«Με τον τρόπο που πάει να εφαρμοστεί το μέτρο, τα παιδιά ουσιαστικά θα ‘παρκάρονται’ στο σχολείο», λέει η πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α’βάθμιας Ζωή Κάλτσου
της Κικής Ηπειρώτου
Πριν από λίγες ημέρες, μιλώντας στο συνέδριο με «Δημογραφικό 2022: Η μεγάλη πρόκληση», τόσο ο πρωθυπουργός κ. Κυρ. Μητσοτάκης όσο και η Υπουργός Παιδείας κ. Ν. Κεραμέως ανακοίνωσαν ότι, στο πλαίσιο των «προσπαθειών τους» για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας προτίθενται, από το προσεχές σχολικό έτος 2022 – 2023, να επεκτείνουν το ωράριο λειτουργίας των παιδικών σταθμών, νηπιαγωγείων και Δημοτικών Σχολείων ως τις 18:00.
Η κ. Κεραμέως σημείωσε πως το μέτρο θα εφαρμοστεί πιλοτικά στο 50% των ολοήμερων σχολείων, δηλαδή περίπου 5.000 σχολεία σε ολόκληρη την επικράτεια, και το ωράριο θα διευρυνθεί έως τις 5:30 το απόγευμα, με πρόβλεψη επέκτασης έως τις 6 στο μέλλον. Η υπουργός έκανε λόγο για «σημαντική δέσμη ρυθμίσεων», που έχει διττό στόχο: την επέκταση του ωραρίου «για να διευκολύνει τους εργαζόμενους γονείς» και την «ποιοτική αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών».
Οι αντιδράσεις, από την πρώτη στιγμή της εξαγγελίας, είναι έντονες και προέρχονται τόσο από εκπαιδευτικούς και γονείς, όσο και από νέα ζευγάρια που ελπίζουν σε άλλης φιλοσοφίας μέτρα και υποστήριξη, προτού πάρουν τη μεγάλη απόφαση.
«Θεωρούμε πως και αυτό είναι ένα επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης και του υπουργείου» λέει στη «ΓΝΩΜΗ» η πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αλεξανδρούπολης «Γεώργιος Βιζυηνός» Ζωή Κάλτσου.
«Στην ουσία, δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα, ενώ είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στα σχολεία, με την υπάρχουσα κατάσταση. Στις σχολικές μονάδες δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να μείνουν τα παιδιά για τόσες πολλές ώρες. Δεν υπάρχουν, για παράδειγμα, τραπεζαρίες και χώροι ξεκούρασης, θα πρέπει όλα να γίνονται στις τάξεις, πάνω στα θρανία. Τα σχολεία δεν συντηρούνται ούτε θερμαίνονται σωστά, αφού εξασφαλίζουμε με το ζόρι πετρέλαιο για το κανονικό ωράριο, πόσω μάλλον για επιπλέον ώρες. Κι αυτό, φυσικά, είναι αποτέλεσμα της διαρκούς υποχρηματοδότησης των σχολικών μονάδων από το κράτος. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά το προσωπικό, παρά τις εξαγγελίες για διορισμούς, αυτοί δεν επαρκούν ούτε για να καλύψουν τα υπάρχοντα κενά, ενώ θα χρειαστεί να γίνουν προσλήψεις συγκεκριμένων ειδικοτήτων, που θα κρατούν τα παιδιά απασχολημένα, όπως είναι τα καλλιτεχνικά, η θεατρική και φυσική αγωγή. Δεν μπορούν οι δάσκαλοι που υπάρχουν σήμερα να καλύψουν μόνοι τους τις επιπλέον ώρες. Εκτός κι εάν η κυβέρνηση θέλει να βρει ‘λύσεις’ τύπου ΚΔΑΠ στα δημόσια σχολεία, αυτό δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη, όπως και πολλά άλλα»
Η κα Κάλτσου επισημαίνει ακόμη πως η εξαγγελία έγινε ξαφνικά, δίχως να υπάρχει καμία ενημέρωση ούτε καν των διευθύνσεων εκπαίδευσης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Εκτίμησε παράλληλα πως η εφαρμογή του μέτρου δίχως τις κατάλληλες συνθήκες, θα έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά απλώς να «παρκάρονται» στα σχολεία για περισσότερες ώρες, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό στον ψυχισμό τους, αλλά και στις σχέσεις με τους γονείς τους.
«Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έρχεται το παιδί στο σχολείο σε μία υγιή συνθήκη: να είναι ξεκούραστο και να είναι, συναισθηματικά και ψυχολογικά, σε επαρκή κατάσταση… Με αυτό το μέτρο, οι γονείς θα βλέπουν τα παιδιά τους για ελάχιστες ώρες μέσα στη μέρα. Μιλάμε για ένα παρκάρισμα των παιδιών στο σχολείο. Κι όλα αυτά, την στιγμή που στο εξωτερικό συζητάνε και εφαρμόζουν την 4ήμερη εργασία με τις ίδιες απολαβές. Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να βοηθήσει στο θέμα της υπογεννητικότητας, θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα συνολικό υποστηρικτικό πλαίσιο με κίνητρα στα νέα ζευγάρια, όπως πραγματική αύξηση μισθών, επιδοτήσεις υπέρ της δημιουργίας οικογένειας, εξασφάλιση σταθερού και ασφαλούς εργασιακού περιβάλλοντος, με νορμάλ ωράρια, ώστε οι γονείς να μπορούν να είναι δίπλα στα παιδιά τους σε αυτή την τρυφερή ηλικία, όχι να καλλιεργούνται συνθήκες που προκαλούν δυστυχία στα παιδιά. Με τέτοιες πολιτικές, το σχολείο αποκτά τη μορφή ιδρύματος, με παιδιά που δεν θα ξέρουν καλά – καλά τους ίδιους τους γονείς τους».