Ποια σκέψη του δρόμου θα διανύσει την πορεία
και ποιος αέρας τα μυστικά μου θα σου πει
Ποιο κύμα τα μαλλιά σου θα δροσίσει
σ’ απόμερο λιμάνι να σταθεί
***
Μες στον πλατύφυλλο τον κάμπο
ποιο δέντρο στη σκιά του θα σε λούσει
κι από το θρόισμα των φύλλων
ποια πνεύματα του δάσους θα σε βρουν
***
Μα είναι η νύχτα που φέγγει, η νύχτα.
Όσο θα πλέκει τα μαλλιά σου, θα φωτίζει
γιατί στον ήλιο δε στάθηκε ικανή να σ’ ατενίζει
***
Ποια πλοία τ’ άρωμά σου θα τυλίξουν
σε ιθαγενείς και σε ηπείρους να πουλήσουν
Ποιο όνειρο ξεσκέπασε τη νύχτα
και ποια χαμένη κιβωτός σ’ ακολουθεί
***
Ποιο φάντασμα σε τοίχους να στολίσω
και ποια εικόνα σου χαμένη έχει κρυφτεί
Ποιο πέλαγο μας άλλαξε τη ρότα
Και ποια πυξίδα μου το δρόμο σου θα βρει
***
Μα είναι η νύχτα που φέγγει, η νύχτα
Όσο θα πλέκει τα μαλλιά σου, θα φωτίζει
γιατί στον ήλιο δε στάθηκε ικανή να σ’ ατενίζει
***
Ποιο σύμπαν τη σκόνη μας σκορπίζει
και ποια κομμάτια ενωμένα θα μας βρουν
Ποια πόρτα μες στο άπειρο ν’ ανοίξω
και πόσα όνειρα θα κλέψουν τη σιωπή
και πόσα όνειρα θα κλέψουν… τη σιωπή!
