Ανασκόπηση. Ξεφυλλίζοντας, το ημερολόγιό μου, ψάχνω να βρω κάποιες καλές στιγμές ή αναλαμπές και όλο σκοντάφτω, πάνω στους τοκογλύφους, που τώρα τους βαφτίσανε “θεσμούς” και δανειστές του ΔΝΤ, τον ΕΝΦΙΑ και τον πολύ πρόσφατα ΕΦΚΑ, το κούρεμα, που έγινε “κόφτης” και πάει λέγοντας.
Καλά μου λέει συνάδελφος συνταξιούχος, ομοιοπαθής, αντί να μας ενισχύσουν την πενιχρή σύνταξη, μας κόβουν-κόβουν συνέχεια. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Λέω, αυτά τα “ταλαίπωρα”, Ασφαλιστικά Ταμεία, πόσες φορές τα αλλάξανε πουκάμισα;
Κάθε φορά, που ο κόμπος φτάνει στο χτένι, οι νεοντοκτοράδες, περί των οικονομικών, προκειμένου να βουλώσουν τρύπες ανοιχτές, βρήκαν την εύκολη λύση να “κουτσουρεύουν” συντάξεις και Ασφαλιστικά Ταμεία, αντί άλλων, σοφίζονται πως και πώς να αλλάξουν τίτλους, ταμπέλες, προκειμένου να διασκευάσουν, να ξεγελάσουν, τους εργαζόμενους, δήθεν για το καλύτερο. Φτάσανε στο σημείο να κουτσουρέψουν ακόμη και τα Επικουρικά Ταμεία, που είναι οικονομίες των εργαζομένων, για τα οποία όντας και ως εν ενεργεία μαχόμουνα για την σύσταση, συγκρότηση όταν έλεγα και έγραφα¨ Έστω, και από αυτά, τα όποια, μας δίνουν, κάτι, να βάζουμε στην άκρη, για να μη γίνουμε ζήτουλες αύριο, στα παιδιά μας. Μια κοινωνία , κράτος, κυβέρνηση που, αντί να βοηθήσει τον απόμαχο της εργασίας, να πορευτεί, το υπόλοιπο της ζωής του με αξιοπρέπεια, μηχανεύεται πώς να συρρικνώσει το εισόδημά του, μέχρι εξόντωσής του.
Και βέβαια, από μια κυβέρνηση της Αριστεράς και της Προόδου, η οποία άλλα επαγγέλθηκε και άλλα πράττει. Και εκεί που περιμέναμε, να ελαφρώσουμε, με το επάρατο χρέος, αφού υποσχέθηκε το “σχίσιμο”, των μνημονίων. Ακούω και διαβάζω πως, προτίθεται η κυβέρνηση, να ενσωματώσει τις συντάξεις, δηλαδή να ”σουμάρει”, κυρία σύνταξη και επικουρικά, σε ένα mινι plafon, έτσι που, οι πληρώσαντες, εμείς, τα κορόϊδα, τις εισφορές, να πάρουν τώρα και εκείνοι που μας κορόιδευαν, και βέβαια αυτό η κυβέρνηση να το βαφτίζει κοινωνική πολιτική. Σε βάρος των συνετών πολιτών και υπέρ των χασομέρηδων, εξυπνάκηδων, που είχαν ως σλόγκαν ότι μόνα τα κορόϊδα πληρώνουν !!
