Του Αδάμ Αδαμόπουλου *
Τα θερινά κινηματογραφικά φεστιβάλ αποτελούν ανάσα δροσιάς, κυριολεκτικά και μεταφορικά, γι’ αυτό και ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς. Οσο κι αν το προσπαθούν οι διάφορες πλατφόρμες, η μαγεία του κινηματογράφου δεν χωρά στη μικρή, τηλεοπτική οθόνη.
Επιπρόσθετα, η κινηματογραφική μυσταγωγία από τις απαρχές της προϋποθέτει την ύπαρξη πολυπληθούς κοινού, το οποίο κοινωνικοποιείται συμμετέχοντας σε μια άμεση επικοινωνία, λαμβάνοντας ενεργό μέρος σε μια συλλογική δράση, καθώς μετά την προβολή προσφέρεται η δυνατότητα συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων για το περιεχόμενο, τη φόρμα, τα μηνύματα της ταινίας.
Λίγο η πιο χαλαρή διάθεση και η τάση για εξωστρέφεια που συνάδουν με το θέρος, λίγο οι συνήθως όμορφοι θερινοί κινηματογράφοι που συνδυάζουν τον ανοιχτό ουρανό με αρκετό πράσινο και δροσιά, αν είναι της προκοπής και οι προβαλλόμενες ταινίες, τότε το μίγμα είναι ιδανικό. Το περασμένο δεκαπενθήμερο είχαμε δύο πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Κατ’ αρχάς το 6ο AXD Film Festival, το κινηματογραφικό Φεστιβάλ Αλεξανδρούπολης, το οποίο διεξήχθη στον θερινό κινηματογράφο «Φλοίσβος» 13-16 Ιουνίου. Πρόκειται για διεθνές φεστιβάλ το οποίο εμφανώς ενδυναμώνεται χρόνο με το χρόνο, αν ληφθούν υπόψη ο αριθμός και η ποιότητα των ταινιών που υποβάλλονται για συμμετοχή. Εκατοντάδες πλέον οι υποβολές από δεκάδες χώρες, μια ποικιλία που περιλαμβάνει ταινίες μυθοπλασίας, ταινίες τεκμηρίωσης, κινούμενα σχέδια, υβριδικές φόρμες.
Με σύνθημα «Παίρνει μπρος η κάμερα, σαλπάρει το σινεμά!», στη φετινή διοργάνωση προβλήθηκαν 26 ταινίες μικρού μήκους από 17 χώρες και υπήρξαν εκτενείς συζητήσεις με τους δημιουργούς. Το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Ινδαρέ «Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες» (2024) προβλήθηκε παρουσία του σκηνοθέτη και ακολούθησε μακρά συζήτηση με τον υπογράφοντα και το κοινό για περίπου μιάμιση ώρα! Ως παράλληλες δράσεις συμπεριλήφθηκαν η έκθεση φωτογραφίας «Ματιά²» και συναυλία του συγκροτήματος Locomondo.
Δεύτερο παράδειγμα είναι η 4η διοργάνωση του Evia Film Project που διεξήχθη 17-21 Ιουνίου στη Βόρεια Εύβοια (Αιδηψός, Λίμνη, Αγία Αννα). Πολιτιστικό απότοκο των καταστρεπτικών πυρκαγιών που μαύρισαν το νησί το 2021, το συγκεκριμένο φεστιβάλ έχει σαφή οικολογικό προσανατολισμό. Στη φετινή θεματική του για το ελληνικό καλοκαίρι προβλήθηκαν ταινίες που προσεγγίζουν το θέμα από διαφορετικές οπτικές.
Έτσι, τη ρεαλιστική αποτύπωση της σκληρής εποχής μας στην ταινία «Animal» της Σοφίας Εξάρχου (2023), ακολούθησε το «Summer lovers» του Ράνταλ Κλάιζερ (1982), με τη χαρακτηριστική της δικής της εποχής ανεμελιά και ελευθεριότητα στον έρωτα.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ημερίδα «Κινηματογραφώντας το ελληνικό καλοκαίρι: φως και μύθοι, στερεότυπα και προκλήσεις», όπου, εκτός από τα επιστημονικά δεδομένα για την κλιματική κρίση, συζητήθηκαν και οι προκλήσεις που θέτει στους κινηματογραφιστές το ελληνικό φως.
Δημοσιεύθηκε στην ΕΦΣΥΝ
*(Ph.D)2, καθηγητής Ιατρικής Φυσικής – Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης