της Γιώτας Αγαπητού
Ο έρωτας μοιάζει σαν θάλασσα, γιατί έχουν κάτι κοινό που θα τους ενώνει για πάντα. Από την αγκαλιά της θάλασσας ξεπήδησε η απόλυτη θεά του έρωτα, η Αφροδίτη, κάνοντας ακόμα πιο ερωτική τη φύση του υγρού στοιχείου.
Από την άλλη όμως και οι δύο εκπέμπουν μια έντονη μελαγχολία, αλλά και μία μοναχικότητα μέσα στην απεραντοσύνη τους, καθώς περνούν διάφορες φάσεις μέσα στο χρόνο. Υπάρχουν στιγμές έντονου πάθους που η φουρτουνιασμένη θάλασσα χτυπάει με λυσσαλέα ένταση τ’ απόκρημνα βράχια, τα οποία λειαίνονται από την τριβή των κυμάτων. Όπως δύο εραστές που άλλοτε το πάθος τους μετατρέπεται σε μία βαθιά ενωτική δημιουργία όμορφων στιγμών και άλλοτε σ’ ένα αυτοκαταστροφικό εγωιστικό παφλασμό.
Όλοι οι έρωτες ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και τα βιώματα των εμπλεκόμενων πλευρών περνάνε από διάφορες διακυμάνσεις που έχουν πάντα σχέση με τη χρονική στιγμή που οι δύο αυτοί άνθρωποι θα συναντηθούν και θα ερωτευθούν ή θα παθιαστούν με την ιδέα του έρωτα ή ως ήθειστε στην εποχή μας, θα υποκύψουν υπό τον βάρος της μοναξιάς σ’ ένα συμβιβασμό.
Έρωτας, τι δύσκολο πράγμα; Πόση δουλειά θέλει να μετουσιωθεί σε αγάπη, σε κάτι τόσο βαθύ και ουσιώδες; Σε μία μοναδικότητα συνύπαρξης και συνάντησης μέσα στο βλέμμα του άλλου. Σε μία εποχή που η ταχύτητα των καθημερινών απαιτήσεων κάνει τους έρωτες να σβήνουν σαν τα πεφταστέρια χάνοντας τη μαγεία τους.
Παλιά οι άνθρωποι λόγω των ηθικών αρχών της κοινωνίας που διαμορφώθηκε μέσα από το θρησκευτικοκοινωνικό κατεστημένο της εποχής ερωτεύονταν πλατωνικά, με μία δόση υπερβολής και έντονης δραματικότητας, το οποίο πολλές φορές μετέφεραν οι λογοτέχνες και οι μεγάλοι ζωγράφοι στα έργα τους.
Έρωτες που γεννιούνται και πεθαίνουν πριν προλάβουν να δημιουργήσουν αναμνήσεις. Εραστές που βιώνουν επιθετικές συμπεριφορές, σχεδόν αρρωστημένες, που τους πληγώνουν. Πληγές που συνήθως αργούν να κλείσουν και μεταφέρουν τα τραύματά τους στις επόμενες γνωριμίες και σχέσεις.
Έρωτες που τώρα πια ξεκινούν με το πάτημα ενός κουμπιού από την οθόνη του υπολογιστή. Σχέσεις ανθρώπων που γεννιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που ίσως μια ερωτική ιστορία ή μία γνωριμία της στιγμής θα μπορούσε να τους οδηγήσει σ’ ένα ταξίδι που τη διάρκειά του θα κρίνει μόνο η ίδια η ζωή. Εξάλλου έτσι είναι ο έρωτας, στιγμές γέννησης και θανάτου μέσα στο χρόνο.
Η θάλασσα όμως πάντα εκεί, γίνεται το φόντο της κάθε ρομαντικής στιγμής σ’ ερωτευμένα ζευγάρια, που δίπλα στον παφλασμό των αφρισμένων κυμάτων δίνουν όρκους αγάπης, ανταλλάσοντας φιλιά και χάδια γεμάτα πάθος και ένταση.
Κάποτε όμως, στην απέραντη μοναξιά της η θάλασσα περιμένει το ολόγιομο φεγγάρι για να ερωτοτροπήσει μαζί του, εγείροντας από μέσα της την αναδυόμενη θεά του έρωτα μέσα από το λαμπύρισμα των κυμάτων.