του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Κρύο, παγωνιά.
Ξερά, έρημα δέντρα.
Μακρινές πόλεις.
…
Αυτοκίνητο!
Απρόβλεπτη επαφή…
σιωπηλοί δρόμοι.
…
Ξένα πρόσωπα.
Αστέρια για συντροφιά…
κάτι οικείο.
…
Τα ίδια λόγια
στη δουλειά και στο δρόμο.
Άλλη μια μέρα.
…
Στα καφενεία…
πολιτισμός της πρέφας
και του μπουρλότ.
…
Σχέση ανάγκης:
Δυο παγωμένα χέρια
δίπλα στη σόμπα.
…
Κλεμμένες ζωές.
Τις ώρες μας δέσαμε
στις συνήθειες.
…
Χιόνι στο δρόμο.
Μια γόπα φωνάζει
«αντιστέκομαι».
…
Αποτσίγαρα…
κιτρινισμένο νερό…
σβησμένες σκέψεις.
…
Χιόνι στα τζάμια.
Σπουργίτης η σκέψη μου
ψάχνει να τραφεί.
…
Κουλουριασμένος…
στο σεβασμό της σιωπής
μελαγχόλησα.
…
Αυτονομία:
Ψεύτικη πληρότητα
αμηχανίας.
…
Ήλιος στον τοίχο.
Σπήλαιο του Πλάτωνα…
αντανάκλαση.
…
Χρόνο το χρόνο
γκρεμίζουμε τους φόβους
που φορέσαμε.
…
Καρδιά με καρδιά
δεν έμεινε τίποτα,
μόνο αγάπη.