Την Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025 η Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης θα προβάλει την ταινία του Λεονάρντο βαν Ντάιλ «Η Τζούλι μένει σιωπηλή».
Πρόκειται για την πρώτη ταινία του Βέλγου σκηνοθέτη Λεονάρντο βαν Ντάιλ. Μια ταινία ψυχολογικών αποχρώσεων, που αποπνέει συγχρόνως δύναμη και ηρεμία. Μια πανέμορφη φιλμοκατασκευή, με εξίσου όμορφες ερμηνείες και κινηματογράφηση. Συγκλονιστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο η ερασιτέχνης Τέσα βαν ντεν Μπρουκ, μία 18χρονη που ο σκηνοθέτης βρήκε κυριολεκτικά στα σχολικά γήπεδα.
Θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές στις 19:00 και στις 21:00 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης.
Η Τζούλι μένει σιωπηλή (Julie keeps quiet)
Βέλγιο – Σουηδία, 2024
Σκηνοθεσία: Λεονάρντο βαν Ντάιλ
Σενάριο: Λεονάρντο βαν Ντάιλ, Ρουθ Μπεκάρ
Πρωταγωνιστούν: Τέσα βαν ντεν Μπρουκ, Γκρέις Μπιό, Αλίσα Λορέτ, Νόα Λεκλού, Λούκα ντε Μάαρ, Κλερ Μπόντσον, Πιερ Ζερβέ, Λαουρέντ Καρόν, Ρουθ Μπεκάρ, Κοέν Ντε Μπάου.
Διάρκεια: 100 λεπτά
Η Tζούλι είναι 17 χρονών. Ένα πολύ δυνατό κορίτσι – μυώδη μπράτσα, τετράγωνες πλάτες, γεροί σμιλεμένοι μηροί, στιβαρά πατήματα. Σώμα πρωταθλήτριας, καθώς το τένις είναι η ζωή της: προπονείται όλη μέρα στην Ακαδημία της, σε όσες ώρες περισσεύουν προσπαθεί να χωρέσει και τα μαθήματά της, και περιμένει ανυπόμονα σε λίγες εβδομάδες να περάσει τις εξετάσεις της με την Ομοσπονδία. Να δει αν το όνειρό της γίνει πραγματικότητα: θα την επιλέξουν στην εθνική ομάδα;
Μόνο που, σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο για την πορεία της, ο προπονητής της εξαφανίζεται καθώς κατηγορείται για κακοποίηση και τίθεται σε διαθεσιμότητα. Την ίδια στιγμή μία τραγική είδηση σκάει στον όμιλο: η Αλίν, η συνομήλικη συναθλήτρια της, αυτοκτόνησε. Ψίθυροι στα πηγαδάκια συνδέουν τα δύο περιστατικά: ο Ζερόμ προπονούσε ιδιωτικά και την Αλίν, όπως και την Tζούλι. Τι συμβαίνει; Ποιο όριο ξεπεράστηκε; Υπάρχει φωτιά στον καπνό; Tζούλι, τι έκανε ο Ζερόμ στην Αλίν; Το έκανε και μαζί σου; Γιατί δεν μιλάς;
Η 17χρονη κοπέλα βομβαρδίζεται από ερωτήσεις, από τους γονείς της, τους δασκάλους, την αστυνομία, τις φίλες της. Κι εκείνη παραμένει σιωπηλή, μελαγχολική, πεισμωμένα απροσπέλαστη. Το μόνο που θέλει είναι να συνεχίσει να προπονείται. Να είναι στα γήπεδα και να καλυτερεύει το δεύτερο σερβίς της. Ή να βρίσκεται με την παρέα της για πικ νικ στα γρασίδια, βουτιές στην πισίνα, ανεμελιά. Το μόνο που θέλει είναι κανονικότητα. Ή αυτό που είχε μάθει λοξά ως κανονικότητα.