Σήμερα θα αφιερώσω στη στήλη μου την «Πολύτεκνη μητέρα», που γιορτάζει τη Δευτέρα 1η Αυγούστου.
Τριπλός ο ρόλος τής γυναίκας: Μητέρα – νοικοκυρά και εργαζόμενη, ένας ρόλος αρκετά δύσκολος. Χρειάζεται μεγάλες σωματικές και ψυχικές αρετές, όπου και τις διαθέτει η ίδια.
Σαν μητέρα, είναι το πιο γλυκό πρόσωπο της Γης. Μετά την Παναγία η μητέρα είναι η πιο ιερή μορφή της ζωής μας.
Σαν νοικοκυρά και εργαζόμενη, κουράζεται διπλά από έναν εργαζόμενο άντρα που είναι και πατέρας…
Μια πολύτεκνη μητέρα, μόνο να τη θαυμάζει κανείς μπορεί…, αν και πρωταρχικός σκοπός της είναι το σπίτι και να ασχολείται με την ανατροφή των παιδιών της.
Οι κοινωνικές συνθήκες όμως έχουν αλλάξει τη φύση της, που ενώ τη θέλει η φύση καθαρά γυναίκα – μητέρα, αυτή βγήκε στη βιοπάλη και είναι συγχρόνως εργαζόμενη γυναίκα και μητέρα. Τί να κάνει όμως, όταν δε μπορούν άνδρας και γυναίκα να τα βγάλουν πέρα στη ζωή; Επιστρέφοντας στο σπίτι από τη δουλειά της, αναλαμβάνει ένα άλλο πολύ πιο δυσκολότερο ωράριο εργασίας….: Την ανατροφή των παιδιών της, που τόσο την έχουν ανάγκη, στα πρώτα ιδίως χρόνια της ζωής τους, αφού όπως και να το κάνουμε, ο πατέρας δε μπορεί να αναπληρώσει τη μητέρα, που έχει τρεις ρόλους: Το ρόλο της μητέρας, της νοικοκυράς και της εργαζόμενης.
Κατάντησε η εργασία τής μητέρας «αναγκαίο κακό»… Ο ρόλος της είναι στενά συνδεδεμένος με τη μητρότητα και ανέκαθεν από τη φύση της ήταν δεμένη με το σπίτι.
Πρέπει όμως να εργάζεται μια πολύτεκνη μητέρα που πρωταρχικός της σκοπός είναι η ανατροφή των παιδιών της; Σίγουρα και δεν πρέπει, αφού η απουσία της από το σπίτι έχει σοβαρές συνέπειες στην ανατροφή των παιδιών της και κανείς δε μπορεί να την αναπληρώσει, να δώσει στοργή και αγάπη στα παιδιά της όσο αυτή. Οι μακρόχρονες απουσίες της έχουν δυσμενή αντίκτυπο ψυχολογικά. Οι πολλές εναλλαγές των προσώπων που τα φροντίζουν, τα δημιουργούν πολλά προβλήματα, όπου κι’ αυτός είναι ένας λόγος που μειώνεται αισθητά ο αριθμός των γεννήσεων. Επειδή όμως δεν έχει την οικονομική ευχέρεια να αντιμετωπίσει τα οικονομικά έξοδα για μια καλύτερη συμβίωση ζωής των παιδιών της, καλείται η ίδια να αναλάβει διπλό ρόλο: Της μητέρας και της εργαζόμενης, αφού η πολιτεία δυστυχώς ακόμη μένει έξω από το «παιχνίδι» της οικογένειας…
Το κράτος, μέσω των επισήμων εκπροσώπων του δείχνει να ανησυχεί για το κοινωνικό φαινόμενο της υπογεννητικότητας, αναχαιτίζοντάς την με πενιχρά οικογενειακά επιδόματα. Όμως τα μέτρα αυτά δεν είναι αρκετά και δε λύνουν την υπογεννητικότητα. Άλλωστε και τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής του πληθυσμού μας έδειξαν πως ο αριθμός των γεννήσεων μειώνεται.
Επιτέλους ας δείξει η πολιτεία κάποια ευαισθησία για την εργαζόμενη μητέρα.