Στο “μικροσκόπιο” των μετόχων η κατασκευή 2ου LNG στην Αλεξανδρούπολη. Η μείωση της ζήτησης φυσικού αερίου οδηγούν επενδυτές στην Ελλάδα σε αναθεώρηση των projects.
Στην επανεξέταση αριθμού επενδυτικών σχεδίων για την κατασκευή πλωτών σταθμών αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου και αεριοποποίησης (FSRU) βρίσκονται εταιρείες στην Ελλάδα, οι οποίες έχουν λάβει τις σχετικές άδειες και έχουν διενεργήσει και market tests για το ενδιαφέρον αγοραστών.
Όπως αποκαλύπτει ο Οικονομικός Ταχυδρόμος (ot.gr) η ταχεία διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μίγμα της Ευρώπης και των βαλκανικών χωρών, η ανάπτυξη κι άλλων FSRUs και η μείωση της ζήτησης φυσικού αερίου οδηγούν επενδυτές στην Ελλάδα σε αναθεώρηση των projects.
Πρόσφατα, η διοίκηση της Motor Oil για το FSRU «Διώρυγα Gas» που σχεδιάζει να αναπτύξει στην Κόρινθο, υπεράκτια του διυλιστηρίου, έκανε γνωστούς τους προβληματισμούς της και τις προκλήσεις τοποθετώντας την λήψη της επενδυτικής απόφασης προς το δεύτερο εξάμηνο. Η ρευστότητα και η μεταβλητότητα των συνθηκών της αγοράς όπως επίσης και η αύξηση του κόστους ναυπήγησης δεξαμενόπλοιων κάνει πιο σχολιαστική τη Motor Oil.
Σε αντίστοιχη θέση βρίσκεται και ο επενδυτής του FSRU «Αργώ» στο Βόλο, ενώ και οι μέτοχοι του project της Elpedison στη Θεσσαλονίκη επίσης φέρονται να έχουν δεύτερες σκέψεις.
Το έργο που προχωρά κανονικά και αναμένεται γύρω στο Νοέμβριο να δούμε και την άφιξη του δεξαμενόπλοιου είναι το FSRU της Αλεξανδρούπολης της Gastrade. Ωστοσο, σε ό,τι αφορά τη δεύτερη πλωτή μονάδα αποθήκευσης της ίδιας εταιρείας, η επένδυση λέγεται ότι μπαίνει ξανά στο μικροσκόπιο των μετόχων.
Πάντως, τον περασμένο Φεβρουάριο, ο γενικός διευθυντής Gastrade Κωστής Σιφναίος είχε δηλώσει στο Reuters πως η εταιρεία θα λάβει απόφαση για το αν θα κατασκευάσει τη δεύτερη Πλωτή Μονάδα Αποθήκευσης & Αεριοποίησης (FSRU) στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μέχρι το τέλος του 2023.
Διστακτικοί οι αναλυτές για τις επενδύσεις LNG
Τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν τα δημοσιεύματα σε όλο τον κόσμο στα οποία οικονομικοί και ενεργειακοί αναλυτές διατυπώνουν την άποψη ότι οι επενδύσεις LNG, στα επόμενα 8-10 χρόνια, θα είναι λίγο -πολύ αχρείαστες.
Σύμφωνα με το Institute for Energy Economics and Financial Analysis, που επικαλείται το CNBC, η προσπάθεια της Ευρώπης να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο, την έχει οδηγήσει σε έναν αγώνα δρόμου για την κατασκευή νέων υποδομών για το υγροποιημένο φυσικό αέριο LNG, που εισάγει από τις ΗΠΑ και το Κατάρ για να εξασφαλίσει την ενεργειακή της επάρκεια. O αγώνας αυτός όμως, όπως επισημαίνεται, έχει φέρει τις ευρωπαϊκές χώρες αντιμέτωπες με τον κίνδυνο να σπαταλήσουν ένα κολοσσιαίο χρηματικό ποσό για υποδομές που θα μείνουν ανεκμετάλλευτες μέσα στα επόμενα 8 χρόνια.
Η IEEFA, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα τις ΗΠΑ, σε έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, αναφέρει ότι «τα επόμενα χρόνια η Ευρώπη μπορεί να έχει υποδομές για εισαγωγή περισσότερου LNG από όσο ουσιαστικά χρειάζεται. Αρκετές χώρες, ανάμεσά τους η Γερμανία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ολλανδία και η Γαλλία έχουν ανακοινώσει νέα έργα LNG ή την επέκταση σε υπάρχοντα για να καλύψουν το κενό που δημιούργησε το κλείσιμο των ρωσικών αγωγών..
