Η ωραία της Κεσάνης
του Ανέστη Νικολαΐδη
-Η κόρη μου η Ναζλή, Κύριε Σαββίδη, θα έρχεται να ψωνίζει .για λογαριασμό μου.
-Μην ανησυχείτε κυρία Αριφέ, θα της έχουμε το καλύτερο. Καλέ, κ. Αριφέ, είναι εκείνη η ανιψούλα σας, που ερχόταν κατά καιρούς;
-Ναι αυτή είναι.
-Μά-σααλά, ολόκληρη κοπέλα έγινε.
-Είναι του κουνιάδο μου, από την Κεσάνη, που δυστυχώς από ατύχημα έχασε τη ζωή του και αναλάβαμε εμείς την κηδεμονία της και να που τώρα αποκτήσαμε κόρη, μια που μας στέρησε ο Αλλάχ.
Δεν ήταν και τόσο άσχετη η κοπέλα, με την κοινωνία της πόλης, πολύ σύντομα απόκτησε γνωριμίες με συμμαθήτριες αλλά και τους συμμαθητές της, να τη γυροφέρνουν, για κάποιο ραντεβουδάκι.
-Αχιλλέα, μη γίνεσαι ενοχλητικός, σχολείο έχουμε τώρα, όταν τελειώσουμε θα έχουμε καιρό.
Εξαρχής, με τη σεμνότητα και τον τρόπο της, ήξερε να τους βάζει στη θέση, τους βιαστικούς. Αλλά, η Κεσιανή, για άλλον χτυπούσε η καρδούλα της, και αυτός ήταν ο Ορέστης, συμμαθητής της, στο ωδείο, που είχε κλήση στη μουσική και συνταίριαζαν οι προτιμήσεις τους. Φαίνεται πως, τα παιδιά που ρέπουν προς στη μουσική, έχουν άλλους τρόπους συμπεριφοράς, κώδικες επικοινωνίας, προς τα εκεί λοιπόν τραβούσε και η καρδούλας της. Η Ναζλή-Κεσιανή, αποδώ και πέρα, όπως τη θέλει η κοινωνία της πόλης, βρήκε τον συνοδό και φίλο της, και δοθείσης ευκαιρίας, στον ελεύθερο χρόνο κουβέντιαζαν τετ-α-τετ, τα δικά τους, που ήταν ατέλειωτα.
-Με συγχωρείς Ορέστη, που γίνομαι κουραστική, με τα “λειψά” Ελληνικά μου, να μου διορθώνεις σε παρακαλώ. Από τα Γυμνασιακά μου χρόνια, που μας πηγαίνανε εκδρομές στους Αρχαιολογικούς χώρους, Αρχαία Τροία, Ιωνία, Πέργαμο, Έφεσο, θαύμαζα τα έργα εκείνων των ανθρώπων και από τότε μου μπήκε το “σαράκι”, να εντρυφήσω, στην Ελληνική φιλολογία-Αρχαιολογία. Όταν επισκεφθήκαμε την Έφεσο, θαύμασα το μισογκρεμισμένο κτίριο της περίφημης βιβλιοθήκης, πόσο προωθημένοι ήσαν οι Έλληνες, στα γράμματα, τις τέχνες αλλά, και πόσο πεισματάρηδες, αφού για ένα “ε γ ώ” ο Ηρόστρατος την έβαλλε φωτιά.
-Το ξέρεις και αυτό καλή μου;
-Ο συγχωρεμένος, ο μπαμπάς μου, είχε εκλεκτούς φίλους Έλληνες στην Καλλίπολη, ανταλλάσσαμε οικογενειακές επισκέψεις, στις καλές εποχές, ήταν της παλιάς γενιάς, καλλιεργημένοι άνθρωποι, από αυτούς “άρπαξα” πολλά πράγματα και μου σφήνωσε η ιδέα να εγκύψω, στη μάθηση, των κλασικών της Αρχαιότητας.
