Αειπάρθενη νίκη του Θρακικού ανέμου.
Αρχαία!
Απ’ της Στυγός και του Πάλλαντα τις πνοές πλεγμένη.
Στα νέα μέτρα δε χωρά το θριαμβικό σου βάρος.
Μόνο αντιβοεί,
αυτή μονάχα,
βράδυ – πρωί,
η μακρινή σου δόξα.
Ίσκιος από αντρειωμένα σώματα,
σε μάχες δοξασμένα,
που κάποτε τα βαθυγάλανα νερά περνώντας,
νεόφθαστοι. απ’ των Καβείρων το ιερό νησί,
πλέξανε με τα χέρια τους (στους ώμους) τα φτερά σου.
Τώρα μες στην ανεμοζάλη των καιρών
δεσπόζεις σε γυάλινους ναούς.
Σε ξένη γη μοιράζεσαι το κάλλος
που σου σμίλεψαν (στο χρόνο) πανάρχαιοι αγώνες,
γιατί εδώ σε ξέχασαν μ’ εφήμερες ζωές.
Μα κι αν η φωνή σου -ξανά σε μας- φτάνει αχός.
ανυπόταχτα να συνενώσεις τα διεστώτα
και πάλι προσπαθείς.
Ιωάννα Γ. Χρυσάκη
Εξαιρετικό ! Εύγε Γιώργο!
Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Ευχαριστώ πολύ Ιωάννα!