του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Κάποια μέρα θα σου πάρουν τα μέτρα
Θα σε ξυρίσουν
και θα τσιμπήσουν το κιτρινισμένο σου μάγουλο
Ίσως έτσι καταφέρουν για λίγο να ξεγελάσουν το εκρού του νεκρού
και την ακαμψία της σάρκας
Τότε οι κενές σελίδες της ζωής σου θα έχουν ήδη γραφτεί
πάνω σε μία λαμπερή μαρμάρινη πλάκα
για να μην πεθαίνουν λησμονημένες
Κάποια μέρα θα σε στολίσουν με ροδοπέταλα αποτοξίνωσης
Θα σου πλύνουν τα μαλλιά
και θα σου κόψουν τα νύχια με περισσή φροντίδα
για να μην πονέσουν οι αλήθειες των αποκαλύψεων
Πόνος κι αλήθεια πανάρχαια ιστορία
όσο και αυτή η μικρή τελετή των αλληλεπιδράσεων
που ξεβρακώνει τον κάθε καντηλανάφτη του συστήματος
Κάποια μέρα πίσω από το φτιαχτό σκηνικό των γραβατοφορεμένων μηδενικών
και τα πληκτικά σχόλια των επώνυμων αρλεκίνων
θα σου εκφωνήσουν σπουδαίο επικήδειο λόγο
για να μη βαλσαμώσουν οι αθέμιτες πράξεις του παρελθόντος
Μα κάτω από τη λαίμαργη αφαίρεση της ζωής
και την αδιαφορία των ανώνυμων περαστικών
την πόρτα της μνήμης θα σου κλείσει χωρίς αιδώ ο χαμογελαστός νεκροθάφτης