Σταμάτης Κραουνάκης….
Πολυεπίπεδος , πληθωρικός, ετοιμόλογος, χιουμορίστας , δυναμικός, καυστικός, ευαίσθητος, ρομαντικός, αγαπησιάρης, τρυφερός, αισιόδοξος, πρωτοπόρος, μπροστάρης, αληθινός…..
Πολυτάλαντος…. συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, παραγωγός….
Έχει σημαδέψει γενιές και γενιές… Έχει ενώσει γενιές και γενιές… Τα τραγούδια του μας κάνανε συνοδοιπόρους του… του δώσανε διαβατήριο στις παρέες των νέων, στις συντροφιές, στα σπίτια των Ελλήνων. Μεταξύ μας άγνωστοι, διαφορετικοί κι όμως συνταξιδεύουμε…. όλοι μαζί… σιγοτραγουδώντας τον ίδιο σκοπό, στον ίδιο ρυθμό….
Από τη Θράκη ως την Κρήτη…. Από τα χωριά του Έβρου ως τα χωριά του Ψηλορείτη….. Από τον Κυπρίνο Ορεστιάδας, τόπο γέννησης της μάνας του-η γιαγιά του ήταν Θρακιώτισσα- έως το Νίπος Χανίων – το χωριό, που ζούσαν οι θείες του κι επισκέπτονταν τα καλοκαίρια….
«Η μάνα μου γεννήθηκε στον Κυπρίνο Ορεστιάδας. Πριν κάμποσο καιρό κάποια κοπέλα από κει μου ΄στειλε φωτοτυπία της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως της. Συγκινητικό. Ελλάδα, μας περιέχει κάθε γειτονιά της.» ,μας εξομολογείται στο περιθώριο της συνέντευξης μας.
Τον «συναντήσαμε» στην Επίδαυρο, λίγο πριν ξεκινήσει τις τελικές πρόβες για τον Κολοκοτρώνη, που παρουσιάστηκε εκεί την προηγούμενη εβδομάδα –με την ταλαντούχα Κομοτηναία ηθοποιό Ελένη Ουζουνίδου να μεταφέρει επί σκηνής τα λόγια του Γερού του Μοριά -αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές…
Γνωρίζουμε ότι ο χρόνος τον πιέζει. Οι ερωτήσεις μας πολλές …..
Ανοίγει όμως την αγκαλιά του να μας δεχτεί και μείς κουρνιάζουμε στο λόγο του, όπως σε λίγες μέρες θα κουρνιάσουμε στις μελωδίες του ….εδώ στην πόλη μας ….στην Αλεξανδρούπολη …στο «φάρο της καρδιάς της Ελλάδας», όπως ο ίδιος την αποκαλεί ….για να γίνουμε ΟΛΟΙ ΕΝΑ … σε μια σουίτα αισθημάτων, σε ένα λειτουργικό Αγάπης…. σε μια σουίτα αισθημάτων, σε ένα λειτουργικό Αγάπης….
Πως δημιουργήθηκε το «ΟΛΟΙ ΕΝΑ» ΦΙΛΑ ΜΕ ;
Συντονισμένος πολύ καιρό στους πολιτικούς πυρήνες- Πολιτικός Αριστοφάνης, Σωκράτης του Βάρναλη, Ντάριο Φο, καθημερινό ραδιόφωνο, επιθεωρήσεις με τη Σπείρα- είχα συνειδητά κι αποφασισμένα αφήσει τον συνθέτη Κραουνάκη για λίγο στην μπάντα. Έγραφα, αλλά έδινα προτεραιότητα στον πολιτικό λόγο. Έτσι μου ζήταγε η κοινωνία .
Το βράδυ που παίξαμε τον Ντάριο Φο, στο Ηρώδειο, πέρσι στις 9 Ιουλίου, ήταν το τελευταίο αντιμνημονιακό βράδυ.
Την άλλη μέρα είχαν αλλάξει όλα. Το Όχι του λαού έδειχνε μετέωρο στο πουθενά και η μέσα μου φωνή μέσα στον Αύγουστο, αντί να ηττηθεί, ξαναγύρισε στη μεγάλη μου στέγη, το τραγούδι. Έγραψα εκείνο το μεσημέρι λίγο πριν της Παναγίας- νηστεύω πάντα τον Δεκαπενταύγουστο-το τραγούδι που ανοίγει το «Όλοι Ένα».
Εκεί τα είπα όλα ´´γύρισα από ένα μέτωπο ,που όσοι σκοτώνουμε ,φτιάχνουν το χάρτη ´´Κάπως έτσι γεννήθηκε αυτή η παράσταση.
Τι είναι αυτό που την κάνει να «γράφει» στις καρδιές των ανθρώπων;
Ο κοινός τόπος ,τα τραγούδια που μας ενώσανε μέσα στα χρόνια, η γνησιότητα και η αλήθεια της-έτσι νομίζω. Το νήμα που ξετυλίγεται, ακουμπάει ενωτικά στον κύκλο της ζωής.
