Το ΥΠΠΟ απέρριψε την ένσταση των δύο ιδιοκτητών, καθώς «οι λόγοι δημόσιας ωφέλειας που εξυπηρετεί η απαλλοτρίωση του μνημείου εξακολουθούν να υφίστανται»
Προχωρά η διαδικασία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του κτιρίου του Εθνολογικού Μουσείο Θράκης, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο από το 2019, προκειμένου να αποζημιωθούν οι ιδιοκτήτες και να αποδοθεί στο δημόσιο.
Η νεότερη εξέλιξη γύρω από αυτή την υπόθεση, όπως αποκαλύπτει σήμερα η ΓΝΩΜΗ, έρχεται μετά την ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων και τη σχετική απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη με ημερομηνία 2/3/2023, με την οποία απορρίφθηκε ένσταση που κατέθεσαν οι δύο «φερόμενοι ως ιδιοκτήτες», όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται. Η ένσταση στρέφονταν κατά της απόφασης του Γενικού Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών, από τον περασμένο Ιούνιο, με τη οποία προβλέπονταν η αναγκαστική απαλλοτρίωση από το Υπουργείο Πολιτισμού του, χαρακτηρισμένου ως μνημείου, ακινήτου επί της οδού 14ης Μαΐου 63, στο οποίο εδώ και 21 χρόνια στεγάζεται το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης.
Η απόρριψη της ένστασης αποφασίστηκε, όπως αναφέρεται, «διότι οι αιτιάσεις των φερόμενων ως ιδιοκτητών είναι αβάσιμες, καθώς δεν προσκόμισαν καινούρια στοιχεία τα οποία να μην ήταν σε γνώση του Συμβουλίου κατά τη συνεδρίαση υπ’ αρίθμ. 21/23-06-2022, όταν εξετάστηκε η απαλλοτρίωση του εν θέματι ακινήτου. Επιπλέον, οι λόγοι δημόσιας ωφέλειας που εξυπηρετούσε η απαλλοτρίωση του μνημείου εξακολουθούν να υφίστανται».
Σημειώνεται πως τα τελευταία χρόνια, υπήρχε ζήτημα με το εν λόγω κτίριο, καθώς οι ιδιοκτήτες επιθυμούσαν την πώλησή του. Τελικώς, με απόφαση του ΥΠΠΟ, στα τέλη του 2019, χαρακτηρίστηκε ως μνημείο και ακολούθως άνοιξε η διαδικασία για την αναγκαστική απαλλοτρίωσή του, ώστε, εφόσον δεν υπάρξουν άλλα εμπόδια, να αποδοθεί στο δημόσιο.
Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1899 και αρχικά αποτέλεσε την εξοχική κατοικία του Μιλτιάδη Αλτιναλμάζη από την Αδριανούπολη και μετά από πολλή προσπάθεια της οικογένειας Γιαννκίδη μετατράπηκε σε μουσείο. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα δείγματα της αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα, το οποίο διατηρεί σχετικά αναλλοίωτα τα μορφολογικά και αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του, αποτελώντας σημαντικό τεκμήριο της εξέλιξης του οικισμού του “Δεδέαγατς” (Αλεξανδρούπολη) αλλά και της ευρύτερης περιοχής από οικονομική, αρχιτεκτονική, πολεοδομική, ιστορική και πολιτισμική άποψη.