Η απλή, φιλική γνωριμία των νέων, μέρα τη μέρα, εξελίχτηκε σε προσωπική αισθηματική σχέση. Η πρόοδός της, στο Λύκειο, ιδιαίτερα στο Ωδείο ήταν καταπληκτική. Μάζεψε, ο θειος Καδήρ,
θετός πατήρ της, την οικογένειά του, και απευθυνόμενος ιδιαίτερα στους ζεβζέκηδες τους γιούς του, σε ύφος αυστηρό ανάγγειλε: Την Κυριακή, το Ωδείο της πόλης μας, δίνει μουσική παράσταση και η αδερφή σας θα έχει τα πρωτεία. Θέλω να είστε παρόντες με τα καλά σας.
Το ζεύγος Καδήρ-Αριφέ, ήταν ιδιαίτερα υπερήφανο, για τις επιδόσεις της κόρης αλλά, και τα καλά λόγια που ερχόταν από την κοινωνία της πόλης.
-Γυναίκα, είχες δίκιο που επέμεινες και υιοθετήσαμε, τη Ναζλή, για κόρη μας, που να τώρα, μας δίνει πρόσωπο στην κοινωνία, γιατί, αν περιμένουμε από τους “ζεβζέκηδες”, τους γιούς μας, φέξε μου και γλίστρησα.
Η σχέση, των δύο νέων Κεσιανής-Ορέστη, από φιλική-πνευματική, ήταν φυσικό να εξελιχθεί σε τρυφερό ειδύλλιο. Ανέμελα, οι δύο νέοι, ξεδίπλωσαν τα σχέδια, τα όνειρά τους, να χαίρονται το δώρο της “νιότης”, που ούτε καν τους πέρασε από το μυαλό, όταν τους χτύπησε την πόρτα το δηλητηριώδες “βέλος”. Κάποια μαντάτα έφτασαν στα αφτιά της μητέρας της Κεσιανής, στην απέναντι όχθη. Προφασιζόμενη σοβαρή ασθένεια, άρον-άρον την φέρανε στην Κεσάνη.
-Αδερφέ Καδήρ, γι’αυτό σου την εμπιστεύτηκα, για να την αλλαξοπιστήσεις; Μέχρι που την αλλάξατε και το όνομα.
Οι κατάρες, από τη μεριά της Κεσάνης έπεσαν βροχή, που, η βαθιά μουσουλμανική κοινωνία της πόλης έριξε λάδι στη φωτιά.
-Δεν περίμενα τέτοια υποδοχή, από την πόλη που γεννήθηκα, με πίκρα, παραπονέθηκε η κοπέλα.
-Δεν είναι δα, και η συντέλεια του κόσμου αδερφή Νετζιμπέ, προσπαθούν να την καθησυχάσουν, οι θετοί γονείς, από την Κομοτηνή, οι οποίοι ήταν ενδοτικοί και ένθερμοι υποστηρικτές από τα αδέρφια της αφού, τα δύο από τα τρία αγόρια, είχαν σχέσεις με κοπέλες Ελληνίδες.
Τα αδέρφια της, στην Κομοτηνή “σοκαρίστηκαν” και βάλθηκαν να πάνε στην Κεσάνη και να την φέρουν, ακόμη και με το ζόρι. Οι γονείς τους συμβούλεψαν ότι κάτι τέτοιο, θα χειροτερέψει τα πράγματα και ότι ψύχραιμα και ήρεμα, ο χρόνος είναι αυτός, που θα δώσει τη σωστή λύση. Ο Ορέστης, ο αγαπητικός της κοπέλας, πήρε στα ζεστά την υπόθεση και δήλωσε: Ένα, καθαρά προσωπικό θέμα, δε θα το αφήσω σε ξένα χέρια, να το χειριστούν. Βρήκε τον τρόπο να επικοινωνήσει, με την αγαπημένη του, την έδωσε ραντεβού στην όχθη του ποταμού Έβρου, πιο κάτω από τη Γέφυρα των Κήπων, σε κάποιο σημείο που τα νερά, λόγω του καλοκαιριού, των αρδεύσεων, είναι πολύ λιγοστά-ρηχά.
