Σε μια εκδήλωση γεμάτη συγκίνηση και αναμνήσεις, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Προπονητών Πετοσφαίρισης (ΣΕΠΠΕ) τίμησε στην Κοζάνη δύο σπουδαίες προσωπικότητες του ελληνικού βόλεϊ: τον Γιώργο Ντράγκοβιτς και τον Θανάση Μουστακίδη.
Η εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο του Final-4 του Κυπέλλου, έκρυβε μια μεγάλη έκπληξη για τον Ντράγκοβιτς, ο οποίος βραβεύτηκε από τον επί χρόνια συμπαίκτη του και αγαπημένο του φίλο, Θανάση Μουστακίδη.
«Ήρθαμε χαλαρά για μια βράβευση και δεν περίμενα ότι θα είναι έτσι η εκδήλωση. Πίστευα ότι θα τιμηθεί μόνο η ομάδα μας από την Κοζάνη και ξαφνικά βρέθηκα μπροστά σε μια εκπληκτική βραδιά, με τον Θανάση να με βραβεύει. Ήταν σοκ για μένα. Δεν ήξερα τίποτα απ’ όλα αυτά. Μου είχαν πει ότι θα υπάρχει μια έκπληξη, αλλά δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση», δήλωσε συγκινημένος στην κάμερα του volleynews.gr ο Γιώργος Ντράγκοβιτς.
Από την πλευρά του, ο Θανάσης Μουστακίδης δεν έκρυψε τον σεβασμό και την εκτίμησή του προς τον άλλοτε συμπαίκτη του: «Εκτιμώ αφάνταστα τον Γιώργο. Ήταν από τους καλύτερους συμπαίκτες που είχα και δεν μετάνιωσα ούτε δευτερόλεπτο που έπαιξα μαζί του. Όμως, τον εκτιμώ απεριόριστα όχι μόνο ως αθλητή, αλλά και ως άνθρωπο. Ήταν επίσης μια ευκαιρία να ειδωθούμε ξανά, και ειλικρινά ούτε εγώ περίμενα μια τόσο μεγάλη εκδήλωση. Μπράβο στον ΣΕΠΠΕ. Ο χώρος μας χρειάζεται τέτοιες στιγμές, γιατί πρέπει όχι μόνο να εκτιμούμε, αλλά και να θυμόμαστε αυτούς που πρόσφεραν στο άθλημά μας, όσο είναι εν ζωή. Ο άνθρωπος τρέφεται από αυτή την αναγνώριση».
Η βραδιά όμως δεν ήταν αφιερωμένη μόνο στα μεγάλα ονόματα του αθλήματος, αλλά και στους αφανείς ήρωες του βόλεϊ.
«Το ωραίο είναι ότι δεν βραβεύτηκαν μόνο τα πρώτα ονόματα, αλλά και άνθρωποι που στην περιοχή έχουν προσφέρει και έχουν προσπαθήσει πολύ. Μπορεί εμείς να τραβάμε τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά αυτοί ήταν πάντα δίπλα μας. Ίσως στο πάνελ που ανεβήκαμε να μην γνωρίζατε κανέναν, αλλά αυτοί οι άνθρωποι ήταν τα πάντα για μένα» τόνισε ο Ντράγκοβιτς, με τον Μουστακίδη να συμπληρώνει:
«Αυτοί οι άνθρωποι που αναφέρει ο Γιώργος είναι το κύτταρο του βόλεϊ σε κάθε περιοχή. Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο όσοι κάνουν πρωταθλητισμό. Κάποιοι τα καταφέρνουν, αλλά κάποιοι άλλοι είναι αυτοί που σε βοηθούν να φτάσεις ψηλά. Είτε είναι παράγοντες, είτε προπονητές, είτε συμπαίκτες, όλοι αυτοί τροφοδοτούν τον πρωταθλητισμό».
Η ιστορία του Ντράγκοβιτς με το βόλεϊ ξεκίνησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο, όπως ο ίδιος αφηγείται: «Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, προπονητής τότε στον Εθνικό Κοζάνης, έψαχνε παιδιά σε όλη την πόλη. Βρήκε στο δρόμο έναν φίλο μου και του είπε “έλα να παίξεις βόλεϊ”. Ο φίλος μου του απάντησε ότι παίζει μπάσκετ, αλλά του ανέφερε ότι έχει έναν φίλο, μικρότερο σε ηλικία και ψηλό παιδί. Ο προπονητής του είπε αμέσως “πάμε να τον δούμε τώρα”. Εκείνη τη μέρα, εγώ είχα κάνει μπάνιο στη λίμνη και είχα αρρωστήσει. Χτυπάει η πόρτα και βλέπω τον Παπαδόπουλο να μου λέει: “Έλα εδώ παιδί μου, θα έρθεις μαζί μου να παίξεις βόλεϊ”. Με παραμύθιαζε, εγώ τα πίστευα και τα έκανα όλα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία».
Ο Μουστακίδης έκλεισε με μια αναφορά στον ρόλο του Ντράγκοβιτς στην Εθνική ομάδα: «Ο Γιώργος Ντράγκοβιτς μαζί με τον Σωτήρη Αμαριανάκη ήταν τα δύο ψηλά παιδιά που μας έλειπαν από την Εθνική ομάδα. Είχαμε μέσο όρο ύψους 1.90-1.92 και δεν είχαμε παίκτες πάνω από 2 μέτρα. Ο Γιώργος και ο Σωτήρης ήρθαν γιατί είχαν ύψος. Όλοι τους περιμέναμε και πραγματικά κανείς δεν μετάνιωσε».
Τίμος Αθανασόπουλος – volleynews.gr