Επιμέλεια: Κική Ηπειρώτου
Δεν έχει τέλος το σήριαλ της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, αφού το fund που παρουσιάζεται περίπου ως «σωτήρας» δεν έχει αποστείλει ακόμη στην εταιρεία και στην Τράπεζα το business plan για την εξυγίανση της ΕΒΖ, ούτε τα αποδεικτικά που του ζητήθηκαν αναφορικά με την επάρκεια πόρων για την υλοποίηση του σχεδίου του. Την ίδια στιγμή, το θέμα της πρόσληψης υπαλλήλων της ΕΒΖ στο Δήμο Ορεστιάδας προκαλεί σειρά αντιδράσεων.
Η διορία που είχε δοθεί στο fund έχει εκπνεύσει από την περασμένη Δευτέρα. Όπως είχε γράψει το Capital.gr, οι πιθανότητες που έδιναν τραπεζικές πηγές αλλά και κυβερνητικά στελέχη, το fund Kingsley Capital να αποδείξει εμπράκτως το ενδιαφέρον του ήταν μικρές.
Και ενώ το fund Kingsley Capital παραμένει, μέχρι αυτήν τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, άφαντο, στο προσκήνιο επανεμφανίσθηκε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα και ο Lucas Fecker, της Innovation Brain, που είχε υπογράψει με την ΕΒΖ αλλά δεν κατέθεσε ποτέ proof of funds. Ο κ. Fecker φέρεται να έχει συνάψει, αυτήν τη φορά, συμμαχία με μερίδα τευτλοπαραγωγών και να έχει βρει νέο επενδυτή ο οποίος, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, έχει τα κεφάλαια για την ΕΒΖ.
Στο διά ταύτα, πάντως, το υπουργείο Οικονομίας, οι Τράπεζες και η διοίκηση της Επιχείρησης, ετοιμάζονται να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο της Πειραιώς που προβλέπει τη διάσπαση της εταιρείας στα τρία.
Το σχέδιο, το οποίο βρίσκεται προ των πυλών κατάθεσής του στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, προβλέπει τη μεταβίβαση των “ασημικών” της ΕΒΖ, όπως τις μετοχές των θυγατρικών της στη Σερβία, τα εργοστάσια στο Πλατύ και στη Λάρισα, ακίνητα “φιλέτα” και μέρος του παθητικού στην Τράπεζα Πειραιώς, η οποία θα δημιουργήσει τρεις Εταιρείες Ειδικού Σκοπού (SPV’s), ενώ εναπομείναν παθητικό και ενεργητικό θα παραμείνει στην ΕΒΖ (OldCo). Σχετικά με την παραγωγή αυτή θα ξεκινήσει, στην καλύτερη περίπτωση το 2021 και μόνο στο εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας.
Αντιδράσεις από τον συνδυασμό «Δήμος Ορεστιάδας-Τόπος να ζω»
Για το θέμα της μεταφοράς εργραζομένων στο Δήμο Ορεστιάδας, η παράταξη «Δήμος Ορεστιάδας-Τόπος να ζω» με υποψήφια Δήμαρχο και επικεφαλής την Μαρία Γκουγκουσκίδου, υπογραμμίζει σε σχετική ανακοίνωση:
«Η τελική έκβαση της υπόθεσης της μεταφοράς σε φορείς του δημοσίου και ΟΤΑ των εργαζομένων του εργοστασίου Ορεστιάδας της ΕΒΖ κατ’ εφαρμογήν του Αρ. 23 του Ν. 4587/2018 δεν μπορεί να προκαθοριστεί. Υπάρχει όμως ήδη ένας ηττημένος. Ο Δήμαρχος Ορεστιάδας κύριος Μαυρίδης.
Ο κύριος Μαυρίδης πήγε απροετοίμαστος, κοινώς αδιάβαστος, στο δημοτικό συμβούλιο της Τρίτης 05 Φεβρουαρίου, πιστεύοντας ότι η αντιπολίτευση θα συρθεί στη δική του «λογιστική και μικρόψυχη» θεώρηση του ζητήματος. Η ισορροπημένη θέση που πήρε η κυρία Γκουγκουσκίδου εξέθεσε τον κύριο Δήμαρχο. Η αντίδρασή του φανέρωσε διαχειριστική ανεπάρκεια και έλλειψη κοινωνικών αντανακλαστικών.