-Κάνοντας σινιάλο με τη μαντίλα σου, θ’άρθω να σε πάρω και όλα θα τελειώσουν όμορφα μια, που οι θετοί γονείς σου, δεν έχουν αντίρρηση, για τη σχέση μας.
Ενώ, όλα σχεδιάστηκαν με κάθε λεπτομέρεια, για κακή τους τύχη, κάποιο μάτι τους αντιλήφθηκε, τη στιγμή που περνούσανε την όχθη και οδηγήθηκαν στο Τουρκικό Συνοριακό φυλάκιο της Γέφυρας, των Κήπων. Στο μεταξύ, η μητέρα της Κεσιανής ανησύχησε από την απουσία της κόρης και μέσα στην παραζάλη της, βρήκε σημείωμά της, που έγραφε: Θα με βρείτε στις όχθες. ΄Ετρεξε στην Αστυνομία και σήμανε συναγερμός. Το θέμα πήρε αυτόματα διαστάσεις, στις αντίστοιχες πόλεις Κεσάνης-Κομοτηνής όπου, κατέφθασαν οι γονείς των παιδιών.
-Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι, η όποια θρησκεία, μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ένωση δυο νέων, που έδωσαν όρκο στην αγάπη τους. Γιατί, και το Ευαγγέλιο και το Κοράνι, έχουν κοινό παρανομαστή, την αγάπη, δήλωσαν, με αφοριστικό τρόπο, στους περίοικους, οι δυο νέοι, γιατί εμείς και χωρίς τη δική σας συγκατάθεση, δώσαμε όρκο να είμαστε ενωμένοι.
Συγκινητική ήταν η αυθόρμητη ανταπόκριση των κατοίκων των δυο πόλεων Κομοτηνής-Κεσάνης, με την παρουσία τους πάνω στη Γέφυρα των Κήπων, σφραγίζοντας με κοινή δήλωση των Δημάρχων Κομοτηνής-Κεσάνης και με την ωριμότητα που τους διέκρινε, έδωσαν και την πρέπουσα λύση. Αυτή η Γέφυρα του ποταμού Έβρου, δεν ενώνει μόνο δυο όχθες, ενώνει δυο Λαούς, δυο Ηπείρους, με πανάρχαιους πολιτισμούς. Σήμερα ένωσε με όρκο αγάπης, δυο αγαθές υπάρξεις. Δυο νέους, τη Ναζλή, την ωραία της Κεσιάνης, από την απέναντι όχθη και του Ορέστη, την αποδώ, της Ροδόπης. Δυο νέους, με όραμα στη ζωή, να μας δείχνουν το δρόμο της συνύπαρξης, αγάπης των Λαών. Τούτη, η σεμνή τελετή, η αγάπη των νέων, ας γίνει παράδειγμα-οδηγός, για τις μελλοντικές γενιές.
.
ΠΟΤΑΜΙΑ – ΟΧΘΕΣ – ΓΕΦΥΡΕΣ – ΛΑΟΙ.
——————————————————
Ρόμβο-Έβρο, τα νερά σου, που αδιάκοπα κυλούν,
μας ποτίζεις τις κοιλάδες, μας γεμίζεις με καρπούς.
Τούτη, η Γέφυρα των Κήπων, δυο όχθες που ενώνει,
δυο Λαούς, δυο Ηπείρους, με πανάρχαιους πολιτισμούς.
Ένωσε, με δυνατή αγάπη, δυο νέους τολμηρούς,
τη Ναζλή, την ωραία της Κεσάνης, τον Ορέστη της Ροδόπης,
να ορκίζονται με πείσμα, στην αιώνια ζωή.