Έως το 2030, η χωρητικότητα των τερματικών σταθμών LNG στην Ευρώπη πρόκειται να ξεπεράσει τα 400 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (bcm) σύμφωνα με στοιχεία της IEEFA. Κατά πολύ υψηλότερο από τα 270 bcm που διέθετε η Ευρώπη στο τέλος του περασμένου έτους συμπεριλαμβανομένων των υποδομών σε Ηνωμένο Βασίλειο, Νορβηγία και Τουρκία.
Κι ενώ η προσφορά σχεδόν διπλασιάζεται, η ζήτηση για LNG σε όλη την Ευρώπη πρόκειται να κυμανθεί μέσα σε αυτά τα χρόνια από 150 bcm έως και 190 bcm, σύμφωνα με την S&P Global Commodity Insights.
Η IEEFA προβλέπει ότι η αναντιστοιχία μεταξύ της μελλοντικής ζήτησης LNG στην Ευρώπη και των εγκαταστάσεων εισαγωγής θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες ποσότητες (200 bcm έως 250 bcm) αχρησιμοποίητης χωρητικότητας, που ισοδυναμεί περίπου με το ήμισυ της συνολικής ζήτησης φυσικού αερίου της ΕΕ το 2021, που έφτασε τα 413 bcm.
Χρειάζονται πράγματι τα Βαλκάνια 5 ελληνικά FSRU;
Το θέμα αναδεικνύει σε άρθρο του ο Γκερντ Χέλερ ανταποκριτής στην Ελλάδα της Handelsblatt. Αν υλοποιηθούν και τα πέντε σχεδιαζόμενα FSRU, όπως γράφει, τότε η Ελλάδα θα έχει ετήσια δυναμικότητα διαχείρισης LNG ύψους 25 bcm. Δηλαδή περίπου τετραπλάσια της σημερινής ζήτησης. Και εξηγεί πως «πολλοί ειδικοί προειδοποιούν για πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τις προβλέψεις τους, περισσότερο από το 50% της δυναμικότητας εισαγωγής LNG της Ευρώπης θα μπορούσε να είναι ήδη περιττό έως το 2030».
Εννοείται ότι οι ποσότητες αυτές αφορούν τα διψασμένα για LNG Βαλκάνια, αφού η κατανάλωση αερίου στην Ελλάδα δεν ξεπερνά παραδοσιακά τα 9 bcm και μάλιστα μειώθηκε πέρυσι κατά 19%. Αντίστοιχες όμως προσπάθειες μείωσης καταβάλλονται και στα Βαλκάνια, τουλάχιστον στις χώρες-μέλη της ΕΕ.
Ένα είναι βέβαιο. Όπως ακριβώς συνέβη παλαιότερα με τα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά, πρόσφατα με τα συστήματα αποθήκευσης, έτσι και τώρα με τα FSRU’s, τα επενδυτικά σχέδια είναι πολλαπλάσια των αναγκών, των στόχων και φυσικά των ικανοτήτων του δικτύου. Το πρόβλημα αναγνώρισε και η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ Maria Rita Galli, μιλώντας προ ημερών στην «Ναυτεμπορική» μιλώντας για την ανάγκη επιπλέον επενδύσεων στο δίκτυο.
«Προκειμένου να μπορούμε να εγγυηθούμε πρόσθετες ροές, αν οι εισαγωγείς και οι παραγωγοί LNG θέλουν να προσεγγίσουν τις αγορές των Βαλκανίων και να φτάσουμε βορειότερα, έως την Ουκρανία και την Ουγγαρία, πρέπει να ενισχύσουμε περαιτέρω το δίκτυό μας. Είναι σημαντικό να μας πουν καθαρά οι συμμετέχοντες στην αγορά τι ακριβώς θέλουν, πόση δυναμικότητα θέλουν να δεσμεύσουν, ώστε να σχεδιάσουμε τις απαραίτητες υποδομές κατά τρόπο που οι ανάγκες των ενδιαφερόμενων μερών να καλύπτονται με το μικρότερο δυνατό κόστος», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Όπως παρατηρεί το energymag.gr, ούτε ο ΔΕΣΦΑ, ούτε το ΥΠΕΝ, ούτε οι επενδυτές, ουδείς έχει αυτή τη στιγμή ορατότητα για το πόσα ακριβώς FSRU χρειάζονται και πόσα θα κατασκευαστούν τελικά, προκειμένου ανάλογα να επεκταθούν και τα δίκτυα.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με την «πράσινη» ενέργεια, όπου αποδεικνύεται ότι ξεκινήσαμε το σχεδιασμό ανάποδα, δηλαδή από τις επενδύσεις σε ΑΠΕ, και όχι σε δίκτυα και μπαταρίες, προκειμένου να ξέρουμε εκ των προτέρων πόση ενέργεια μπορούμε να αντέξουμε, το ίδιο λάθος πάει να γίνει σήμερα και με το φυσικό αέριο.
Κ.Η.