Απέναντι στη συμβατή με τα συμφέροντα του Δήμου άποψη της κυρίας Γκουγκουσκίδου «παίρνουμε όσους χρειαζόμαστε για τη στελέχωση του Δήμου και ταυτόχρονα πιέζουμε το κράτος για τη χρηματοδότηση της μισθοδοσίας τους», ο Δήμαρχος εγκλωβίστηκε στην αδιέξοδη άποψη «πρώτα μας δίνει τα λεφτά το κράτος για τη μισθοδοσία και μετά βλέπουμε», που ούτε τα συμφέροντα του Δήμου εξυπηρετεί, αφού στερείται έμπειρο προσωπικό με αποδεδειγμένες δεξιότητες, ούτε προσφέρει στηρίγματα στους εργαζόμενους που βρίσκονται στον αέρα σε καιρούς δύσκολους.
Όταν ο δήμαρχος κύριος Μαυρίδης αντελήφθη ότι με τις θέσεις του κατέστησε τον εαυτό του μέρος του προβλήματος και όχι παράγοντα λύσης του προβλήματος, όταν αντελήφθη ότι όχι μόνο οι εργαζόμενοι είναι απέναντί του αλλά και η κοινωνία δεν αποδέχεται την ακατανόητη κυνικότητά του, προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Αλλά πλέον ήταν αργά. Η κοινωνία ήταν ήδη μουδιασμένη και σοκαρισμένη. Κατά την προσφιλή του μέθοδο κατηγόρησε άλλους. Εύκολος και δοκιμασμένος στόχος ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός κύριος Σαμαράς. Του οποίου οι αναλογούσες ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται το ζαχαρουργείο Ορεστιάδας είναι προφανείς και αυταπόδεικτες.
Εμείς είμαστε οι τελευταίοι που θα υπερασπιστούμε τον κύριο Σαμαρά. Εξάλλου κανείς δεν μας ανέθεσε αυτόν τον ρόλο. Όμως, το 2019 δεν είναι 2014. Τότε ο κύριος Μαυρίδης φάνταζε η λύση, τώρα είναι το πρόβλημα. Τότε δήλωνε ανεξάρτητος. Τώρα παρακαλεί προκειμένου να διασωθεί εκλογικά για το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας, που αυτοί το αρνούνται γιατί προφανώς τον ξέρουν καλά.
Άλλη διέξοδο που ακολουθεί στην επιχείρηση απεγκλωβισμού του είναι η μέθοδος του Κοινωνικού Αυτοματισμού. Ωθεί τους επαγγελματίες εναντίον των εργαζομένων «οι επαγγελματίες έκλεισαν τα μαγαζιά τους. Θα τους προσλάβω κι αυτούς;» ή εργαζόμενους εναντίον εργαζομένων «απολύθηκαν κι άλλοι εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα. Γιατί όχι κι αυτούς;» Οι μέθοδοι αυτοί είναι το τελευταίο χαρτί απερχόμενων ηγετών. Διχάζουν την κοινωνία, βάζουν ένα μέρος της κοινωνίας εναντίον της υπόλοιπης για να γλιτώσουν οι ίδιοι. Γνωστές μέθοδοι που σακάτεψαν τις κοινωνίες στις οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος. Η κοινωνία της Ορεστιάδας θα μείνει ενωμένη σε πείσμα του Δημάρχου. Το πρόβλημα της ανεργίας και της οικονομικής ανέχειας θα το αντιμετωπίσει με αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και όχι εμφύλιες διαμάχες. Ο κύριος Δήμαρχος τρέφεται από τον διχασμό και την πόλωση. Αλλά πλέον δεν είναι επικίνδυνος γιατί είναι ουσιαστικά παρελθόν. Ας σώσει τουλάχιστον την υστεροφημία του. Ο κύριος Δήμαρχος που δίνει ευχαρίστως 160.000 ευρώ το χρόνο στον Ρουβά και την Πάολα αρνείται να πάρει στο Δήμο 5 συντοπίτες μας που αισθάνονται το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Αναλγησία; Πείσμα; Δύσκολο να διαλέξει κάποιος.
