Αλεξανδρούπολη δεν είναι μόνο το κέντρο της …. Αλεξανδρούπολη είναι και οι γειτονιές της. Πρόταση για παρέμβαση στην περιοχή του 7ου Δημοτικού σχολείου
Του Θόδωρου Ορδουμποζάνη
Συνήθως οι Δήμαρχοι κρίνονται από τα μικρά και καθημερινά τους έργα. Από αυτά που θα βοηθήσουν να καλυτρεύση η καθημερινότητα του Δημότη. Διότι την καθημερινότητά του και την γειτονιά του θυμάται ο πολίτης όταν πάει να ψηφίσει. Τα σκουπίδια έξω από την πόρτα του, τα εγκαταλειμμένα πάρκα, τα βουλωμένα φρεάτια αποχέτευσης, τις ξερές τσιμεντένιες αυλές των σχολείων του, τις σκουριασμένες παιδικές χαρές, το εγκαταλειμμένο πάρκο της γειτονιάς και τόσα άλλα παρόμοια θα θυμηθεί. Τα μεγάλα έργα θέλουν πολλά χρόνια μέχρι να παραδοθούν για χρήση στον Δημότη για να τα απολαύσει. Και όταν είναι έτοιμα, συνήθως έχει αλλάξει ο Δήμαρχος και τα εγκαίνια τα πραγματοποιεί ο επόμενος ή ο μεθεπόμενος Δήμαρχος.
Ο Σουλακάκης ξεκίνησε τον υδροταμιευτήρα αλλά ο Αλεξανδρής τον εγκαινίασε. Ο Ευαγγελίδης οραματίσθηκε την Δημοτική βιβλιοθήκη στο Καπνομάγαζο αλλά ο Λαμπάκης την εγκαινίασε. Η αποχέτευση ξεκίνησε επί Σουλακάκη αλλά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, παρ΄ ότι πέρασαν από τότε 6-7 Δήμαρχοι. Ο Αρβανιτίδης πέτυχε την έγκριση του νέου κλειστού κολυμβητηρίου αλλά ο μεθεπόμενος το εγκαινίασε. Το ίδιο συνέβει με όλα τα μεγάλα έργα της πόλης. Συνήθως πετυχημένο Δήμαρχο λέμε αυτόν που καλυτερεύει την καθημερινότητα του Δημότη με μικρά κυρίως έργα.
Και μετά το πέρας της θητείας τους αναφερόμαστε σ΄ αυτούς που ξεκίνησαν τα μεγάλα έργα. Και το παράδοξο είναι ότι ενώ τα μικρά έργα έχουν μηδαμινό ή μικρό σχετικά κόστος σε σχέση με τα μεγάλα και πολυδάπανα έργα, ο Δημότης δίνει μεγαλύτερη σημασία στα μικρά αυτά έργα γιατί έχουν άμεση απήχηση στην καθημερινότητά του.
Θα μου πείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Γιατί απλούστατα θέλω να ασχοληθώ με μερικές παρατηρήσεις που ενώ δεν έχουν σχεδόν καθόλου ή έχουν μηδαμινό κόστος θα βοηθήσουν σημαντικά την καθημερινότητα του πολίτη.
Θα ξεκινήσω με την οδό Αλεξάνδρου Παπαναστασίου (τον δρόμο που δημιουργήθηκε με την επικάλυψη του Ρέματος Βανικιώτη) και στο τμήμα που βρίσκεται στην αρχή αυτής. Μπροστά από το 7ο Δημοτικό Σχολείο, που είναι μεταξύ αυτής της οδού και της οδού Δήμητρας, υπάρχει μια κενή λωρίδα, μήκους περίπου 100 μέτρων και πλάτους 7-8 μέτρων. Μπροστά σ΄ αυτήν την λωρίδα, τώρα που αρχίζουν τα Σχολεία, καθημερινά γονείς αποβιβάζουν ή αφήνουν τα παιδιά τους και περιμένουν να τα παραλάβουν όταν σχολνούν από το σχολείο. Κάποτε η λωρίδα αυτή ήταν καταπράσινη με γκαζόν. Σήμερα είναι γυμνό χώμα και ξερά χόρτα. Τις καλές ημέρες οι γονείς και συνοδοί περιμένουν ή μέσα στα αυτοκίνητά τους ή κάτω από τον ήλιο και τις χειμωνιάτικες μέρες κάτω από την βροχή και μέσα στο κρύο. Αυτή την κατάσταση θα αντικρίσουν σε λίγες μέρες τα μικρά παιδιά που θα πάνε στο σχολείο τους και με αυτή την εικόνα θα μπούνε στις τάξεις τους. Την ίδια εικόνα θα ζήσουν και οι γονείς και συνοδοί τους.
