Βαρύ το κλίμα κατά την αναχώρηση τετραήμερης σχολικής εκδρομής Λυκείου της Ορεστιάδας, μετά την τραγωδία των Τεμπών
«Ούτε ένας δεν είχε πια τη δύναμη να σηκώσει το βάρος που φορτώθηκαν τέσσερις μόλις λέξεις»
Βαρύ ήταν το κλίμα κατά τη χθεσινή αναχώρηση των μαθητών Λυκείου της Ορεστιάδας για την καθιερωμένη, τετραήμερη σχολική τους εκδρομή. Οι γονείς που συνόδευσαν τα παιδιά τους στο σημείο της αναχώρησης, δεν είχαν κουράγιο για πολλά λόγια, για τις συνηθισμένες συμβουλές και νουθεσίες. Και τα παιδιά, όμως, δεν ήταν όσο ενθουσιασμένα συνηθίζεται, πριν από ένα γεγονός που περιμένουν πώς και πώς, όλη τη χρονιά. Το μαύρο σύννεφο, που έχει απλωθεί σε όλη τη χώρα από το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου, δεν έχει ακόμη διαλυθεί.
Η τραγωδία των Τεμπών έχει επηρεάσει την σκέψη, τη συμπεριφορά, την ψυχολογία όλων μας. Έχει επηρεάσει ακόμη και την επικοινωνία μας. Η άλλοτε κοινότοπη και εν πολλοίς αυτονόητη φράση «πάρε με όταν φτάσεις», δεν θα έχει ποτέ ξανά το νόημα που είχε πριν το δυστύχημα. Απόδειξη, η κατάθεση ψυχής μητέρας από την Ορεστιάδα, που συνόδευσε το παιδί της στο σημείο αναχώρησης της σχολικής εκδρομής. Μία φράση που ακούγονταν σε τέτοιες περιπτώσεις από τα χείλη όλων και που χθες δεν είχε τη δύναμη να την ξεστομίσει κανένας.
Το μήνυμα που έστειλε στη ΓΝΩΜΗ:
«Τόνους βαρύ έγινε εκείνο το ‘’πάρε με όταν φτάσεις’’.
Στοίχειωσε κάθε γονιό που πάντα το έλεγε, και κάθε παιδί που πάντα το άκουγε όταν έφευγε για ταξίδι ή εκδρομή. Δεν έχει κανείς πια τη δύναμη να το ξαναπεί, κανείς δε θέλει να το ξανακούσει. Σαν όλοι να φοβούνται ότι αν ξαναβγεί από χείλη γονιού θα προκαλέσει κάποια «κακή μοίρα».
Τα ξημερώματα της Πέμπτης (09/03), μάνες και πατεράδες συνόδευσαν τα παιδιά τους στο σημείο αναχώρησης τετραήμερης σχολικής εκδρομής Λυκείου της Ορεστιάδας…Ήμουν παρούσα, συνόδευα το δικό μου παιδί.
Μέχρι και τη στιγμή που έκλεισαν οι πόρτες του λεωφορείου, κανείς δεν την είπε αυτή την ρημάδα την κουβέντα, κι ας ήταν πάντα η τελευταία που ακούγονταν από τους γονείς όταν τα παιδιά τους αναχωρούσαν…
Ούτε ένας δεν είχε πια τη δύναμη να σηκώσει το βάρος που φορτώθηκαν τέσσερις μόλις λέξεις…
Αμφιβάλλω αν υπήρχε έστω και ένα παιδί που θα ήθελε να τις ακούσει. Εξάλλου ήταν τα ίδια παιδιά που λίγες ώρες πριν, εχθές το μεσημέρι, είχαν κατέβει περήφανα σε πορεία κρατώντας ένα χαρτόνι που έγραφε πάνω του «πάρε με όταν φτάσεις».
Ήταν ήδη πολύ «βαριά» τα χαρτόνια αυτά, ήξεραν πολύ καλά ότι δεν ήταν απλά ένα σύνθημα, αλλά μια φράση που μας στοίχειωσε όλους μετά τις 28 Φεβρουαρίου 2023.
Καλό ταξίδι, παιδιά, να περάσετε όμορφα, να προσέχετε τους εαυτούς σας….
Υπογραφή: Μια μάνα. Ή μάλλον κάθε μάνα και κάθε πατέρας που έστειλε το παιδί του «στο καλό…».
Κ.Η.