Το γεγονός που με εξοργίζει περισσότερο από κάθε άλλο είναι το ρατσιστικό μίσος απέναντι στα μικρά παιδιά. Διότι όσοι το εκδηλώνουν δεν μπορούν να προβάλλουν ούτε την δικαιολογία της διαφορετικής κουλτούρας , των φόβων για τρομοκρατικές ενέργειες ή άλλες προσχηματικές δικαιολογίες, για να κρύψουν την απέχθειά τους στο διαφορετικό.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με το δικαίωμα των παιδιών να ζήσουν σαν τα άλλα παιδιά, να πάνε στο σχολείο , να μάθουν γράμματα και να παίξουν όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Σκέφθηκαν άραγε τι θα έλεγαν αν τα δικά τους παιδιά βρίσκονταν στην ίδια θέση; Γνωρίζουν με πόση ευαισθησία αντιμετωπίζουν τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες που τα φιλοξενούν;
Όλα βέβαια έχουν την εξήγησή τους. Η απομάκρυνση της κοινωνίας από τις παραδοσιακές αξίες της δύσης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανοχής στο διαφορετικό, στη λογική και την αλληλεγγύη που χαρακτηρίζει τις αρχές του διαφωτισμού. Είναι όμως και κάτι άλλο. Ο εθνικισμός που σταλάζουμε στους Έλληνες εξ απαλών ονύχων, όταν μαθαίνουν από νήπια, με την επιλεκτική διδαχή της Ιστορίας, ότι ο Έλληνες είναι μια ξεχωριστή φυλή ανθρώπων , με ανώτερο DNA και ότι όλοι μας χρωστούν διότι τους προσφέραμε τον πολιτισμό και τις επιστήμες.
Είναι αυτές που πούλησε και ο Ελληναράς ο Σώρρας στις ΗΠΑ και πήρε …τρία τρισεκατομμύρια. Είναι το μίσος που σταλάζουμε στους μικρούς μαθητές απέναντι στον Τούρκο, στον Βούλγαρο, στο Γερμανό, στον Ιταλό, σε όποιον τέλος πάντων βρέθηκε προ αμνημονεύτων χρόνων απέναντί μας στο διάβα της Ιστορίας. Θυμάμαι όταν πήγαινα στις σχολικές γιορτές των παιδιών μου, ποιες φρικτές φράσεις τους έβαζαν να λένε ή να απαγγέλουν στα ηρωικά σκετσάκια που έπαιρναν μέρος,για να αναπαραστήσουν σκηνές από την επανάσταση του 1821 από τον πόλεμο του 1940.
Το τραγικό είναι ότι αυτές οι ρατσιστικές και εθνικιστικές απόψεις έχουν μεγαλύτερη πέραση σε εργατικές και αγροτικές περιοχές και σε συνοικίες όπου στεγάστηκαν οι δικοί μας πρόσφυγες που ήρθαν στην χώρα μας μετά την μικρασιατική καταστροφή. Και δυστυχώς τις προβάλλον ως εθνική ιδεολογία κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή , οι ΑΝΕΛ , αλλά και αρκετοί ακραίοι ιεράρχες, συνεχιστές του διχαστικού κηρύγματος του Μακαριστού Χριστόδουλου.
Το περίεργο είναι ότι η πλειοψηφία από αυτούς τους γονείς, που δείχνουν τόση σκληρότητα απέναντι σε μικρά παιδιά, είναι ευσεβείς Χριστιανοί που εξομολογούνται και μεταλαμβάνουν τακτικά των αχράντων μυστηρίων . Έτσι εξηγείται και η σιωπή της Εκκλησίας και των συνήθως λαλίστατων αρχιερέων. Διότι και αυτοί λησμονούν τον λόγο του Χριστού: «ἄφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αὐτά ἐλθεῖν πρός με». Και δεν εννοούσε βέβαια μόνο τα Ελληνόπουλα…
