Ανάσες βαριές από κορμιά ξεχασμένα
Σε κρεβάτια σανίδες σαν βάρκες ριγμένα
Κι εσύ με κοιτάς αστέρι που λιώνει
Τα χέρια μου απλώνω να μην είσαι μόνη
***
Του κόσμου τα λάθη επάνω σου παίρνεις
Αλήτες και πόρνες τις φωνές τους ξεπλένεις
Κι εγώ που ’μαι μόνος στο τασάκι χαμένος
Στις λευκές μου τις νύχτες σε σκορπίζω χαμένος
***
Να ’ταν ο κόσμος κουβάρι που λύνει
Στην πνοή σου επάνω χαλί μες στη δίνη
Κι εγώ είμαι ακόμη περιφερόμενος παίχτης
στης ζωής το παιχνίδι καβαλάρης και κλέφτης
***
Μα εσύ πρωινό μου το ταξίδι ομορφαίνεις
Κι όλα τα λάθη μου ξανά επάνω σου παίρνεις
Να ’σουν αγάπη μου αστέρι που λιώνει
Κι εγώ θα γινόμουνα κομματάκι από σκόνη
***
Δίχτυα ουράνια από στιχάκια απλώνω
Κι εσύ μου ξεφεύγεις μα μαζί σου εγώ λιώνω
Να ’σουν αγάπη μου αστέρι που λιώνει
Κι εγώ θα χανόμουνα στου φωτός σου τη σκόνη