Έρωτας καταγωγή, Έρωτας καταφύγιο, Έρωτας προσευχή, Έρωτας σύγκρουση, Έρωτας έξοδος.
Δεν είναι δύσκολο να χωρέσει η δημιουργική πορεία δεκαετιών σε δυο ώρες;
Ακολούθησα δομικά, την παραμυθία μιας γνήσιας αφήγησης, χωρίς παρενθέσεις και προσκόμματα. Αυτό έδειξε τι χρειάζεται και τι όχι. Ακόμα κι αυτά που λείπουνε υπονοούνται. Ο ακροατής θα τ’ αναζητήσει μετά …για να ξαναζήσει το σύνολο.
Είστε από τους δημιουργούς που είναι γνωστός και αγαπητός σ’ όλες τις ηλικίες. Οι νέοι σας λατρεύουν. Που πιστεύετε ότι οφείλεται;
Στην αλήθεια πιστεύω. Κάτι τους πιάνει στην καρδιά, αισθάνονται ότι αυτός ο τύπος είν’ εντάξει μαζί τους. Είναι φίλος.
Πότε καταλάβατε ότι εσείς κι η μουσική θα πορευτείτε χέρι χέρι;
Απ’ όταν ήρθε το πιάνο στο σπίτι. Ήμουν εννιά ετών. Πήγα και κρύφτηκα σ’ αυτό, στα πλήκτρα του, το μηχανισμό, τη μυρωδιά του ξύλου του.
Τα όνειρα τι ρόλο παίζουν στη ζωή σας;
Αυτά που βλέπω μου δείχνουν το υποσυνείδητο, αυτά που κάνω το πως θα το διαχειριστώ. Βαδίζω υπακούοντας σ’ αυτή την ποιητική διάσταση.
Η δημιουργία είναι μοναχική ή συλλογική υπόθεση;
Μοναχική την ώρα της γέννας, συλλογική στην επεξεργασία.
Το πρώτο έχει οδύνη, είναι ο λογαριασμός με τον εαυτό σου, το δεύτερο έχει χαρά. Είναι η περιπέτεια της δουλειάς.
Σε χαλεπούς καιρούς, ο καλλιτέχνης πρέπει να σιωπά ή να μιλά;
Ο καλλιτέχνης πρέπει να μιλά, με το έργο του, με όλη του την ύπαρξη … και τα δυο αυτά πρέπει να συμπορεύονται, να συμφωνούν, να τελούν σε αρμονία.
Η μουσική τι μπορεί να προσφέρει;
Είναι το αλάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, η τέχνη γενικότερα.
Η μουσική είναι η γλώσσα του Θεού. Ανοίγει το σύμπαν και συνομιλεί μαζί σου. Γιατρεύει. Συντονίζει αισθήματα. Συντροφεύει τον άνθρωπο του μόχθου, στη δουλειά του, την ξεκούραση του, τη διασκέδαση του.
Το θέατρο είναι η μεγάλη ερωμένη σας;
Α, ναι … Υψίστη επικοινωνία.
Ο Κολοκοτρώνης στο λόγο του προς τα Ελληνόπουλα στην Πνύκα μας μεταφέρει το μήνυμα πως η διχόνοια πάντα χώριζε τους Έλληνες κι οδηγούσε σε αποτυχίες. Εκτιμάτε ότι αν γίνουμε «όλοι ένα» τελικά θα τα καταφέρουμε; Τι προτείνετε;
Ν αγαπάμε… Να ενημερωνόμαστε. Να είμαστε οπαδοί της συγχώρεσης. Να κατανοούμε το τοπίο, να συμπορευόμαστε με τ’ αδέλφια μας, τους συγκατοίκους μας, την κοινότητα. Να μαχόμαστε ακόμα και για το αυτονόητο. Πάντα νικάει ο Άνθρωπος.
INFO
«ΟΛΟΙ ΕΝΑ» φίλα με
Τρεις γενιές τραγούδια
O Σταμάτης Κραουνάκης για δύο ώρες στο πιάνο του και παντού, ανάμεσά μας, με καλεσμένους τρεις θαυμάσιους συνεργάτες- Άρης Βλάχος μουσική διεύθυνση-πλήκτρα, Βάϊος Πράπας λαϊκά έγχορδα-κιθάρα, Γιώργος Ταμιωλάκης βιολοντσέλο-και πέντε αγγέλους συμπαραστάτες, δυνατούς καλλιτέχνες και δοσμένους στην τέχνη τους ολόψυχα.
Αλφαβητικά: Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης και ο Χάρης Φλέουρας.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Σκηνικό : Γιάννης Μουρίκης
Φωτισμοί : Κώστας Μπλουγουράς
Κοστούμια : Μαρία Καραπούλιου
Ήχος : Δημήτρης Σωτηρόπουλος + Κώστας Χριστοφής
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Μουστάκας