Κάποιοι ινστρούχτορες του φτηνιάρικου συνδικαλισμού, περιοριζόταν, κάθε φορά, σε κάποια ψιχία. υπό-τύπων, επιδομάτων έτσι που, εξ αιτίας του δέντρου δε βλέπαμε το δάσος, το οποίο το κάψαμε και αυτό και τώρα, κλαίμε τη μοίρα μας. Εργατοπατέρες, παρατρεχάμενοι, των δραγουμάνων της φτηνιάρικης, λαϊκίστικης πολιτικής, κάθε άλλο παρά, για τα ουσιώδη προβλήματα των εργαζομένων ενδιαφερόταν. Γιατί, πως αλλιώς εξηγείται ο κατακερματισμός των Ασφαλιστικών Ταμείων, που λειτούργησαν ως καπετανάτα, κάποιων “επηρμένων”, του δήθεν συνδικαλιστικού κινήματος. ΄Οποιος, είχε “τσινέ-γλώσσα” και μάζευε ψήφους έφτιαχνε και ένα μαγαζί και αν ήταν “καπάτσος” σε γωνία μεριά. Πολιτικοί, πολιτικάντηδες, του συνδικαλισμού λειτουργούσαν σαν συγκοινωνούντα αγγεία. Φτιάξαμε ένα αλαλούμ, όπου, δώσαμε το δικαίωμα σ’αυτόν που κατέβαζε το διακόπτη της ΔΕΗ, σ’αυτόν που σταματούσε τα τρένα, τα αεροπλάνα, τις συγκοινωνίες, να αξιώνουν παρά πάσα λογική, πράγματα του παραλόγου.
Όταν, η λεγόμενη εισοδηματική πολιτική, για πολλούς Κλάδους έμπαινε μπροστά, απαγορευτική πόρτα. Έτσι, με την ρουσφετολογική, επιδοματική πολιτική, φτιάξαμε ένα φαύλο κύκλο, και ενώ πληρώνουμε βαρύ τίμημα, από τον οποίο δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκολληθούμε. Γιατί, σε ένα κράτος, οργανωμένο, ευνομούμενης πολιτείας, πρώτιστο μέλημα είναι: Να εξασφαλίσει εργασία στον πολίτη. Υγεία, Παιδεία, που είναι Συνταγματική υποχρέωσή του, αν θέλει να λέγεται Κράτος. Μπήκαμε στην ΕΟΚ, με την αξία μας, όπως ισχυρίστηκαν οι τότε ιθύνοντες μας και πανηγυρίζαμε που, επιτέλους γίναμε μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, των προηγμένων Λαών αλλά, και εκεί δε φτουρήσμαμε.
Μας είπαν, ανοίγεται μεγάλη ενιαία αγορά όπου, τα Μεσογειακά προϊόντα μας, όπως και έγινε, πήραν αξία. Οι αγρότες οι παραγωγοί μας πήραν ανάσα. Το ότι δεν διαχειριστήκαμε, όπως έπρεπε τα κονδύλια, που άφθονα εισέρρευσαν, φάνηκε από την αλόγιστη χρήση που κάναμε. Ανοίγματα χρόνο με το χρόνο, με δανεικά και αγύριστα, μέχρι που το χρέος, μας κάθεται σαν φορτίο ασήκωτο. Ο χρόνος που μας πέρασε έγινε δυσκολότερος αφού δεν μπορέσαμε να απαλλαχτούμε από τα μνημόνια. Η χώρα αιμορραγεί από την ανεργία, τη φυγή των νέων μας, πρόκειται για συρρίκνωση, εθνική απώλεια, την πληρώνει και θα την πληρώνει ακριβά η πατρίδα μας, αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα ανάσχεσης.
«Η ένταξη στην ΕΟΚ, θα επηρεάσει βαθύτατα το μέλλον του λαού και θα προκαλέσει ριζική και επαναστατική αλλαγή. Η Ελλάδα βγαίνει από την αιώνια μοναξιά και μπαίνει στη μεγάλη δημοκρατική οικογένεια» Κωνσταντίνος Καραμανλής 1979.
Πάνω σ’αυτό, τον “καμπά”,η γενιά μου, δημιούργησε προσδοκίες, για μια καλύτερη πατρίδα. Να ξεφύγουμε, επιτέλους, από τη “μιζέρια των Βαλκανίων”. Η Ελλάδα, ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης, της ειρήνης, της ευημερίας των μελών της. Έτσι τουλάχιστο πίστεψα.