Τα δέντρα του άλλοτε καταπράσινου δρόμου κλαδεύτηκαν κακήν – κακώς τον περασμένο Οκτώβριο και σήμερα θυμίζουν, ακόμη, κρανίου τόπο – Οι επιλεκτικές ευαισθησίες ορισμένων, που ζητούν κλαδέματα, με κάθε ευκαιρία, περιορίζονται, άραγε, μόνο στην παραλιακή;
Ήταν ένας δρόμος, από τους λίγους μέσα στην γκρίζα Αλεξανδρούπολη, πνιγμένος στο πράσινο, μια μικρή όαση μέσα στο τσιμέντο. Δώστε έμφαση στον αόριστο. Ήταν. Μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο. Σήμερα παρουσιάζει την εικόνα που βλέπετε στις φωτογραφίες, με γυμνούς από κλαδιά κορμούς, που πέρα από το γεγονός ότι θα χρειαστεί πολύς καιρός για να πρασινίσουν ξανά, αναδεικνύουν την τεράστια επιπολαιότητα, προχειρότητα και έλλειψη ευαισθησίας, που υπάρχει και στην περιοχή μας, αναφορικά με την φροντίδα του πρασίνου, τόσο από ορισμένους πολίτες, όσο και από τους αρμόδιους φορείς.
Το περασμένο φθινόπωρο, κάτοικοι της περιοχής διαμαρτυρήθηκαν για τα δέντρα, που είχαν σε πολλές περιπτώσεις, μεγαλώσει υπερβολικά, ζητώντας από τους αρμόδιους να υπάρξει η ανάλογη μέριμνα. Περίμενε, όμως, κανείς αυτή την κατακρεούργηση που βλέπουμε σήμερα στην άλλοτε καταπράσινη οδό Θερμοπυλών;
Πέρα όμως από τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες του Δήμου και των εμπλεκόμενων, ευθύνες υπάρχουν και αλλού. Το εύλογο, μέχρι ένα σημείο, αίτημα των κατοίκων για φροντίδα του πρασίνου στην οδό Θερμοπυλών, χρησιμοποιήθηκε από κάποιους για να κάνουν αντιπολίτευση στη δημοτική αρχή, ζητώντας επιτακτικά να κλαδευτούν τα δέντρα, χωρίς ουδεμία αναφορά στον προσεκτικό τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να γίνει αυτό, προκειμένου να μην έχουμε αυτά τα τραγικά αποτελέσματα. Μάλλον επειδή πρωταρχικός στόχος αυτής της παρέμβασης ήταν να εκτεθεί η δημοτική αρχή. Είναι όμως αυτή υπεύθυνη στάση; Είναι αντιπολίτευση με ουσία;
Μάλιστα, αυτοί που είχαν σηκώσει το θέμα, τότε, είναι οι ίδιοι που σήμερα σκίζουν τα ιμάτιά τους για την παραλιακή οδό και τα δέντρα που κόπηκαν ελέω ανάπλασης. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς: Μήπως οι ευαισθησίες τους για το πράσινο εξαντλούνται στο πράσινο της παραλίας; Με το πράσινο μέσα στον αστικό ιστό που είναι είδος υπό εξαφάνιση, θα ασχοληθεί κανείς; Ή θα συνεχίζουν, από τη μία αυτοί, αβίαστα και απερίσκεπτα να ζητούν παντού «κλαδέματα», κι οι άλλοι να τα πραγματοποιούν, χωρίς κανείς να εστιάσει στο σωστό τρόπο που θα πρέπει να γίνεται αυτό, όχι μόνο στην οδό Θερμοπυλών, αλλά σε ολόκληρο το Δήμο;
Τι ισχύει για το πράσινο και το σωστό κλάδεμα ενός δέντρου
Ένας επιστήμονας με πολλές περγαμηνές στο θέμα της διαχείρισης του πρασίνου μέσα στον αστικό ιστό, που υπήρξε και καθηγητής της Σχολής Δασολογίας του ΑΠΘ, ο Σπύρος Ντάφης, έχει διατυπώσει τις απόψεις του μέσα από το βιβλίο του «Δασοκομία Πόλεων», το οποίο, μάλλον, θα πρέπει να διαβάσουν όλοι οι υποψήφιοι στο Δήμο Αλεξανδρούπολης: «Όσο υγιέστερο είναι ένα δένδρο τόσο πληρέστερη είναι η κόμη του και αντιστρόφως. Η κόμη με το φύλλωμά της είναι το «εργοστάσιο» του δένδρου και πηγή όλων των ευεργετικών επιδράσεων στον άνθρωπο. Συνεπώς οποιαδήποτε κλάδευση της κόμης είναι σφάλμα. Μειώνει τη ζωτικότητα του δένδρου ως συνόλου διότι απομακρύνεται ένα σημαντικό μέρος των αφομοιωτικών οργάνων. Όσο πιο συχνές είναι οι κλαδεύσεις και όσο πιο έντονες γίνονται τόσο περισσότερες πληγές δημιουργούνται με αποτέλεσμα να δίνεται ευκαιρία σε χιλιάδες μύκητες και βακτήρια να προσβάλλουν τα δέντρα. Όσο κατά το δυνατόν υπόκεινται σε λιγότερο κλάδεμα τόσο περισσότερο και για μακρύτερο χρόνο διατηρούνται τα δένδρα υγιή. Δεν πρέπει εδώ να εφαρμόζονται οι ίδιες μέθοδοι που εφαρμόζονται στα βραχύβια οπωροφόρα δένδρα. Εκεί ισχύουν άλλοι κανόνες και άλλοι σκοποί. Εδώ πρέπει να τονισθεί με έμφαση η κακοποίηση που υφίστανται τα δένδρα στις πόλεις και ιδιαίτερα τα δέντρα των πεζοδρομίων από τις βάρβαρες όσο και αλόγιστες πολλές φορές κλαδεύσεις. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες επιβάλλεται η κλάδευση των δένδρων αν και με μια περισσότερο προσεκτική εκλογή των ειδών θα αποφεύγονταν πολλές κλαδεύσεις και συνεπώς άσκοπες δαπάνες πέρα από την κακοποίηση των δένδρων».
Πότε είναι απαραίτητη η κλάδευση;
Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες καθίσταται απαραίτητη η κλάδευση. Πότε όμως και πώς; Οι απαντήσεις των επιστημόνων είναι οι εξής:
- Για αποκατάσταση ζημιών της κόμης
- Για τη μείωση του βάρους της κόμης μετά από απώλεια ριζών
- Για λόγους ασφαλείας και σταθερότητας σε γέρικα δένδρα αλλά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις.
- Χαλαρωτικές κλαδεύσεις σε περιπτώσεις πολύ πυκνής κόμης και πολύ στενού φυτευτικού συνδέσμου
- Συμπληρωματικά κλαδεύονται όλοι οι νεκροί ή νεκρούμενοι κλάδοι, οι αδηφάγοι βλαστοί και κλαδιά τα οποία διασταυρώνονται και αλληλομαστιγώνονται με κλαδιά γειτονικών δένδρων.
Κ.Η.-Γ.Π.