Ο κύριος Δήμαρχος πιάστηκε στη φάκα. Ένα εύκολο θέμα, που άλλοι γειτονικοί δήμοι αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας που έχουν το ίδιο πρόβλημα, το διαχειρίστηκαν χωρίς να ανοίξει μύτη, προωθώντας λύσεις για το συμφέρον των Δήμων πρώτιστα αλλά και των εργαζομένων, ο ίδιος αυτοπαγιδεύτηκε και ηττήθηκε αναδεικνύοντας την ανεπάρκειά του να επιλέξει το αυτονόητο. «Βοηθάμε το Δήμο και ταυτόχρονα δείχνουμε κοινωνικό πρόσωπο». Η διαχείριση του ζητήματος των εργαζομένων της ζάχαρης ήταν το Βατερλώ του Δημάρχου. Τώρα η κοινωνία του Βορείου Έβρου ξέρει. Στο Δήμο αποκαλύφθηκε έλλειμα ηγεσίας, ο απερχόμενος Δήμαρχος δεν μπορεί να διαχειριστεί σύνθετα ζητήματα με κοινωνικές προεκτάσεις. Έδωσε εξετάσεις και πήρε κάτω από τη βάση. Ας πρόσεχε ή μάλλον ας διάβαζε περισσότερο».
ΚΚΕ: «Βιομηχανία Ζάχαρης: Ήρθε η ώρα της “αποκάλυψης”»
Σε ανακοίνωση της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης του ΚΚΕ, σχετικά με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, αναφέρονται τα εξής:
«Μετά τα παχιά λόγια και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά για τη λειτουργία του εργοστασίου ζάχαρης στο αναπτυξιακό συνέδριο, ήρθε η ώρα της “αποκάλυψης”.
Η ΕΒΖ κλείνει και μετατάσσεται όλο το μόνιμο προσωπικό. Αυτή την πορεία που μας οδήγησε στο λουκέτο τήρησαν ευλαβικά όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία σχεδόν είκοσι χρόνια.
Την υπηρέτησαν με τις ποσοστώσεις στην παραγωγή ζάχαρης, τα προγράμματα επιδότησης για εγκατάλειψη της καλλιέργειας τεύτλου, που οδήγησε στο κλείσιμο των εργοστασίων ζάχαρης σε Ξάνθη και Λάρισα σε πρώτη φάση το 2006 και σε συνέχεια με μείωση προσωπικού, περιορισμό της παραγωγής τεύτλων, τηρώντας ευλαβικά τις κατευθύνσεις της ΕΕ, φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση να υπάρχουν σε σύνολο χώρας 335 συμβάσεις (το 2018), για καλλιέργεια τεύτλου, όταν μόνο στο Νομό Έβρου υπήρχαν 6.000 συμβάσεις την περίοδο πλήρους λειτουργίας του εργοστασίου Ορεστιάδας.
Ταυτόχρονα αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει στην απαξίωση υποδομών, μηχανημάτων, εργαλείων μεγάλης αξίας και στην οικονομική καταστροφή εκατοντάδων τευτλοεξαγωγέων (στο Νομό Έβρου υπήρχαν 250 μηχανές εξαγωγής τεύτλου, το 2018 λειτούργησαν 25 και σήμερα παύει η χρήση τους).
Μια χώρα με αυτοτέλεια στην παραγωγή (350.000 το 2005, σήμερα 15.000) μετατρέπεται σε χώρα που εισάγει ζάχαρη.
Την ώρα που απαξίωναν την ΕΒΖ και την υποχρηματοδοτούσαν, έβρισκαν κονδύλια να χρηματοδοτούν μεγάλες επιχειρήσεις να μειώνουν τους φόρους στα κέρδη.
Επιπλέον, η κυβέρνηση προχωρά στις μετατάξεις του προσωπικού στους δήμους, χωρίς ακόμη να διασφαλίσει τα κονδύλια. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης άμεσα να διασφαλίσει την πληρωμή των εργαζομένων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ευθύνη της είναι και να ξεχρεώσει τώρα και χωρίς καμία καθυστέρηση τους τευτλοπαραγωγούς για τα παλαιότερα χρέη που υπάρχουν.
Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες μπορούν σήμερα να βγάλουν συμπεράσματα για την πολιτική της ΕΕ, διαχρονικά των αστικών κυβερνήσεων, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που έσπερνε αυταπάτες.
Είναι ανάγκη εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι να συγκρουστούν, να οργανώσουν την πάλη τους κατά της πολιτικής που ξεκληρίζει τη φτωχή αγροτιά, την πολιτική που έχει ως αποκλειστικό κριτήριο για την ύπαρξη και λειτουργία κρίσιμων μονάδων καλλιεργειών το μονοπωλιακό κέρδος».