Την αγωνία της εκφράζει η διεύθυνση του μοναδικού κινηματογράφου της Αλεξανδρούπολης
Εδώ και πολύ καιρό, οποιαδήποτε αναφορά σε άνοιγμα οικονομικών τομέων της κοινωνίας δεν περιλαμβάνει ούτε ως αναφορά τον πολιτισμό. Η επαναλειτουργία των (εξωτερικών) αρχαιολογικών χώρων έκανε την αρχή και αν επιδημιολογικά η εικόνα της χώρας καλυτερεύσει, τα θερινά σινεμά ας ετοιμάζονται.
Για τα κλειστά σινεμά τα ερωτήματα παραμένουν ακόμη πολλά. Οπως επίσης είναι δύσκολο πλέον για οποιονδήποτε, ακόμη και τον πιο αίσιόδοξο, να απαντήσει στο ποιες θα είναι οι «ιδανικές» συνθήκες και τα προαπαιτούμενα (σε πολλαπλά επίπεδα υγειονομικής ασφάλειας, προσφοράς προϊόντος και άλλα) για να επιστρέψει ο κόσμος στις κλειστές αίθουσες.
Ολα δείχνουν πως τα πρώτα σινεμά που θα ανοίξουν, όταν συμβεί αυτό, θα είναι τα θερινά.
Η ίδια επιλογή είχε γίνει και πέρσι, πρώτη χρονιά της πανδημίας, με τα σινεμά να παραμένουν κλειστά από το Μάρτιο και τελικά να ανοίγουν την 1η Ιουνίου, πρώτα τα θερινά για να ακολουθήσουν πολύ αργότερα κι όχι ακριβώς με ρυθμίσεις βιωσιμότητας και οι κλειστές αίθουσες. Οι τελευταίες άνοιξαν, έκλεισαν, ξανάνοιξαν και ξαναέκλεισαν οριστικά σε όλη την επικράτεια στις 7 Νοεμβρίου χωρίς να ολοκλήρωσουν τον παραμικρό κύκλο προβολών που να θεωρείται έστω και στο ελάχιστο «φυσιολογικός».
Σε ανάρτησή του, ο μοναδικός κινηματογράφος της Αλεξανδρούπολης, αναφέρει :
Πάνω από τις μισές χώρες στην Ευρώπη έχουν ανοίξει τις κινηματογραφικές αίθουσες ενώ πολλές ακόμα, το έχουν προγραμματίσει για μέσα στον μήνα Μάιο.
Εδώ είμαστε 6 μήνες κλειστοί και ακόμα δεν έχουμε κανένα νέο…