efhmerida1

Από την εννοιολογική αξιολογία της γλώσσας στην πολιτική αυτοπραγμάτωση

Η γλώσσα οριοθετεί τα σύνορα της ύπαρξής μας ή διαφορετικά θα λέγαμε, το βάθος του ψυχισμού μας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να διεισδύσει στο βάθος της ύπαρξής του χωρίς να σκεφτεί πρώτα. Σκέψη και γλώσσα είναι ένα πράγμα. Όσο περισσότερο φτωχαίνει η γλώσσα που χρησιμοποιούμε (δες στερεότυπες φράσεις των νέων, ρε μαλ…) τόσο περισσότερο μειώνεται το βάθος του ψυχικού μας κόσμου, της συνείδησης μας και σ’ ένα ανώτερο επίπεδο της αυτοπραγμάτωσης μας.

Μάλιστα οι αξίες που προσδίδουν οι έννοιες των λέξεων αναδεικνύουν το φάσμα του χαρακτήρα μας, η χρήση τους μας εμπλέκει συναισθηματικά και νοηματικά. Σήμερα που οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους, θα πρέπει πια να παλέψουμε για να μπορούμε να βλέπουμε όλοι, μέσα από την χρήση τους, το ίδιο πράγμα.

Στην καθημερινή φρασεολογία μας η λέξη φίλος ή γνωστός και στην χειρότερη εκδοχή συνεργάτης (των 10.000 ντόλαρς, όπως λένε οι Αμερικάνοι) έχουν γίνει πια έννοιες ταυτόσημες. Παρόλο που κατά τον Αριστοτέλη. στα Ηθικά Νικομάχεια, η αξία της φιλίας ήταν τόσο σπουδαία ώστε δύο φίλοι να θεωρούνται σαν μία ψυχή μέσα σε δύο διαφορετικά σώματα. Δεν μιλάμε πλέον για έρωτα, μιλάμε για σεξ (είναι ποσοτικό μέγεθος, εξόχως εγωκεντρικό και καθόλου τιμητικό γι’ αυτήν την σπουδαία αρχαία, όσο και ο άνθρωπος, θεότητα). Δεν μιλάμε για σπατάλη, αλλά για ρευστότητα, να πάρεις δηλαδή όχι μόνο μισθό, αλλά και δάνειο και κάρτα για να κυκλοφορήσει το χρήμα (αυτό λέγεται στη γλώσσα της οικονομίας ρευστότητα οι παλαιότεροι το λέγανε σπατάλη). Μάλιστα έχουμε μάθει όταν είμαστε πολύ εκνευρισμένοι να κάνουμε και SHOPPING THERAPY, για να βοηθήσουμε την ρευστότητα, γιατί αυτό που συμβαίνει γύρω μας συμβαίνει πρώτα μέσα μας και εννοώ την ελλειμματική σχέση με τον εαυτό μας.

Δυστυχώς οι αξίες που προσδίδουν οι έννοιες των λέξεων έχουν πια χαθεί. Το χειρότερο όμως γι’ αυτόν τον εξευτελισμένο δυτικό πολιτισμό είναι ότι όλα θα πρέπει μετρώνται και να συγκρίνονται μεταξύ τους κάτω από μία κοινή μονάδα μέτρησης, που είναι το χρήμα. Πρέπει όλα να μετρώνται σε χρήμα. Και το απάνθρωπων της υπόθεσης είναι ότι πρέπει και ο άνθρωπος, αφού αποτελεί μετρούμενο γεγονός, να αποτιμάται σε χρήμα και όχι σε αξίες.

Ο Αμερικανός ανθρωπιστής ψυχολόγος Αβραάμ Μάσλοου (1 Απριλίου 1908 – 8 Ιουνίου 1970) σε μία ερευνητική εργασία που δημοσίευσε το 1943 με τίτλο «A Theory of Human Motivation» σύστησε για πρώτη φορά την έννοια της ιεράρχησης των ανθρωπίνων αναγκών.

Σύμφωνα με τη θεωρία του -η οποία αργότερα κατάφερε να επηρεάσει σημαντικά τον κόσμο των επιχειρήσεων- υποστήριζε ότι υπάρχουν πέντε επίπεδα αναγκών από τα οποία εξαρτάτε όλη σχεδόν η συμπεριφορά μας.

