Η ελπίδα είναι το χαμόγελο μιας άγουρης ευτυχίας
σ’ έναν άδικο κόσμο που δεν λέει να σωπάσει.
Παντού σε Δύση κι Ανατολή αποκαΐδια και στάχτες.
Ωστόσο τα γιορτινά διαλείμματα
ανάμεσα στους επαναλαμβανόμενους κύκλους των εποχών
τοποθετούν κάθε χρόνο τον άνθρωπο στο προσκήνιο της ζωής.
Έτσι αθώοι και καθαροί,
μάθαμε να κρεμάμε τα φυλαγμένα στολίδια από τις άδειες ζωές μας,
για να καλύψουμε -έστω για λίγο-,
τα ίχνη των ενοχών μας.
Εντούτοις κάτι τέτοιες εξισώσεις ισορροπίας
δεν τρέφουν παρά μόνο την ψευδαίσθηση της ανθρωπιάς μας.
Γιώργος Αναγνωστόπουλος