Αποσκευές οι σκέψεις μου
σε τρένο ταξιδεύουν
τρένο το χρόνο που γυρνά
πίσω σε σένανε ξανά
και οι μνήμες ζωντανεύουν.
~
Μα εγώ απ’ το παράθυρο
όταν σε αντικρίσω
στη στάση σου δε θα σταθώ
τα μάτια θα κλείσω στο σταθμό
για να σε λησμονήσω.
~
Καθώς τις ράγες θα κοιτώ
μακριά σου που με παίρνουν
τρένο και ράγες θα χαθούν
ουράνιο τόξο θα γενούν
στο τελευταίο αντίο.
~
Μα να που πάλι κυκλικά
οι ράγες γύρω φέρνουν
σ’ εικόνες πίσω με γυρνούν
του πουλημένου χρόνου.
~
Κι εγώ που τρέχω για να βρω
της μοίρας το μπάσταρδο οδηγό
μένω από τρόμο σαν κοιτώ
τον άλλο εαυτό μου
στο νόθο όνειρό μου.
pavlos
Φανταστικός ο στίχος. θα μπορούσε να μελωποιηθει και να γίνει
ενα υπέροχο τραγούδι!!!
Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Σ’ ευχαριστώ Pavlo!