σήμερα είναι καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης .

Συμμετείχε  σε σεμινάρια αγωγής υγείας, επαγγελματικού προσανατολισμού, αξιοποίησης νέων τεχνολογιών στην τάξη

Μαθησιακών δυσκολιών, τεχνικών βιωματικής μάθησης στην τάξη, Διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε μικτές τάξεις, στα πλαίσια της Πράξης ”Εκπαίδευση Αλλοδαπών και Παλιννοστούντων Μαθητών” του Α.Π.Θ. Η  διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης/ξένης, ”Θεωρητικές αρχές και διδακτικές εφαρμογές”  . Εκπόνησε ψηφιακό διδακτικό σενάριο που βραβεύτηκε  ως «βέλτιστο» στο πλαίσιο της Πράξης «Ανάπτυξη μεθοδολογίας και ψηφιακών διδακτικών σεναρίων για τα γνωστικά αντικείμενα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Γενικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης». Εκπόνησε εκπαιδευτικό υλικό στο πλαίσιο της Δράσης ”Υποστήριξη της λειτουργίας των Τάξεων Υποδοχής”,  με τίτλο ” Εκπ/ση Αλλοδαπών και Παλιννοστούντων Μαθητών”.

0 Σχόλιο

Αφήστε ένα σχόλιο

Δικαιούχος ονόματος τομέα (domain name)
Ε. ΛΑΣΚΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΝΩΜΗ
ΑΦΜ: 082164919
ΔΟΥ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Ιδιοκτήτης: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Νόμιμος εκπρόσωπος: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Διευθυντής: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Διευθυντής σύνταξης: Γιώργος Πανταζίδης
Διαχειριστής: Λασκαράκης Εμμανουήλ

Αρ. Μ.Η.Τ.: 232167

LOGO MHT RGB

              Μέλος του

media
Η ΓΝΩΜΗ - Καθημερινή Εφημερίδα της Θράκης

Τέρμα Αγίου Δημητρίου, Αλεξανδρούπολη

Τηλ 25510 24222, 29888

Fax : 25510 80606

email :  gnomi@gnomionline.gr