του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Κάπου στα βάθη της Ανατολής υπάρχει ένας παμπάλαιος μύθος. Οι άνθρωποι εκεί λένε ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια στη γη κατοικούσαν διάφορα έντομα, αλλά και ασπόνδυλα, όπως κατσαρίδες, κάμπιες, γεωσκώληκες, αραχνίδια, σαλιγκάρια, σπόγγοι και πολλά ακόμη μαλάκια, σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστήμη της μαλακιολογίας. Εντούτοις τον πληθυσμό αυτής της τεράστιας αποικίας, που ζούσε ως τότε αρμονικά, θέλησε κάποια στιγμή να εκμεταλλευτεί μία κάμπια, η οποία κατάφερε να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και να πετάξει αποδεσμευμένη από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.
Η αποικία θεώρησε πως αυτό που έγινε ήταν ένα μικρό θαύμα, καθώς δεν είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, κι όπως ήτανε φυσικό κανείς τους ως τότε δε γνώριζε τούς δαρβινικούς νόμους της φύσης. Η πεταλούδα, θέλοντας να καπηλευτεί το ανεξήγητο γεγονός, δημιούργησε ένα μύθο γύρω από τον εαυτό της. Διέδωσε παντού ότι ανήκε από αριστοκρατική γενιά, και ότι στο παρελθόν ένας μακρινός πρόγονός της είχε μεταμορφωθεί και κείνος σε πεταλούδα, όπως αυτή. Μόνο που τα φτερά του ήταν χρυσά. Βέβαια στην αρχή κανείς δεν την πίστεψε. Όμως μία μέρα πετώντας για ώρες πάνω απ’ τους λασπόλοφους βρέθηκε σ’ ένα θαυμάσιο θαμνότοπο.
– Τι παράξενο κι όμορφο μέρος! αναφώνησε η μικρή πεταλούδα και κάθισε να ξαποστάσει στο άνθος ενός φυτού.
Αφού πήρε μία ανάσα έκανε ξανά να πετάξει, μα τα φτερά της τώρα είχανε πάρει σχεδόν ένα χρυσοκίτρινο χρώμα.
Λέγεται πως οι άνθρωποι της περιοχής θυμούνται τούς παλιούς να διηγούνται τις ξάστερες νύχτες, καθισμένοι όλοι γύρω από μία φωτιά, πως αυτό το ασυνήθιστο λεπιδόπτερο κάθισε επάνω σε μία κιτρινόριζα. Το πολυαγαπημένο φυτό της φυλής τους. Αφού ακόμα και σήμερα ευδοκιμεί στα μέρη τους και χρησιμοποιείται στις τροφές για τη νοστιμιά του και το ιδιαίτερο χρώμα του.
– Θα βάφομαι με αυτό το φυτό όσο καιρό χρειαστεί. Αρκεί να τούς ξεγελάω, χωρίς βέβαια να το μάθει κανείς, μονολογούσε σε όλη τη διαδρομή η μικρή πεταλούδα.
Όταν επιτέλους έφτασε στην Αποικία συγκέντρωσε τους κατοίκους για να τη δουν. Όλοι τους τώρα είχαν πειστεί ότι στα αλήθεια ανήκε από αριστοκρατικό γένος και ότι από δω και πέρα θα έπρεπε να την υπακούουν.
– Από δω και στο εξής θα κάνετε ότι σας λέω! Θα δίνεται ένα μερίδιο απ’ όσα μαζεύετε στους εφόρους, πάντα για το καλό σας, τούς είπε με σοβαρό ύφος και κούνησε επιδεικτικά τα χρυσαφένια φτερά της.
Κάποια μαλάκια το δέχτηκαν αμέσως. Ενώ όσες κάμπιες βρισκόταν σε στάδιο μεταμόρφωσης ήθελαν να συμμετέχουν κι αυτές στο τσιμπούσι, χειροκροτώντας και φωνάζοντας δυνατά:
– Ναι πρέπει όλοι σας να το κάνετε! Πρέπει να το κάνετε οπωσδήποτε!
Το πλήθος τελικά δέχτηκε, αλλά σιγά σιγά η μικρή πεταλούδα απαιτούσε όλο και περισσότερα. Τότε τ’ ασπόνδυλα τα βάλανε με τα έντομα, καθώς μέρα με τη μέρα όλοι τους γινόντουσαν όλο πιο μίζεροι και φτωχότεροι, ενώ οι πιο αδύναμοι πέθαιναν στα λασπόνερα χωρίς την ελπίδα της μεταθανάτιας σωτηρίας. Παρόλα αυτά οι μαζικές αντιδράσεις άρχισαν να πληθαίνουν. Έτσι, η πονηρή πεταλούδα, με τη βοήθεια των αυλικών της, αποφάσισε να βρει ένα μαγικό φίλτρο για να ηρεμήσει τα πλήθη.
Δεν πέρασε, λοιπόν, πολύς καιρός όταν κάλεσε ξανά σε συγκέντρωση όλη την Αποικία για να τους ανακοινώσει κάτι σημαντικό. Όταν τα πλήθη συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της μεγάλης πλατείας, ξαφνικά η παρασιτική συμμορία εξαπέλυσε το μαγικό φίλτρο απ’ όλες τις πλευρές. Ήταν ένα υγρό μείγμα ψεύδους κι ελπίδας, που παρέλυε τα ζωτικά κέντρα του εγκεφάλου. Ωστόσο η ουσία αυτή ήταν τόσο διαβρωτική που μόλις κάποιες σταγόνες κατάφεραν να ξεβάψουν το χρυσοκίτρινο χρώμα της μικρής πεταλούδας. Μπροστά στην εικόνα αυτή το πλήθος εξαγριώθηκε και όλοι μαζί με μία φωνή άρχισαν να φωνάζουν πως θα έπρεπε να δικαστεί για Εσχάτη Προδοσία, αφού τους είχε εξαπατήσει για ίδιον όφελος. Όμως η ξεθωριασμένη πια πεταλούδα δεν το έβαλε κάτω. Με περισσό θράσος κι αλαζονεία επικαλέστηκε τούς προγόνους της, καθώς και το Σύνταγμα της Αποικίας, σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε να παραπεμφθεί πρώτα στην αυλή των καιροσκόπων συντρόφων της για ν’ αποφασίσουν εκείνοι αν θα πρέπει να δικαστεί…
Έτσι, όπως καταλαβαίνετε αγαπημένοι μου φίλοι, η προδοσία παρέμεινε ατιμώρητη. Από τότε οι μεταλλαγμένοι απόγονοί της λέγεται ότι συνεχίζουν να κυβερνούν έως σήμερα τα μετασχηματισμένα πλήθη των εκατομμυρίων ανθρώπων ακριβώς με τους ίδιους παράλογους νόμους, αλλά και με τη βοήθεια αυτού του πανίσχυρου τοξικού μείγματος ελπίδας και ψεύδους, που δυστυχώς παραλύει ακόμη και την κρίση των έλλογων δίποδων όντων.