με τη Νάγια Φωτάκη
Θεματική με κοινή βάση, αλλά διευρυμένη όχι μόνο στα ζώα συντροφιάς αλλά και στα υπόλοιπα, μιας και αποτελούν το βιοτικό περιβάλλον που μας πλαισιώνει. Διέπονται από κάποιες κοινές αρχές προστασίας, υπό την έννοια ότι πρέπει να σεβόμαστε την ύπαρξή τους, αλλά από διαφορετικό θεσμικό πλαίσιο.
Όσον αφορά στην άγρια ζωή, το νησί κατά το μεγαλύτερο μέρος του αποτελεί ειδική ζώνη διατήρησης αλλά και ζώνη ειδικής προστασίας περιλαμβάνοντας προστατευόμενα είδη σε ξηρά, αέρα και θάλασσα. Η Σαμοθράκη είναι ένας επίγειος παράδεισος και πρέπει να τον διατηρήσουμε ενώ θα πρέπει γενικά να βελτιώσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον και τη ζωή που υπάρχει γύρω μας.
Κάνω την αρχή με ένα αγαπημένο προστατευόμενο είδος άγριας ζωής, που το βλέπουμε συχνά στην Αγία Παρασκευή, στο Ακρωτήρι, την περιοχή του Αγίου Αντρέα σε βράχια μέσα στη θάλασσα ακόμα και μέσα στο λιμάνι της Καμαριώτισσας. Είναι δεινός κολυμβητής και τρέφεται αποκλειστικά με ψάρια. Ο θαλασσοκόρακας λοιπόν είναι ένα είδος κορμοράνου που ονομάστηκε Phalacrocorax aristotelis προς τιμήν του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου Αριστοτέλη. Βουτάει μέχρι τα 60 μέτρα και κάνει φωλιά στην καρδιά του χειμώνα. Είναι ένα εμβληματικό είδος του τόπου μας και ίσως θα έπρεπε να του δοθεί και η ανάλογη σημασία.
Η στάση μας απέναντι στα ζώα, είτε ανήκουν στα προστατευόμενα είδη είτε στα ζώα συντροφιάς, αποτελεί δείγμα πολιτισμού καθώς και συγκριτικό πλεονέκτημα που θα πρέπει να το αναδείξουμε.
Δημοσιεύθηκε στο Ζούμε Σαμοθράκη