Διαβάζοντας κανείς τον τίτλο αυτού του κειμένου, ο νους του, κατά πάσα πιθανότητα, θα πάει στην ελληνική κωμωδία του 2003 με τίτλο «Οι Γενναίοι της Σαμοθράκης». Μιας ταινίας, με ιδιαίτερη έμφαση στην κωμική πλευρά των γεγονότων μιας, δυστυχώς, μελανής σελίδας της νεότερης ιστορίας μας, με την εισβολή των τούρκων στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974.
Όμως, Οι Γενναίοι της Σαμοθράκης, έρχονται και σήμερα στην επικαιρότητα, όχι σαν κινηματογραφική παραγωγή, αλλά ως πραγματικότητα.
Είναι το 6μελες μονό πλήρωμα του περιπολικού σκάφους της Σαμοθράκης με τα διακριτικά ΠΛΣ 614.
Πλήρωμα «μονό» που σημαίνει ότι το ίδιο προσωπικό προσφέρει υπηρεσίες 24 ώρες το 24ωρο.
Πλήρωμα που παίρνει τις άδειες του με δυσκολία λόγω έλλειψης προσωπικού.
Πλήρωμα που περιπολεί σε μια ακριτική και ευαίσθητη περιοχή, φυλάσσοντας τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας μας.
Πλήρωμα που σε καθημερινή βάση επιτηρεί τη βραχονησίδα Ζουράφα ή Λαδόξερα.
Πλήρωμα που δίνει καθημερινό αγώνα κατά της παράνομης μετανάστευσης.
Πλήρωμα που σώζει ζωές, μεριμνώντας για τη διακομιδή ασθενών και τραυματιών στην Αλεξανδρούπολη. Με ρεκόρ, δώδεκα (12) διακομιδών, το μήνα Μάιο του 2016.
Αυτοί είναι «οι πραγματικά γενναίοι της Σαμοθράκης», αυτοί αποτελούν την αιχμή του δόρατος του Λ.Σ- ΕΛ.ΑΚΤ στην περιοχή μας, και τους αξίζει ο δημόσιος έπαινος.
Υ.Γ Ίσως, κάποιοι άλλοι – και όχι εγώ – θα έπρεπε να τους σφίξουν το χέρι, να τους συγχαρούν και να τους ευχαριστήσουν ή τουλάχιστον να προβάλουν το έργο τους.
Αλεξανδρούπολη 22 Ιουλίου 2016
