“Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα. Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια. Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια, μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.”
(Μόνο γιατί μ’ αγάπησες
Μαρία Πολυδούρη)
Του Αγίου Βαλεντίνου παίδες. Μεγάλη η χάρη του… Βοήθεια μας!!!
Ο Άγιος Βαλεντίνος και ο Άγιος Υάκινθος για τους καθολικούς, Ακύλας και Πρίσκιλλας για τους ορθόδοξους. Όλοι τους προστάτες του έρωτα. Όποιον Άγιο και αν ασπάζεστε φροντίστε να διατηρήσετε το σφρίγος του ακόμα και με τα άσπρα μαλλιά και τις ρυτίδες. Διότι ο έρως χρόνια δεν κοιτά.
Όπως και να εορτάζεται οποιοσδήποτε προστάτης του έρωτα, ανατολικά ή δυτικά, κανένα δημιουργικό έργο δε μπορεί να εκδηλωθεί και να πραγματοποιηθεί χωρίς την ερωτική έμπνευση, την παρόρμηση που προκαλεί ο ίδιος έστω και χωρίς καρδούλες και ανθοδέσμες. Από μόνος του είναι παντοδύναμος.
Η φράση “ο έρωτας είναι τυφλός” ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Στην αρχή μιας σχέσης τείνουμε να θεοποιούμε τον άλλον, βλέπουμε μόνο όσα θέλουμε να δούμε και όχι αντικειμενικά την εικόνα του ανθρώπου που έχουμε απέναντι μας. Αντικρίζεις τον έρωτα ως κάτι πανέμορφο, μαγικό. Γιατί όντως το αντικείμενο του έρωτα είναι ωραίο, τρυφερό, τέλειο, αξιομακάριστο. Το υποκείμενο όμως του έρωτα έχει διαφορετική εμφάνιση.
Ακατανόητος… Ο έρωτας παραμένει ζωντανός κυρίως εξαιτίας αυτών που δεν κατανοούμε. Κατά συνέπεια μπορεί να πεθάνει μόλις τον “κατανοήσουμε”.
Ο έρωτας κατά τον Αριστοφάνη προέρχεται από τη δίψα μας για συμμετρία. Είναι ο πόθος μας να βρούμε “το άλλο μας μισό” για να ενωθούμε σε μία τέλεια συμμετρική σφαίρα.
Ο πολύ φλογερός έρωτας κατά τον Οβίδιο τελικά φέρνει ανία και είναι επιζήμιος, όπως είναι βλαβερό το πολύ νόστιμο φαγητό για το στομάχι.
Η φτώχια, η ρουτίνα και η ανία σκοτώνουν τον έρωτα. Είναι τέτοια η φύση που έχει την τάση να ισοπεδώνει τα πάντα οδηγώντας τα σε μια αναπόφευκτη φθορά. Εξ’ ου και μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να μετουσιωθεί σε μίσος και, φυσικά, σε βάθος χρόνου να εκλείψει…
Τον έρωτα τον συναντούμε με πολλές μορφές. Έρωτας ρομαντικός, τρυφερός, ιπποτικός, ανεκπλήρωτος, φλογερός, θυελλώδης, σαρκικός, πλατωνικός. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης έλεγε για τον πλατωνικό έρωτα“Πλατωνικός έρωτας ίσον μαλακόν παξιμάδιον δια τους μη έχοντας οδόντας”.
Όμως ζωή χωρίς έρωτα; Ο έρωτας είναι η δύναμη η αντίρροπη προς το θάνατο. Τα βέλη του έρωτα είναι ικανά να μας κόψουν την ανάσα, να κάνουν την καρδιά μας να σπάσει και το μυαλό μας να πάρει ανάποδες στροφές.
Το χαρακτηριστικό του είναι πως δεν μπορούμε να τον κρύψουμε όταν υπάρχει, ούτε και να τον προσποιηθούμε όταν δεν υπάρχει. Ούτε φυσικά να τον επικαλούμαστε. Έρχεται και μας βρίσκει αυτός εκεί που δεν τον περιμένουμε. Κι αλλοίμονο… Είναι η σφοδρότερη θύελλα. Είναι σα να κρατάς στα χέρια σου ένα δυναμίτη, είναι το γνησιότερο των ενστίκτων με όποιο τρόπο και αν εκδηλώνεται. Σε απογειώνει. Αισθάνεσαι σαν να μην πατάς στη γη. Ο έρωτας δεν έχει τιμόνι και αν τύχει και θελήσεις ποτέ να του βρεις τιμόνι πάει… Τον έχασες…
Όση δύναμη όμως έχει ο έρωτας να ανεβάσει κάποιον στον ουρανό, άλλη τόση έχει να τον κατεβάσει στα Τάρταρα… Ο έρωτας είναι παράφορος, άγριος, θολώνει. Εξ’ ου και τα άπειρα εγκλήματα πάθους. Η αγάπη είναι ειρηνική, ήρεμη, χαρούμενη. Μεγάλη υπόθεση να ισορροπήσουν και τα δύο, αγάπη και έρωτας. Πολλά ζευγάρια καταφέρνουν και μετουσιώνουν τον έρωτα σε αγάπη και συνυπάρχουν αρμονικά αμφότερα. Μπορεί το ένα να εμπεριέχει το άλλο. Εύθραυστες ισορροπίες…
“Ο έρωτας, η ερωτική τρέλα δε διαρκεί… Μπορούμε να τον μετατρέψουμε σε αξιοπρεπή αγάπη…”
Irvin Yalom