του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Πώς να στο πω
τα μάτια αυτά που αγάπησα
να μην μπορώ να θυμηθώ
τα όνειρα ένα φτερούγισμα
νεκρού πουλιού παντοτινό
κι είναι στιγμές
μικρός εγώ στη μοίρα τους
να νοσταλγώ
~
Ωχρές ελπίδες
στης λήθης τις νύχτες χαμένες
Σαν νότες ξέμπαρκες ναυαγισμένες
~
Πώς να στο πω
τα μάτια αυτά που νοσταλγώ
να μην μπορώ να ξαναδώ
μια νοτισμένη ανάμνηση παλιά
σαν το κρασί να ξαναπιώ
κι είναι στιγμές
από της σάρκας τη σκιά
να επιθυμώ