της Γιώτας Αγαπητού
Πριν λίγες μέρες ένας ακόμα Αύγουστος τελείωσε, ρίχνοντας την αυλαία του καλοκαιριού. Ενός καλοκαιριού όπως τόσα και τόσα άλλα που πέρασαν, γεμάτα ονειρεμένες στιγμές, σαν αυτές των διαφημίσεων, όπου οι πρωταγωνιστές του, ο ήλιος και η ειδυλλιακή αμμουδιά, κάνουν έρωτα με τη θάλασσα, ενώ πάνω της παίζουν ξένοιαστα κορίτσια και αγόρια.
Μα πουθενά δε χωράει κάτι άσχημο, κάτι που να δημιουργεί μελαγχολία, γιατί το καλοκαίρι δεν αντέχει τη θλίψη, εκείνη ταιριάζει μόνο στο Φθινόπωρο, όταν τα πεσμένα χρυσοπράσινα φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα αποχαιρετούν τη ζωή. Όμως είναι νωρίς ακόμα για τέτοιες σκέψεις, γιατί ο Αύγουστος αν και έχει φύγει, η πρόσφατη ανάμνηση του πλημυρίζει ακόμη τις ψυχές με ζωντάνια.
Η νύχτα είναι τόσο γλυκιά όσο και η μυρωδιά από βασιλικό και δυόσμο, στα στολισμένα μπαλκόνια και τα περβάζια των παραθύρων, που ευωδιάζουν την ατμόσφαιρα, ενώ το τραγούδι των τριζονιών μοιάζει σαν τη μελωδία που αποχαιρετά το καλοκαίρι.
Τώρα όμως μιλάμε για ένα Αύγουστο που τον σημάδεψαν οι μεγάλες πυρκαγιές στη Σιβηρία, τον Αμαζόνιο και την Αφρική. Πυρκαγιές τόσο έντονες που ίσως και να αλλάξουν τις κλιματικές συνθήκες σε όλο τον πλανήτη, εξαφανίζοντας ακόμα και πρωτόγονους πολιτισμούς και όλα αυτά στο βωμό του κέρδους. Συμπαρασέρνοντας έτσι το βραχύβιο και υλιστικό κόσμο μας στην αγκαλιά της νέμεσης.
Μεγάλοι πρωταγωνιστές του καλοκαιριού ο λαμπερός ήλιος και η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Από την αρχαιότητα οι λαοί όλης της γης -με μεγάλο ή μικρό πολιτισμό- πίστευαν στη δύναμη του ήλιου, προσδίδοντάς του ιδιότητες φωτεινές, καθώς και στη δύναμη της σελήνης η οποία έχει την ικανότητα να ενδύεται μ’ ένα πέπλο μυστηριακό και σκοτεινό. Όταν ερχόταν όμως η εποχή των εκλείψεων -ένα τόσο φυσικό φαινόμενο- οι ιερείς και οι μάντεις προσπαθούσαν να αποκρυπτογραφήσουν τα μελλούμενα που συνήθως ήταν δυσοίωνα.
Ο απλός λαός την ώρα των ηλιακών εκλείψεων κλεινόταν στα σπίτια του με την ελπίδα ότι δε θα γίνει κάτι κακό. Αντίστοιχα όμως και στην Πανσέληνο προσέδιδαν χαρακτηριστικά απόκρυφα και σκοτεινά, με υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Απόλλων και η Εκάτη, οι θεότητες του ήλιου και της σελήνης, θα λέγαμε, συμπυκνώνουν μέσα τους την εναλλαγή του φωτός και της σκιάς, όπως άλλωστε και η ανθρώπινη ψυχή.
Μέσα στην ομαδική τους παράκρουση οι άνθρωποι έβλεπαν το Φεγγάρι να ματώνει -γι’ αυτό άλλωστε και ματωμένη πανσέληνος- όπως η πληγή ενός πολεμιστή που γυρίζοντας από τη μάχη νικητής έχει λαβωθεί από το σπαθί του εχθρού και η πληγή του είναι τόσο λαμπερή που μοιάζει σαν το τρόπαιο της νίκης από μία μάχη που δόθηκε κάποιον Αύγουστο μέσα στην Ιστορία. Γιατί ο Αύγουστος είναι ο μήνας του καλοκαιριού που εμπνέει, με μία Πανσέληνο εκτυφλωτική, η οποία είναι τόσο κοντά στη θάλασσα, καθώς λούζει το φως της μέσα στα νερά, που μοιάζει να είναι και αυτό μέρος μίας μυστηριακής τελετής, κάνοντας τη θάλασσα τόσο φωτεινή, όσο και σκοτεινή ταυτόχρονα.
Εξάλλου, ο ουρανός κάθε Αύγουστο είναι γεμάτος αστέρια που θυμίζουν μικρά διαμάντια πάνω σε στέμμα. Ένα στέμμα που στολίζει τη Βασίλισσα του σύμπαντος, τη Γη και κάνει τους «υπηκόους» της να παραληρούν, όταν ο Βασιλιάς των υπόλοιπων έντεκα μηνών επιτέλους καταφτάνει πάνω σ’ ένα περήφανο λέοντα που η ξανθιά του χαίτη ανεμίζει περήφανα στον άνεμο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από την αρχαιότητα οι αστρολόγοι συνέδεσαν το ζώδιο του Λέοντα με τον Αύγουστο.
Όμως το φετινό Αύγουστο που πέρασε ο ουρανός σκοτείνιασε από τους καπνούς και τις στάχτες των καμένων δέντρων, κάνοντας τον ήλιο να μοιάζει σαν πρόσωπο κουρασμένου πυροσβέστη που έχει επιστρέψει απογοητευμένος από μία άνιση μάχη με τις φλόγες και τη σελήνη να κοιτάζει από ψηλά θρηνώντας πίσω από τους καπνούς για την ανθρώπινη υπεροψία που καταστρέφει ένα κόσμο που δεν είναι δικός του.
Μα τώρα ο Αύγουστος και το ζώδιο του Λέοντα δώσανε τη σκυτάλη στο Σεπτέμβριο, στον πρώτο μήνα του φθινοπώρου και στο ζώδιο της Παρθένου. Ένα ζώδιο που αντιπροσωπεύει την αγνότητα, μιας και η δύναμη με την αγνότητα μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους.
Έτσι, την ώρα που ο Αύγουστος συνάντησε στην πόρτα του χρόνου το Σεπτέμβριο, ευχήθηκε ο ένας στον άλλο καλή τύχη στον κόσμο των αναμνήσεων.