Ένα από τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα στο χώρο του στίβου στον Έβρο και τη Θράκη, ακούει στο όνομα Μαρία Ζουπίδου. Είναι αθλήτρια του Εθνικού Αλεξανδρούπολης και ήδη στα 16 της χρόνια, έχει καταφέρει πολλά γράφοντας στο ενεργητικό της σειρά διακρίσεων σε πανθρακικό και πανελλήνιο επίπεδο.
Δεν είναι μικρό πράγμα άλλωστε να έχει αγωνιστεί μέσα σε λίγους μήνες σε τρεις τελικούς ισάριθμούς πανελλήνιων πρωταθλημάτων με αξιόλογα αποτελέσματα.
Η αθλήτρια του Δημήτρη Τσιακιρούδη ήταν 1η Πανελληνιονίκης το 2015 στις παγκορασίδες (έως 15 ετών), 4η το 2016 στις νεάνιδες (έως 19 ετών) και 6η στις κορασίδες (έως 17 ετών). Ενας από τους μεγάλους της στόχους είναι να διατηρηθεί ψηλά σε πανελλήνια πρωταθλήματα αλλά και να λάβει μια κλήση στην εθνική ομάδα, ένα μεγάλο της όνειρο.
Συνομιλήσαμε με την Μαρία Ζουπίδου και είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα.
Μαρία με δύο λόγια πως χαρακτηρίζεις την αθλητική χρονιά που ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό; Προσωπικά πάντα.
Ξεκίνησε δυναμικά, με αισιοδοξία, με πολύ καλή διάθεση και αφοσίωση στους στόχους μου και νομίζω το αποτέλεσμα με δικαίωσε, άσχετα που χάσαμε για λίγο το μετάλλιο (χαμόγελα).
Περιέγραψε μας λίγο το πρόγραμμα σου, στην καθημερινότητα.
Η καθημερινότητα απαιτητική, μιας και το πρόγραμμα ήταν πολύ γεμάτο. Ξεκινούσα το πρωί με το σχολείο, ακολουθούσε το φροντιστήριο, μετά προπονήσεις και κάποιες μέρες την εβδομάδα, ιδιαίτερα μαθήματα για το ανώτατο πτυχίο της Αγγλικής γλώσσας. Ουφ. Ευτυχώς το πήρα.
Μαγικά έκανες για να τα προλάβεις όλα αυτά;
Η λύση βρέθηκε σε συνεννόηση με τον προπονητή μου. Για να καλύψουμε τις χαμένες ώρες προπόνησης, λόγω φόρτου μαθημάτων, αφιερώσαμε τον προσωπικό μας χρόνο, τα Σαββατοκύριακα. Ελεύθερος χρόνος μηδέν.
Όλη αυτήν την κούραση, σωματική, ψυχική, πνευματική, πως την αντιμετώπισες;
Κάποιες στιγμές, μέσα στην χρονιά, ένοιωσα την κούραση να υπερτερεί των δυνάμεων μου. Αρνητικές σκέψεις, ακόμα και για εγκατάλειψη, πέρασαν από το μυαλό μου. Ευτυχώς όμως χάρη στο ειλικρινές ενδιαφέρον του προπονητή μου, ο οποίος με στήριξε σαν δεύτερος πατέρας, καταφέραμε μαζί, να αποκτήσω ξανά το ενδιαφέρον και την αγάπη για τον αθλητισμό και να επιστρέψω δριμύτερη.
Πάμε και στα καλά τώρα. Ποια ήταν τα αποτελέσματα, αυτής της μάχης, προσωπικής και ομαδικής;
Συμμετείχα σε τρεις τελικούς πανελληνίων πρωταθλημάτων, στην φετινή χρονιά, εκ των οποίων ο ένας μεγαλύτερης κατηγορίας, απ’ αυτήν που αγωνίζομαι, αποκόμισα χρήσιμες εμπειρίες για το μέλλον και νοιώθω δυνατή για τη νέα χρονιά. Η μεγαλύτερη επιτυχία ήρθε στο πανελλήνιο νεανίδων, όπου συναγωνίσθηκα με αθλήτριες έως και 3 χρόνια μεγαλύτερες ηλικιακά από εμένα και άγγιξα οριακά το χάλκινο μετάλλιο. Πήρα την 4η θέση και έχασα για λίγο την συμμετοχή στην εθνική ομάδα νεανίδων.
Που έφτασες τον δίσκο φέτος Μαρία;
Η χρονιά έκλεισε πολύ θετικά. Έκανα για ακόμη μια φορά ατομικό ρεκόρ με 37, 86μ, αλλά και στη σφαίρα που κάνω επικουρικά, έριξα 11.82μ.
Αναφέρθηκες πριν στο προπονητή σου. Θες να πεις κάτι περισσότερο γι αυτό;
Στην ομάδα των ρίψεων του Εθνικού, με προπονητή τον Δημήτρη Τσιακιρούδη, νοιώθω την ασφάλεια που χρειάζεται ένας αθλητής για να πάει μπροστά και να πετύχει τους στόχους του, όπως και εγώ που εδώ και 4 χρόνια βελτιώνομαι συνέχεια ατομικά.
Ο Εθνικός τη σημαίνει για σένα;
Η ομάδα μου. Είμαι περήφανη που ανήκω στην ομάδα του Εθνικού, η οποία αποτελείται από πολλά και εξαίρετα παιδιά, όλα με τις δικές τους φιλοδοξίες και όνειρα. Αλλά και τους κατάλληλους προπονητές για να τα βοηθήσουν να τα πραγματοποιήσουν.
Οι αθλητικές συζητήσεις κλείνουν συνήθως, με το τι περιμένεις για τη νέα αθλητική χρονιά. Το 2016-17 λοιπόν Μαρία, τι θα θελες να σου φέρει;
Οι στόχοι μου για τη νέα χρονιά είναι η κατάκτηση ενός μεταλλίου πανελληνίων αγώνων και παράλληλα μια θέση στην Εθνική ομάδα. Επιπλέον να σπάσω το ψυχολογικό όριο των 40 μέτρων στο δίσκο και των 13 μέτρων τη σφαίρα.
Σου ευχόμαστε πρώτα από όλα να σαι υγιείς και αμέσως μετά τα όνειρα σου, να γίνουν πραγματικότητα.
Ωραία ευχή. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.