- Την ύπαρξη εμποδίων που δυσχεραίνουν την κίνηση ατόμων με προβλήματα όρασης από την οδό Δικαστηρίων, αναδεικνύει ο Νομαρχιακός Σύλλογος ΑμεΑ Έβρου
- Όταν «πεζόδρομοι» και δρόμοι «ήπιας κυκλοφορίας» μετατρέπονται σε ανεξέλεγκτα πάρκινγκ
Πολλά ακούμε και διαβάζουμε, τελευταία, περί «βιώσιμης αστικής κινητικότητας» με αφορμή και τις υπό εξέλιξη αναπλάσεις σε διάφορες περιοχές της Αλεξανδρούπολης, όπου, όπως αναφέρεται, στόχος της δημοτικής αρχής είναι να δοθεί προτεραιότητα στους πεζούς. Σαν ιδέα, η ανεμπόδιστη πρόσβαση και η βιώσιμη κινητικότητα των πεζών, των ατόμων με αναπηρία κλπ, εντός του αστικού ιστού, είναι στη σωστή κατεύθυνση, στην πράξη, όμως, τα προβλήματα είναι πολλά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της οδού Δικαστηρίων, η οποία λειτουργεί … σχεδόν ως πεζόδρομος, ενώ αρχικά είχε αποφασιστεί να λειτουργήσει ως δρόμος ήπιας κυκλοφορίας, όπου θα επιτρέπονταν, με χαμηλές ταχύτητες, η διέλευση οχημάτων. Τα αυτοκίνητα απαγορεύεται να διέρχονται εντός της οδού, σε ορισμένα σημεία μάλιστα υπάρχει και η σχετική σήμανση απαγόρευσης, σε άλλα σημεία ωστόσο, η πρόσβαση είναι ελεύθερη με αποτέλεσμα μηχανάκια και αυτοκίνητα να εισέρχονται και να σταθμεύουν στον «πεζόδρομο».
Το ίδιο συμβαίνει και στους δρόμους ήπιας κυκλοφορίας πέριξ της Εθνικής Αντιστάσεως, παρά τα εμπόδια με τις γλάστρες και τις τσιμεντένιες μπάλες που (ορθώς) έχει τοποθετήσει ο Δήμος. Δυστυχώς, το πρόβλημα της έλλειψης θέσεων στάθμευσης και η ατιμωρησία των παραβατών έχει ως αποτέλεσμα να συναντούμε συχνά εικόνες όπως αυτή που δημοσιεύουμε από την οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης, οι οποίες δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση στο όραμα της «βιώσιμης αστικής κινητικότητας».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, το οποίο λέει πολλά για τον πολιτισμό μας (ή την έλλειψή του) είναι τα εμπόδια που υπάρχουν στη Δικαστηρίων για τους συνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης. Όπως αναφέρει ο Νομαρχιακός
Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία Έβρου, παρέχοντας και το σχετικό φωτογραφικό υλικό, παρά το γεγονός ότι υπάρχει η κίτρινη διαγράμμιση για τους τυφλούς, δεν έχει υπάρξει η μέριμνα που θα έπρεπε, ώστε να κινούνται πέριξ αυτής, με ασφάλεια, οι συμπολίτες μας. Και σαν να μην έφταναν αυτές οι παραλείψεις και οι κακοτεχνίες, υπάρχουν και ορισμένοι που αν και διαθέτουν πολύ καλή όραση, επιλέγουν να παρκάρουν το ποδήλατο, το μηχανάκι ή το αυτοκίνητό τους πάνω στην κίτρινη γραμμή. Τι να πει κανείς γι’ αυτούς, πέρα από το ότι είναι «εντυπωσιακή» η σιγουριά τους ότι δεν θα βρεθούν ποτέ οι ίδιοι ή κάποιο δικό τους πρόσωπο στη θέση των ανάπηρων συνανθρώπων μας…
Κ.Η.