Και το ερώτημα που γεννιέται: Πόσο στοιχίζει η σπορά της έκτασης αυτής με γκαζόν και με λίγα λουλούδια; Αλεξανδρούπολη δεν είναι μόνο το κέντρο όπου ο Δήμος ξοδεύει κάθε τρις και πέντε του κόσμου τα χρήματα για λουλούδια μιας χρήσεως. Αλεξανδρούπολη είναι και οι γειτονιές της. Είναι τόσο δύσκολο να σκεφθούν να φυτέψουν στην έκταση αυτή 5-6 πλατάνια ή φλαμουριές, δέντρα που φύονται στην περιοχή, για να δημιουργήσουν λίγη σκιά, να ομορφαίνουν την περιοχή και γεμίσουν τα παιδικά πνευμόνια με οξυγόνο
. Να βοηθήσουν τους γονείς και συνοδούς να απολαμβάνουν τον χρόνο αναμονής των παιδιών τους και να τοποθετήσουν κάτω από τα δέντρα 4-5 όμορφα παγκάκια, ένα δυο καλοφτιαγμένα και σύμφωνα με το περιβάλλον στέγαστρα; Και να τοποθετήσουν ακόμη και μια όμορφη βρύση; Θυμίζω στους νέους Δημοτικούς Συμβούλους ότι το 1990 ο τότε Δήμαρχος Νίκος Κουκουράβας, όταν φύτεψε τα πλατάνια της παραλίας και του κέντρου είχε πει σε κάποιους που γκρίνιαζαν για αυτή την ενέργειά του: «Δυστυχώς δεν θα ζω μετά από 30-40 χρόνια για να ακούσω το ευχαριστώ των συμπολιτών μου που θα απολαμβάνουν την δροσιά αυτών των δένδρων». Και σήμερα όλοι απολαμβάνουμε την ομορφιά και την δροσιά αυτών των δένδρων.
Ποιο άραγε θα ήταν το κόστος ενός τέτοιου έργου που θα άλλαζε την όψη της περιοχής αλλά και την διάθεση των μικρών μαθητών, των δασκάλων τους, των γονιών τους αλλά και όσων διέρχονται από εκεί; Ασφαλώς μηδαμινό μπροστά στις αμοιβές των συμβούλων, παρασυμβούλων και μελών των διαφόρων δημοτικών οργανισμών που πληρώνει ο Δήμος. Αν μάλιστα φροντίσουν να αξιοποιήσουν και την ακριβώς απέναντι από το δρόμο «καταπατημένη» για γκαράζ, αποθήκες και μπαξέδες περιοχή, τότε θα γίνει το μέρος εκείνο μια μικρή όαση. Η αναβάθμιση της περιοχής θα είναι σημαντική και θα την χαίρονται όχι μόνο οι περίοικοι και οι μαθητές του Σχολείου αλλά και οι διερχόμενοι από τον δρόμο αυτό.
Παλιά υπήρχε ένα σύνθημα: «Η Φαντασία στην εξουσία», τα τελευταία χρόνια όμως φαίνεται ότι χάθηκε και αυτή. Την φαντασία εννοώ , όχι την εξουσία.
Αλλά θα επανέλθουμε.