Κατά τον Μάσλοου υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να προσφέρουν, διότι δεν έχουν φτάσει ακόμη σε ένα επίπεδο αυτόπραγμάτωσης. Γι’ αυτό και μία ανάγκη θα πρέπει να ικανοποιηθεί σε ένα ελάχιστο βαθμό ώστε το άτομο ν’ ασχοληθεί με το αμέσως επόμενο επίπεδο αναγκών.

Το κατώτερο επίπεδο, το οποίο αποτελείται από τις σωματικές ανάγκες, εκφράζει τον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση. Το επόμενο σκαλοπάτι αντιστοιχεί στην ανάγκη για ασφάλεια. Αυτά τα δύο επίπεδα αναγκών συνθέτουν τις «Βασικές» στην ιεράρχηση ανάγκες, ενώ τα επόμενα, τα οποία και θα αναφέρουμε παρακάτω, τις «Ανώτερες». Στο αμέσως επόμενο επίπεδο λοιπόν, βρίσκεται η ανάγκη του ατόμου να ανήκει σε μια ομάδα, ώστε να γίνεται αποδεκτό και να εκτιμάται από τους άλλους. Το τέταρτο επίπεδο είναι αυτό της αυτοεκτίμησης, το οποίο υποκινεί τον άνθρωπο να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις στις προσπάθειες της ομάδας με αντάλλαγμα διαφόρους τρόπους ανταμοιβής και αναγνώρισης. Στο υψηλότερο επίπεδο της κλίμακας βρίσκονται οι ανάγκες αυτοολοκλήρωσης, οι οποίες ικανοποιούνται όταν το άτομο έχει το αίσθημα της προσωπικής εξέλιξης και επιτυχίας, της ικανοποίησης και της πληρότητας από αυτό που κάνει.

Άρα ουσιαστικά στην πυραμίδα των αξιών μίας κοινωνίας «κυβερνούν» τα κάτω επίπεδα, δηλαδή ανάγκες φυσικές (τροφής, στέγης, αυτοκινήτου, κινητού κτλ) τα οποία αν δεν ικανοποιηθούν σε ένα ορισμένο βαθμό δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως σκαλοπάτι σε ένα ανώτερο επίπεδο αξιών.

Οι κυβερνήσεις που αναπαράγονται, με διάφορες αποχρώσεις στον δυτικό πολιτισμό, είναι κυβερνήσεις πλέον των σωμάτων μας. Ουσιαστικά ένας πολιτικός αρχηγός σήμερα στην Ευρώπη, με μία υπόσχεση φθηνότερου αυτοκινήτου, μπορεί να ψηφιστεί, που σημαίνει ότι έχουμε κυβερνήτες σωμάτων, δηλαδή κυβερνήτες χαμηλών αναγκών. Αν και σε αυτό, στο χαμηλότερο κομμάτι διακυβέρνησης οι κυβερνόντες είναι κακοί, που είναι κακοί, καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για μία νανοποίηση της πολιτικής ζωής.

Η πραγματική πολιτική δεν κυβερνά σώματα, αλλά αυτό που πραγματικά είμαστε. Είναι ένας σηματοδότης, ένας φάρος γι’ αυτό που θέλουμε να φτάσουμε ατομικά και συλλογικά, παρόλες τις ιδιαιτερότητές ή ποικιλομορφίες μας, πέρα από την μορφική μας υπόσταση και να πούμε, ΝΑΙ, θέλω να δημιουργήσω τη μοίρα μου και τις αξίες μου αγγίζοντας το αίνιγμα της ίδιας της ύπαρξής, δηλαδή της σχέσης μου με τον εαυτό μου και την κοινωνία, μέσα από την ουσιαστική και απαράβατη εννοιολογική αξιολογία της γλώσσας.

0 Σχόλιο

Αφήστε ένα σχόλιο

Δικαιούχος ονόματος τομέα (domain name)
Ε. ΛΑΣΚΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΝΩΜΗ
ΑΦΜ: 082164919
ΔΟΥ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

Ιδιοκτήτης: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Νόμιμος εκπρόσωπος: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Διευθυντής: Λασκαράκης Εμμανουήλ
Διευθυντής σύνταξης: Γιώργος Πανταζίδης
Διαχειριστής: Λασκαράκης Εμμανουήλ

Αρ. Μ.Η.Τ.: 232167

LOGO MHT RGB

              Μέλος του

media
Η ΓΝΩΜΗ - Καθημερινή Εφημερίδα της Θράκης

Τέρμα Αγίου Δημητρίου, Αλεξανδρούπολη

Τηλ 25510 24222, 29888

Fax : 25510 80606

email :  gnomi@gnomionline.gr