Το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016, στο βιβλιοπωλείο της οικογένειας Καφετζή, παρευρέθηκε ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης για την παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου Υπουργός Νύχτας. Το βιβλίο προλόγισε η Μαρία Τολούδη. Ο Ανδρέας Καφετζής, ως οικοδεσπότης της βραδιάς, τον σύστησε στους παρευρισκομένους κάνοντας μία σύντομη περιγραφή του έργου του και του βιογραφικού του.
Όπως είπε, «ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης είναι γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στους φίλους του βιβλίου και δεν θα ήταν απαραίτητη η εισαγωγή αν στο κοινό δεν υπήρχαν αρκετοί νέοι και νέες». Οι Κούλα και Ανδρέας Καφετζή έχουν φιλοξενήσει στο βιβλιοπωλείο τους πολλές φορές τον συγγραφέα παρουσιάζοντας το εκάστοτε τελευταίο του βιβλίο. Η ανταπόκριση στην πρόσκληση τους ήταν το Σάββατο όπως και στο παρελθόν μεγάλη. Την εκδήλωση παρακολούθησε και ο εκδότης της εφημερίδας μας Γιάννης Λασκαράκης με την σύζυγό του.
Η Μαρία Τολούδη μιλώντας για το βιβλίο είπε: «Το βιβλίο διαβάζεται με μια ανάσα όπως όλα τα προηγούμενα του! Ένα κριτήριο, δικό μου τουλάχιστον, για να περάσει ένας συγγραφέας στους αγαπημένους μου, είναι αφ’ ενός η σταθερότητα στην ευχαρίστηση που μου δίνει η ανάγνωση των βιβλίων του και αφετέρου η αγωνιώδης αναμονή της έκδοσης του επόμενού του βιβλίου. Περιττό να αναφέρω ότι και για μένα, αλλά και για πολλούς άλλους, ο Γ. Σκαμπαρδώνης έχει τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά κι έτσι διατηρούμε αυτή την τόσο αγαπησιάρικη σχέση συγγραφέα και αναγνώστη. Μόνο που αυτή δεν χαρακτηρίζεται ‘αποκλειστική’. Είναι αγάπη που μοιράζεται. Γι αυτό είμαστε εδώ Σάββατο βράδυ. Υπουργός Νύχτας, όχι της νύχτας, όχι της μιας νύχτας. Παρατσούκλι ή συνθηματικό όνομα για έναν άλλο Νονό, έναν αρχηγό του υπόκοσμου.
«Επειδή εδώ και καιρό ελέγχει όλη τη νύχτα. Την τοκογλυφία, την πορνεία, τα ναρκωτικά, το traficking, την αρχαιοκαπηλία, την προστασία στα μαγαζιά.» Ένα γραφείο κηδειών, με τρεις νεκροθάφτες, ένα αφεντικό, χαρτοπαίχτης, ο Πρίμο, δυο γυναίκες, ένας έρωτας, ένα αρχηγείο, χαμένο κάπου στο Κιλκίς με έναν κροκόδειλο και την απαραίτητη επάνδρωση, ένα ξενυχτάδικο στην επαρχία με τους in-charge του, τους «βαρεμένους θαμώνες», τις εισαγόμενες καλλιτέχνιδες και τους ντόπιους οργανοπαίχτες. Δεν θα έλλειπε η πολιτική για να συμπληρωθεί ο κύκλος και να ολοκληρωθεί η εικόνα που ο Σκαμπαρδώνης ήθελε να δώσει. Ο ίδιος λέει, «η εικόνα πριν την κρίση, την εποχή που είχαμε και ξοδεύαμε.»
Ο ήρωάς του, ο 54χρονος πρώην αρχιτέκτονας και νυν ιδιοκτήτης γραφείου κηδειών Γιάννης Μπεχτσής ή Πρίμο, μπορεί μέσα σε ένα βράδυ να βγάλει ή να χάσει μια περιουσία στο καζίνο. Τη διαδρομή αυτού του άρρωστου, αλλά και σχεδόν υπερφυσικά προικισμένου στο τζόγο, άνδρα ακολουθούμε με ό,τι και όποιους συναντάει, συνεργάζεται, συναλλάσσεται, εγκλωβίζεται, παρασύρεται. Είναι δύσκολη και επώδυνη αυτή η παρακολούθηση, κυρίως γιατί δεν αφορά μόνο αυτόν. Είναι μία διαδρομή προς τον εαυτό μας, είτε ανήκουμε στη γενιά του Πρίμου είτε όχι.»
Τελειώνοντας η Μαρία Τολούδη, θέλοντας να τονίσει το «ανάγνωση με κομμένη την ανάσα» που αναφέρθηκε στην αρχή έκλεισε την παρουσίαση: «Ένα ολίσθημα θα υποστείς καθώς αποτελείς έρμαιο της έκβασης του μύθου, θα αμελήσεις τις υποχρεώσεις σου.» Ο συγγραφέας μιλώντας για το βιβλίο εξήγησε ποια ανάγκη τον οδήγησε στην συγγραφή του τελευταίου του βιβλίου, αυτή του «γράφω ένα βιβλίο για το σήμερα». Του χρειάστηκαν σχεδόν εφτά χρόνια έρευνας και συγγραφικής δουλειάς. Δεν θέλησε να κάνει έναν ήρωα προσκολλημένο σε ένα κόμμα όπως είπε. Θέλησε να καταγράψει αφ’ ενός τον κοινωνικό ιστό αλλά και την διαδρομή ενός συνηθισμένου ατόμου, ενός ατόμου με πάθη, αδυναμίες, που μπορεί να είσαι κι εσύ. Δεν κρίνει, δεν υψώνει το δάχτυλο. Θεωρεί ότι είναι πολύ λεπτό το όριο ανάμεσα στο καλό και κακό.
«Δεν είμαι καταγγελτικός. Η πρόθεσή μου, χοντρικά, ήταν η κοινωνικο-πολιτική μαύρη σάτιρα, όχι καταγγελτικά, αλλά μέσα απ’ τη συνένοχη αυτο-συνείδηση. Επίσης η σύνδεσή της με υπαρξιακά ζητήματα, όπως το τέλος και η τυχαιότητα, αλλά και με τη βαθύτερη ποίηση του αβάσταχτου.»
Η βραδιά έκλεισε με πολλές ερωτήσεις από το ακροατήριο και απαντήσεις από τον συγγραφέα που ξέρει να δίνει με ευστοχία και συνοδευόμενες από στιχομυθίες που είχε με όποιους συνάντησε στην έρευνα του, προκειμένου να δημιουργήσει τους χαρακτήρες του μυθιστορήματός του.